
Μετά την επιτυχία της προηγούμενης χρονιάς, η βραβευμένη ομάδα GAFF επαναφέρει για δεύτερη χρονιά την παράσταση "Νεκρές Ψυχές" του Νικολάι Γκόγκολ, από τις 4 Οκτωβρίου στο Θέατρο Θησείον – Ένα Θέατρο για τις Τέχνες. Η δραματουργική απόδοση και σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη μετατρέπει το κλασικό μυθιστόρημα του 1842 σε ένα έργο ζωντανό, αιχμηρό και βαθιά επίκαιρο, που αντηχεί στις ανησυχίες του σημερινού κόσμου.

Οι ηθοποιοί Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Διονύσης Λάνης, Γιάννης Μάνθος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πασσάς ζωντανεύουν το σατιρικό έργο για τη ρωσική κοινωνία του 19ου αιώνα, όπου μέσα από την ιστορία του Πάβελ Ιβάνοβιτς Τσίτσικωφ, ενός φιλόδοξου τυχοδιώκτη που αγοράζει νεκρούς δουλοπάροικους για να ανέβει στην κοινωνική ιεραρχία, καταγράφει την ηθική παρακμή, την υποκρισία και τον παραλογισμό της εποχής του. Ο ήρωάς του, εμπορεύεται "ψυχές" που δεν υπάρχουν πια, μετατρέποντας την ίδια την ύπαρξη σε αριθμό και το ανθρώπινο στοιχείο σε γραφειοκρατική αξία. Σήμερα, η αλληγορία αυτή παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρη, θυμίζοντάς μας ότι η ματαιοδοξία, η απάτη και η αδικία εξακολουθούν να δοκιμάζουν την κοινωνία μας.

Η παράσταση της GAFF, με τολμηρή σκηνοθετική ματιά και ατμοσφαιρική αισθητική, ενισχύει τη σάτιρα του Γκόγκολ με γκροτέσκο χιούμορ, σουρεαλιστικές μεταμορφώσεις και έντονη σκηνική παρουσία. Οι χαρακτήρες αποκτούν ζωή πάνω στη σκηνή και ταυτόχρονα καθρεφτίζουν τις δικές μας αντιφάσεις και ευθύνες, ενώ το έργο παραμένει καθρέφτης των κοινωνικών και ηθικών αδιεξόδων που αναγνωρίζουμε γύρω μας.

Σημείωμα της σκηνοθέτριας
"Όταν αποφασίσαμε να ανεβάσουμε τις Νεκρές Ψυχές, του Νικολάι Γκόγκολ, ήρθαμε
αντιμέτωποι με ένα έργο που, αν και γραμμένο το 1842, παραμένει αφοπλιστικά επίκαιρο. Η κοινωνία που περιγράφει, γεμάτη μικροαπατεώνες, παρακμή, υποκρισία και παραλογισμό, μοιάζει ανησυχητικά γνώριμη. Ο ήρωάς του, ο Τσίτσικωφ, ένας άνδρας που εμπορεύεται νεκρούς δουλοπάροικους για να στήσει την προσωπική του ευημερία, δεν είναι παρά μια αντανάκλαση του κόσμου μας, όπου η αξία συχνά μετριέται σε αριθμούς και όχι σε ανθρώπινες ψυχές.
Οι νεκρές ψυχές, από την άλλη, δεν είναι μόνο χαρτιά σε ένα κατάστιχο. Είναι οι χαμένες φωνές που δεν ακούστηκαν ποτέ, οι αδικημένοι που έμειναν χωρίς δικαίωση, οι μνήμες που παλεύουν με τη λήθη. Τις κουβαλούμε μέσα μας, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε, ζουν στις κραυγές των δικών τους και στη συλλογική μας συνείδηση που απαιτεί δικαιοσύνη για τον άδικο χαμό τους. Μας στοιχειώνουν ως μια ανεπούλωτη πληγή που μας υπενθυμίζει ότι η ύβρις της εξουσίας δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη. Σε μια εποχή όπου η διαφθορά μεταμφιέζεται σε κανονικότητα, η δικαιοσύνη απέναντί τους δεν είναι απλώς ένα χρέος, αλλά μια αναγκαιότητα. Οφείλουμε να τις σεβαστούμε και να μην σιωπήσουμε.

Γι’ αυτό, το έργο αυτό είναι μια τολμηρή σάτιρα, ένας καθρέφτης που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας. Με γκροτέσκο χιούμορ και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα, η παράστασή μας αναδεικνύει όχι μόνο τη διαχρονικότητα της κοινωνικής κριτικής του Γκόγκολ, αλλά και την αναπόφευκτη σύγκρουση του ανθρώπου με τις ίδιες του τις ευθύνες. Σε μια εποχή όπου η απάτη και η ματαιοδοξία συνεχίζουν να βασιλεύουν, οι Νεκρές Ψυχές δεν είναι απλώς ένα κλασικό έργο, αλλά ένα αναγκαίο σχόλιο για τον κόσμο στον οποίο ζούμε".
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Περισσότερες πληροφορίες
Οι νεκρές ψυχές
Για πρώτη φορά μεταφέρεται στο θέατρο το σατιρικό μυθιστόρημα, όπου ένας φιλόδοξος τυχοδιώκτης εξαγοράζει ονόματα δουλοπάροικων που έχουν πεθάνει ώστε στην επόμενη απογραφή να ανέβει κοινωνικά. Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς, ένας φιλόδοξος κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, πηγαίνει από πόλη σε πόλη, για να εξαγοράσει σε εξευτελιστική τιμή τους δουλοπάροικους που έχουν πεθάνει στη δεκαετία που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο απογραφές, δηλαδή τις νεκρές ψυχές, που οι αφέντες τους εξακολουθούν να πληρώνουν γι’ αυτούς κεφαλικό φόρο. Μέσα από το ανελέητο χιούμορ και την παράλογη συμπεριφορά των γαιοκτημόνων, βγαίνει στην επιφάνεια με τον πιο ανάγλυφο τρόπο η αγωνία του μεγάλου αυτού Ρώσου συγγραφέα να κρατήσει την συνείδηση του λαού του καθαρή και την ψυχή του ζωντανή.