Christophe Raynaud©
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση γιορτάζει φέτος τα 15 της χρόνια, ενώ το ίδιο το Ίδρυμα κλείνει τα 50. Με αφορμή αυτή τη μεγάλη επέτειο, η νέα σεζόν 2025-2026 είναι αφιερωμένη στην οικογένεια. Όχι μόνο στη βιολογική, αλλά σε κάθε είδους οικογένεια που έχουμε, όπως αυτή που δημιουργούμε με τους φίλους μας. Το πρόγραμμα, με τίτλο "Οικογένειες", εξερευνά αυτό τον πολύπλοκο δεσμό που μας καθορίζει. Μέσα από παραστάσεις, συζητήσεις και εκθέσεις, θα δούμε την οικογένεια σε όλες τις πτυχές της: ως καταφύγιο αλλά και ως πεδίο τραύματος, ως πηγή αγάπης αλλά και διαφωνιών. Όπως λέει και η Καλλιτεχνική Διευθύντρια, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, "τις αγαπάμε, δεν τις αντέχουμε, μας πληγώνουν, αλλά και κλαίμε με τις παλιές φωτογραφίες".
Από τον Οκτώβριο του 2025 μέχρι τον Ιούνιο του 2026, το πρόγραμμα περιλαμβάνει παραγωγές θεάτρου, χορού και μουσικής, συζητήσεις, ταινίες, εκθέσεις και φεστιβάλ. Για να είσαι έτοιμος/η, η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει στις 15 Σεπτεμβρίου για τους Φίλους της Στέγης και στις 20 Σεπτεμβρίου για το γενικό κοινό. Μια ακόμα ωραία αλλαγή είναι ότι για δεύτερη χρονιά, οι κυριακάτικες παραστάσεις θα είναι και πρωί, στις 14:00 και στις 17:00, για να μπορούν να τις απολαύσουν όλοι.
Τα θεατρικά ραντεβού
Η νέα σεζόν της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση αποδεικνύει τη δύναμη της σκηνής να συνδέει πολιτισμικές παραδόσεις, να συγκινεί και να προβληματίζει. Με παραγωγές που φέρνουν κοντά το παρελθόν και το μέλλον, το μύθο και τον σύγχρονο κόσμο, την ποίηση και τη σκληρή πραγματικότητα, η Στέγη μας καλεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο, τη μνήμη, την αγάπη, την οικογένεια και τις ανθρώπινες σχέσεις. Από τα σπαρακτικά δράματα του Ζουλιέν Γκοσλέν και του Ρόμπερτ Άικ μέχρι την τρυφερότητα και την ουμανιστική δύναμη του Τιάγκο Ροντρίγκες, τις μουσικές περιπλανήσεις του Γιάννη Αγγελάκα και την εκστατική χορογραφία της Μαρλέν Μοντέιρο Φρέιτας, η νέα σεζόν είναι μια πρό(σ)κληση να λειτουργήσει το θέατρο ως μέσο κατανόησης του κόσμου και της ανθρώπινης ψυχής.
Το θεατρικό πρόγραμμα ξεκινά δυναμικά με το "Το Παρελθόν (Le Passé)" του Λεονίντ Αντρέγιεφ, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Ζουλιέν Γκοσλέν, από τις 16 έως τις 19 Οκτωβρίου στην Κεντρική Σκηνή. Ο Γάλλος σκηνοθέτης, γνωστός για τις λογοτεχνικές μεταφορές του στο θέατρο, παρουσιάζει μια επική παράσταση που λειτουργεί ως μεταμοντέρνο ρέκβιεμ για τον 20ό αιώνα, τον έρωτα και τον ουμανισμό.
Στην παράσταση, ζωντανή κινηματογράφηση, κοστούμια εποχής και σκηνές που θυμίζουν Ταρκόφσκι δημιουργούν ένα σκηνικό σαν πίνακες του Φλαμανδού Πίτερ Μπρίγκελ, όπου η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης αποτυπώνεται με σπαρακτική ένταση. Ξεκινά με μια αποτυχημένη γυναικοκτονία, συνεχίζει με την αποκαθήλωση της πρώτης αγάπης και καταγράφει ακρότητες στο όνομα του έρωτα, δημιουργώντας μια τελετουργία αποχαιρετισμού προς την ίδια την ανθρωπότητα. Ο Γκοσλέν μάς καλεί σε ένα ταξίδι αναζήτησης της ομορφιάς και της πίστης στην ανθρωπιά, υπενθυμίζοντας ότι "το μέλλον είναι το παρελθόν".
Να θυμίσουμε πως ο Ζουλιέν Γκοσλέν έχει συστηθεί ήδη στο ελληνικό κοινό μέσα από τρεις σπουδαίες παραστάσεις που άφησαν το αποτύπωμά τους. Το 2016 παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το μνημειώδες "2666", μια πολύωρη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ρομπέρτο Μπολάνιο, που με διάρκεια δέκα και πλέον ωρών παρέσυρε το κοινό σε έναν σκοτεινό, σουρεαλιστικό και απαιτητικό κόσμο, αποκαλύπτοντας τη ρηξικέλευθη θεατρική του φόρμα. Έναν χρόνο αργότερα, στο Φεστιβάλ Αθηνών 2017, παρουσίασε τα "Στοιχειώδη Σωματίδια (Les Particules élémentaires)", βασισμένα στο ομώνυμο βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ. Στην παράσταση αυτή, με ζωντανή μουσική και βίντεο, σκιαγραφούσε δύο χαρακτήρες-σύμβολα της παρακμής της δυτικής κοινωνίας, δημιουργώντας μια πολυφωνική και μεταμοντέρνα θεατρική εμπειρία.
Το 2018 επανήλθε με το έργο "1993" του Aurélien Bellanger, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η παράσταση διερευνούσε τον μύθο της ενωμένης Ευρώπης, με σημείο αναφοράς τον επιταχυντή σωματιδίων του CERN και τη σήραγγα της Μάγχης, ενώ στο φόντο κυριαρχούσε η κρίση του Καλαί. Μέσα από αυτά τα τρία έργα, το ελληνικό κοινό γνώρισε τον τολμηρό και πολυεπίπεδο θεατρικό κόσμο του Γκοσλέν, που ισορροπεί ανάμεσα στη λογοτεχνία, τη μουσική και την πολιτική σκέψη.
Στη συνέχεια, από τις 20 Νοεμβρίου, η Κεντρική Σκηνή της Στέγης υποδέχεται τον "Οιδίποδα", βασισμένο στον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Άικ. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Βρετανός σκηνοθέτης μετατρέπει την κλασική τραγωδία σε ένα σκοτεινό, συναρπαστικό πολιτικο-οικογενειακό θρίλερ, αναδεικνύοντας τη σύγχρονη συνάφεια του μύθου μέσα από τη δημόσια εικόνα, την εξουσία και τα ανθρώπινα όρια. Η παράσταση, που έχει ήδη σαρώσει στο West End του Λονδίνου, παρουσιάζεται τώρα με Έλληνες ηθοποιούς, μεταξύ άλλων τους Νίκο Κουρή, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Αλέξανδρο Μυλωνά και Ράνια Οικονομίδου. Με σκηνικά της Χίλντεγκαρντ Μπέχτλερ, κοστούμια του Βόιτεχ Τζέντικ και φωτισμούς της Νατάσα Τσίβερς, η παράσταση αποτυπώνει την αμείλικτη δύναμη του πεπρωμένου και την καταστροφική αλήθεια του ανθρώπινου πάθους, μεταφέροντας το αρχαίο δράμα στο σήμερα με ένταση, σαρδόνιο χιούμορ και συγκινησιακό βάθος.
Η Στέγη συνεχίζει να εμβαθύνει στη θεατρική ποίηση με ένα αφιέρωμα στον Πορτογάλο δημιουργό Τιάγκο Ροντρίγκες. Η σειρά ξεκινά με το "Η Απόσταση (La Distance)" από 7 έως 10 Μαΐου, στην Κεντρική Σκηνή. Το έργο εκτυλίσσεται το 2077, με έναν πατέρα στη Γη και μια κόρη στον Άρη, ενώ η ανθρωπότητα βιώνει υπαρξιακή κρίση. Η παράσταση είναι μια ανθρώπινη ελεγεία για τη μνήμη, τη γονεϊκότητα και την αγάπη, όπου η απόσταση γίνεται μέσο προσέγγισης και επικοινωνίας, ενώ η περιστρεφόμενη σκηνή συμβολίζει την τροχιά των δύο κόσμων που τελικά συναντιούνται.
Ο Τιάγκο Ροντρίγκες δεν είναι άγνωστος στο ελληνικό κοινό. Έχει ήδη παρουσιάσει σημαντικές παραστάσεις που ανέδειξαν τη μοναδική του θεατρική γλώσσα. Στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών–Επιδαύρου, παρουσίασε το "Εκάβη, όχι Εκάβη" ( "Hecuba, not Hecuba"), σε συνεργασία με την Comédie-Française, όπου με αφετηρία την αρχαία τραγωδία μίλησε για τις σύγχρονες μορφές κακοποίησης και τον αγώνα για δικαιοσύνη.
Παράλληλα, στη Στέγη, έχει ανεβάσει τρία ακόμη έργα. Το πρώτο, "Η Καταρίνα και η ομορφιά του να σκοτώνεις φασίστες" (Catarina e a beleza de matar fascistas), έκανε μεγάλη αίσθηση με την τολμηρή και πολιτική του θεματική. Τοποθετημένο σε ένα φανταστικό μέλλον, φαντάζεται μια οικογένεια που, από γενιά σε γενιά, έχει αναλάβει την αποστολή να σκοτώνει έναν φασίστα κάθε χρόνο — μέχρι τη στιγμή που μια νεαρή Καταρίνα αρνείται να το πράξει. Μέσα από αυτήν την αλληγορία, ο Ροντρίγκες άνοιξε έναν διάλογο για τη βία, την ελευθερία, την ιστορική μνήμη και τις ευθύνες της δημοκρατίας.
Το δεύτερο, "Ο χορός των εραστών", με πρωταγωνιστές τον Νίκο Καραθάνο και τη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, είναι μια ποιητική και συγκινητική αναμέτρηση με την αγάπη και τον χρόνο, μέσα από τη φωνή δύο ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο. Η παράσταση, που είχε ενθουσιάσει το κοινό στο περσινό της sold-out, επιστρέφει στη Μικρή Σκηνή από τις 4 Δεκεμβρίου έως τις 18 Ιανουαρίου 2026. Αυτή τη φορά, ο Ροντρίγκες τη σκηνοθετεί σε συνεργασία με την καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, Αργυρώ Χιώτη, και τους πρωταγωνιστές, προσφέροντας ξανά έναν ύμνο στον έρωτα και την αγάπη, με την ίδια τρυφερότητα, ένταση και χιούμορ.
Το τρίτο, το "By Heart", μας άφησε μια συγκινητική, παρηγορητική αίσθησή. Ο σκηνοθέτης τότε μίλησε εμπνευσμένα για τη μνήμη, τη μετάδοση της γνώσης, την τέχνη και τη σαιξπηρική ποίηση, μπλέκοντας την ιστορία της γιαγιάς του με ένα σαιξπηρικό σονέτο, το οποίο δίδαξε επί σκηνής σε δέκα εθελοντές θεατές. Ο Τιάγκο Ροντρίγκες, επανέρχεται στις 11-12 Μαΐου στην Κεντρική Σκηνή, με την παράσταση αυτή προσκαλώντας δέκα εθελοντές θεατές να αποστηθίσουν ένα σονέτο του Σαίξπηρ. Η παράσταση γίνεται σύμβολο της δύναμης της μνήμης, της ποίησης και της προσωπικής ελευθερίας, υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και σε εποχές καταπίεσης η τέχνη και η γνώση επιβιώνουν.
Αν δεν έχετε δει δουλειά του Ροντρίγκες αξίζει να τον γνωρίσετε. Τον ξεχωρίζουμε γιατί συνδυάζει την ποίηση με την πολιτική, το προσωπικό με το συλλογικό, το μυθοπλαστικό με το πραγματικό. Διατηρεί έναν ζωντανό διάλογο με την αρχαία κληρονομιά, αναδεικνύοντας τη διαχρονικότητά της, ενώ ταυτόχρονα μιλάει με σαφήνεια για σύγχρονα ζητήματα δικαιοσύνης, μνήμης και αγάπης. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ της Αβινιόν και βραβευμένος με σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, φέρνει στο ελληνικό θέατρο μια κοσμοπολίτικη, αλλά και βαθιά ανθρώπινη, προσέγγιση. Έτσι, κάθε εμφάνισή του στην Ελλάδα αποτελεί αφορμή για στοχασμό, συγκίνηση και μια σπάνια θεατρική εμπειρία.
Σκηνικό ταξίδι με τον Γιάννη Αγγελάκα
Μετά την εξαιρετικά επιτυχημένη "Νέκυια", ένα έργο που δημιούργησε με τον χορογράφο Χρήστο Παπαδόπουλο, ο Γιάννης Αγγελάκας επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης για ένα μεγάλο μουσικό event θα φιλοξενηθεί στην Κεντρική Σκηνή από 12 Μαρτίου έως 26 Απριλίου 2026: "Το Μπλουζ του Μικρού Πρίγκιπα" του Γιάννη Αγγελάκα, σε σκηνοθετική επιμέλεια του Γιώργου Γούση. Ο Αγγελάκας επιστρέφει στη Στέγη με μια ηλεκτρισμένη ωδή στον Μικρό Πρίγκιπα του Σεντ Εξιπερί, συνδέοντας παιδική νοσταλγία, κοινωνικό σχόλιο και μουσική. Σαν μακρύς παλμός μπλουζ, το έργο συνδέει τον κόσμο των μεγάλων με τη μαγεία της παιδικής φαντασίας, σε μια ατμόσφαιρα φωτός, ήχου και συγκίνησης.
Δυναμικός χορός
Στο χώρο του χορού, η διεθνής παραγωγή "NÔT" της Μαρλέν Μοντέιρο Φρέιτας θα παρουσιαστεί στην Κεντρική Σκηνή από 6 έως 8 Φεβρουαρίου 2026, στο πλαίσιο των Onassis Dance Days. Ακόμα θυμόμαστε την παράσταση "Bάκχες: πρελούδιο κάθαρσης", που παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών (2018). Η χορογράφος από το Πράσινο Ακρωτήρι αντλώντας έμπνευση από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη –ένα έργο που μπορεί να διαβαστεί και να παρασταθεί με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής μας– έστησε μια χορευτική βακχεία μια ιδιαίτερη φαντασία και μπόλικη ενέργεια.
Βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στη Μπιενάλε της Βενετίας και όχι μόνο η Φρέιτας, με τη μοναδική της γλώσσα έχει καταφέρει να καταστήσει τον χορό όχημα για έντονη συναισθηματική και αισθητηριακή εμπειρία. Γι’ αυτό και θεωρείται σήμερα μία από τις πιο πρωτοποριακές και σημαντικές καλλιτέχνιδες της διεθνούς χορογραφικής σκηνής. Στο έργο που θα δούμε στη Στέγη βακχευμένοι χοροί, τελετουργικές χειρονομίες, μαγικές μάσκες και ένα σκηνικό γεμάτο λευκά κρεβάτια και αιματοβαμμένα κλινοσκεπάσματα δημιουργούν μια έντονη, υπερβατική εμπειρία. Το "NÔT" εξερευνά την επιβίωση, την ελευθερία και το χάος, εμπνευσμένο από τις "Χίλιες και μία νύχτες", και μας προσκαλεί να βιώσουμε την ένταση του παραλόγου και την τελετουργία της ζωής μέσα από το σώμα.
Διαβάστε Επίσης
