Κλημεντίνες χωρίς κουκούτσι | Karol Jarek©
Φεστιβάλ Αθηνών: "Grape - Greek Agora of Performance"
Οκτώ παραστάσεις θεάτρου και χορού με ελληνική υπογραφή φιγουράρουν για τρίτη χρονιά στην πλατφόρμα εξωστρέφειας "Grape - Greek Agora of Performance". "'Ένα ρίσκο που άξιζε να πάρουμε στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου" χαρακτηρίζει τη δημιουργία της καινοτόμου πλατφόρμας η απερχόμενη καλλιτεχνική διευθύντρια Κατερίνα Ευαγγελάτου, τονίζοντας ότι εκπληρώνει τη διττή αποστολή του ελληνικού φεστιβάλ να φιλοξενεί σημαντικούς ξένους καλλιτέχνες αλλά και να προωθεί τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία στις διεθνείς σκηνές. Την προηγούμενη χρονιά παρακολούθησαν τις παραστάσεις της πλατφόρμας περισσότεροι από 60 καλλιτεχνικοί διευθυντές, εκπρόσωποι διεθνών φεστιβάλ, θεάτρων και ΜΜΕ από τριάντα χώρες.
Διαβάστε Επίσης
Ξεκινάμε με το χορό στην Πειραιώς 260 (21-24/7). Η διεθνής Πατρίσια Απέργη παρουσιάζει το "Hystory", "μια περιπλάνηση σε τόπους πραγματικούς και ονειρικούς, σε όλες τις ταυτότητες που αποδόθηκαν στις γυναίκες ή που οι ίδιες αποδέχτηκαν", σύμφωνα με την ίδια. Το γυναικείο βίωμα απασχολεί και τη νεότερη χορογράφο Δαφίν Αντωνιάδου στο "Darkest white". Μια σκηνική τελετουργία που αντλεί από τη σλαβομακεδονική κληρονομιά και δίνει φωνή στους παραγκωνισμένους της Ιστορίας.
Μια ιδιαίτερη παράσταση που συνδυάζει τη χορευτική περφόρμανς με την προσέγγιση της ημερίδας θα δούμε παράλληλα από το χορογράφο Κωνσταντίνο Παπανικολάου στο Κέντρο Πολιτισμού - 'Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος". Με τίτλο "Επαρκώς δημιουργικό", το έργο αμφισβητεί την "υποχρέωση" του καλλιτέχνη να είναι διαρκώς πρωτότυπος και δημιουργικός.
Διαβάστε Επίσης
Από 21 έως 24/7 κάνουν επίσης πρεμιέρα τέσσερις θεατρικές παραστάσεις σε τρεις διαφορετικούς χώρους. Στην Πειραιώς 260, το κινηματογραφικής υφής "Phenomenon" του Γρηγόρη Λιακόπουλου σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Γιαννοπούλου, πάνω στην έννοια της αμφιβολίας για το τι είναι αληθινό, καθώς και η νέα παράσταση της Σοφίας Αντωνίου "Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού", βασισμένη στο πολιτικό έργο του επιδραστικού φιλοσόφου και κοινωνιολόγου Ντιντιέ Εριμπόν, με τους 'Άρη Μπαλή, Ιωάννα Μαυρέα κ.ά.
Στο Θέατρο Τέχνης παίζεται η παράσταση της Νοέμης Βασιλειάδου "Κλημεντίνες χωρίς κουκούτσι" (φωτό εξωφύλλου), ένας σκηνικός αναστοχασμός πάνω στις έννοιες της παραγωγής και της κατανάλωσης, εμπνευσμένος από την "τελετουργία" της λαϊκής αγοράς, με τους Βασιλική Διαλυνά, Θανάση Ζερίτη κ.ά.
Διαβάστε Επίσης
Στο Θέατρο Σταθμός θα ξαναδούμε τη sold out παράσταση του Κωνσταντίνου Ντέλλα "Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα", που ξεκίνησε από την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου, αυτήν τη φορά στο πλαίσιο του "Grape".
Τέλος, στη Μικρή Επίδαυρο θα παρουσιαστούν τα έργα "Δεξιά της κοίτης" του Γιάννη Παλαβού και "Συνεδρία πολέμου" του Άρη Αλεξανδρή, με την υπογραφή των bijoux de kant, με τους Ρένια Λουιζίδου και Χάρη Χαραλάμπους-Καζέπη (25-26/7).
Live στην Πλατεία
Τα "Live στην Πλατεία" συνεχίζονται, φέρνοντας ζωντάνια στις νύχτες της Πειραιώς 260. Με ελεύθερη είσοδο και μετά το τέλος των θεατρικών παραστάσεων, το κοινό παραμένει στην πλατεία, μετατρέποντας τον πολιτιστικό χώρο σε σημείο συνάντησης και γιορτής, σε επιμέλεια του Δημήτρη Τσάκα. Ένα ανοιχτό μουσικό φεστιβάλ που δίνει βήμα σε ποικίλα μουσικά σχήματα και ρυθμούς απ’ όλο τον κόσμο – από gypsy jazz και funk μέχρι latin, hip-hop και βαλκανικά ηχοτοπία. Αυτή την εβδομάδα συνεχίζουν οι Los Tre (21-23/7), ενώ το πάρτι κορυφώνεται στις 24 Ιουλίου με την Banda Entopica, την παραδοσιακή μπάντα δρόμου με έδρα τη Θεσσαλονίκη που ενώνει κλαρίνο, τρομπέτα, ακορντεόν και νταούλι σε ένα σύμπλεγμα παραδοσιακής και μοντέρνας βαλκανικής μουσικής. 'Έχοντας ως βάση τους ήχους της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου αλλά και όλης της βαλκανικής χερσονήσου, κινείται σε ρυθμούς χορευτικούς και πολλές φορές εκστατικούς με τραγούδια παραδοσιακά αλλά και πρωτότυπες συνθέσεις.
Φεστιβάλ Επιδαύρου: "Οιδίπους" από τον Γιάννη Χουβαρδά
Στις 25-26 Ιουλίου ο Γιάννης Χουβαρδάς κατεβαίνει στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου με τον "Οιδίπους", γιορτάζοντας 50 χρόνια συνεχούς επαγγελματικής παρουσίας στο θέατρο. Ο διεθνώς καταξιωμένος σκηνοθέτης μεταφράζει, διασκευάζει και σκηνοθετεί τον "Οιδίποδα Τύραννο" και τον "Οιδίποδα επί Κολωνώ" του Σοφοκλή ως ενιαίο έργο σε μία παράσταση, όπου μια ομάδα σημαντικών ηθοποιών και συντελεστών θα αφηγηθούν, με ζωντανή μουσική, τη συγκλονιστική ιστορία του Οιδίποδα ξεκινώντας από το τέλος και πηγαίνοντας προς τα πίσω, στην αρχή του κακού. "Χωρίς αγαπημένους ανθρώπους δίπλα σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σε αυτό το επάγγελμα" υπογράμμισε ο Γιάννης Χουβαρδάς που θα συνεργαστεί φέτος με τους ηθοποιούς Στεφανία Γουλιώτη, Νίκο Καραθάνο, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κωνσταντίνο Μπιμπή, Πηνελόπη Τσιλίκα, Ορέστη Χαλκιά, Νίκο Χατζόπουλο, συνεχίζοντας για την παράσταση: "Η κεντρική ιδέα του έργου είναι ότι μια οικογένεια με την ευρύτερη και τη στενότερη σημασία της, φτάνει σε ένα τόπο για να θάψει τον γενάρχη της, ο οποίος δεν έχει πεθάνει ακόμα. Και όλα όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν επιστρέφουν".
Παράλληλα με τις παραστάσεις, ο εκθεσιακός χώρος του Αρχαίου Θεάτρου Επιδαύρου φιλοξενεί φέτος την περιοδική έκθεση "Αντιγόνη. Νόμος και ανυπακοή". Η έκθεση θα είναι ανοιχτή καθόλη τη διάρκεια των παραστάσεων και παρουσιάζει μέσα από φωτογραφίες, κοστούμια, παρτιτούρες και αρχειακό υλικό, τις μεταμορφώσεις που γνώρισε η "Αντιγόνη" στα 70 χρόνια των Επιδαυρίων, υπό τη σύλληψη και τη γενική εποπτεία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Παράλληλα, το επιτυχημένο θεατροπαιδαγωγικό πρόγραμμα "Μικροί Ιχνευτές" προσφέρεται για παιδιά ηλικίας 5-9 ετών, με τη βοήθεια ομάδας έμπειρων θεατροπαιδαγωγών και ειδικών στη μουσικοκινητική και αισθητική αγωγή, ενώ οι γονείς τους θα απολαμβάνουν την παράσταση.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ου αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το γυναικείο σώμα της τρίτης ηλικίας και η σύνδεσή του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές βρίσκεται στο επίκεντρο. Τρεις θηλυκές μορφές, που ερμηνεύονται από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.
Δεξιά της κοίτης - Συνεδρία πολέμου
Δύο γυναικείοι μονόλογοι που αντλούν ελεύθερα από τους αρχαίους μύθους αποκαλύπτοντας σύγχρονες πτυχές τους μέσα από πρωτότυπα έργα, παρουσιάζονται σε ενιαία παράσταση στο πλαίσιο του Κύκλου «Contemporary Ancients» και της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών. Στον μονόλογο που εμπνέεται από τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, η αρχετυπική σχέση πατέρα-κόρης σκιαγραφείται από την ίδια και το μοναδικό στήριγμα ενός περιπλανώμενου λαϊκού οργανοπαίκτη που περιπλανιέται ανήμπορος, ιχνηλατώντας την προσωπικότητά του και κάνοντας παράλληλα έναν γλυκόπικρο απολογισμό. Η παρακμή του σεξ στην ψηφιακή εποχή συνιστά τη θεματική του έργου που αντλεί από τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, που εδώ είναι μια αγανακτισμένη ψυχολόγος που έχει κουραστεί να ακούει τους ασθενείς της να γκρινιάζουν για τα στραβά των σχέσεων και των επιλογών τους.
Οιδίπους
Ο Γιάννης Χουβαρδάς, τιμώντας τα 50 χρόνια δημιουργικής του πορείας στο θέατρο, παρουσιάζει μια ενιαία παράσταση που συνδυάζει τις τραγωδίες «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή. Η σκηνοθετική του προσέγγιση ξεκινά από το τέλος της ζωής του Οιδίποδα και προχωρά προς τα πίσω, αναδεικνύοντας την πορεία του ήρωα από την πτώση στην αναζήτηση της λύτρωσης. Η παράσταση, με σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς, επιδιώκει να αποδώσει αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, πιστής στο πνεύμα του Σοφοκλή, αναδεικνύοντας τα διαχρονικά ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Επαρκώς δημιουργικό
Μια παράσταση-ημερίδα, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών, μέσα από την οποία ο χορευτής και χορογράφος αμφισβητεί την «υποχρέωση» του καλλιτέχνη να είναι διαρκώς πρωτότυπος και δημιουργικός, με συμμάχους τρία πρόσωπα: μια δικηγόρο, έναν δημοσιογράφο, μια θεωρητικό τέχνης. Όλοι μαζί εξηγούν για ποιο λόγο η πρωτοτυπία και ο πειραματισμός έχουν καταλήξει να θεωρούνται βασική υποχρέωση κάθε δημιουργού. Ανατρέχοντας σε δικαστικά σκάνδαλα και αναβιώνοντας διάσημες χορογραφίες, επιχειρούν να εξηγήσουν πώς αυτή η αντίληψη ενισχύει μια ανταγωνιστική και αγοραία προσέγγιση της καλλιτεχνικής διαδικασίας, εμπορευματοποιώντας τα έργα τέχνης.
Darkest white
Το γυναικείο βίωμα μέσα από μια τελετουργική απόπειρα συνάντησης της προγονικής μνήμης με την οπτική για το μέλλον. Η παράσταση, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών, αντλεί από τη σλαβομακεδονική κληρονομιά και εξερευνά τη γυναικεία επιμονή σε έναν κόσμο εκτόπισης και αντίστασης και δίνει φωνή στους σβησμένους της Ιστορίας μέσα σε έναν μετα-ανθρώπινο χώρο. Το νήμα που ενώνει τη συλλογική μνήμη με έναν κοσμολογικό ορίζοντα, δίνει στο ταξίδι της ηρωίδας μια διάσταση οικουμενικής λύτρωσης.
Κλημεντίνες χωρίς κουκούτσι
Ένας σκηνικός αναστοχασμός πάνω στις έννοιες της παραγωγής και της κατανάλωσης, εμπνευσμένη από τις λαϊκές αγορές τις οποίες η ανερχόμενη δημιουργός αντιλαμβάνεται ως μία από τις τελευταίες «τελετουργίες» του δημόσιου χώρου, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών. Η παράσταση αποτυπώνει μια ιδιότυπη σκηνική «αγορά» που συντίθεται, αποσυναρμολογείται και παραμορφώνεται, προκαλώντας μας να αναρωτηθούμε: Τι θέση θα μπορούσε να έχει το «λαϊκό» στο σύγχρονο θέατρο, όχι με όρους γραφικούς αλλά αμιγώς καλλιτεχνικούς; Πόσο πρωταγωνιστικός είναι ο ανθρώπινος παράγοντας στο τελικό προϊόν; Με τι κριτήρια «πουλάμε» και «αγοράζουμε» τέχνη;
Hystory
Το νέο έργο της χορογράφου με έντονο αποτύπωμα τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή σκηνή, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών, εστιάζει στις διεκδικήσεις των γυναικών μέσα στους αιώνες. Σύμφωνα με τη δημιουργό, «είναι μια περιπλάνηση σε τόπους πραγματικούς και ονειρικούς, σε όλες τις ταυτότητες που αποδόθηκαν στις γυναίκες ή που οι ίδιες αποδέχτηκαν, στην αποτυχία ή την επιτυχία της χειραγώγησης».
Phenomenon
Με αφορμή το έργο του Αυστριακού φιλοσόφου Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν, η κινηματογραφικής υφής παράσταση - σπουδή πάνω στα όρια της ανθρώπινης γνώσης και πάνω στην έννοια της αμφιβολίας για το τι είναι αληθινό, που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών, ακολουθεί έναν συγγραφέα που βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση της ζωής του. Δεν μπορεί πια καθόλου να γράψει. Η μυθοπλασία τού προκαλεί πλέον απέχθεια και θέλει να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην πραγματικότητα. Αναζητά θραύσματα του πραγματικού σε έναν κόσμο που μοιάζει ολοένα και πιο τεχνητός.
Η ζωή, τα γηρατειά και ο θάνατος μιας γυναίκας του λαού
Η παράσταση βασίζεται στο πολιτικό έργο του σπουδαίου Γάλλου φιλοσόφου και κοινωνιολόγου Ντιντιέ Εριμπόν, ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο-ύμνος στους αφανείς της εργατικής τάξης που σκιαγραφεί με θάρρος και ειλικρίνεια το πορτρέτο της μητέρας του συγγραφέα, παρουσιάζεται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Grape του Φεστιβάλ Αθηνών. Η δημιουργός δημιουργεί έναν ζωντανό χώρο μνήμης ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το ονειρικό, όπου ένας χορός ηθοποιών τρίτης ηλικίας ενσαρκώνει τις εμπειρίες της ηρωίδας. Το προσωπικό γίνεται ξεκάθαρα πολιτικό, ενώ το ζήτημα της τρίτης ηλικίας και των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων γυναικών βρίσκεται στον πυρήνα της αφήγησης.
