Evelyn Bencicova©
Τον Ιανουάριο σας είχαμε αποκαλύψει την είδηση: ο Θάνος Παπακωνσταντίνου ετοιμάζει τον δικό του "Dracula”, βασισμένο στο εμβληματικό μυθιστόρημα του Bram Stoker. Σήμερα, οι πρώτες φωτογραφίες από την παράσταση, που κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Πόρτα στις 22 Οκτωβρίου, μαρτυρούν την ατμόσφαιρα: σκοτεινή, υπνωτική, σχεδόν παραισθητική. Το πολυπρόσωπο καστ – Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Θοδωρής Βράχας, Δημήτρης Δρόσος, Βασίλης Μπούτσικος, Άντζελα Μπρούσκου, Αντώνης Μυριαγκός, Αργύρης Πανταζάρας, Σίσσυ Τουμάση, Δημήτρης Ψύλλος – εντείνει τις προσδοκίες για μια σκηνική εμπειρία υψηλής έντασης και ιδιαίτερης εικαστικότητας.
Ο Παπακωνσταντίνου δεν θα επιχειρήσει την αναπαραγωγή του μύθου τρόμου. Αντίθετα, ανασκάπτει την υπαρξιακή ρίζα του Δράκουλα: την επιθυμία, ως κινητήριο δύναμη που εξαντλεί, καταναλώνει, μεταμορφώνει. Ο ίδιος ο Κόμης δεν είναι απλώς τέρας – είναι εραστής, δαίμονας, ηθοποιός, καθρέφτης. Η παράσταση μεταμορφώνει τον καθρέφτη σε πύλη ανάμεσα στον κόσμο που γνωρίζουμε και στον κόσμο της επιθυμίας. Η αισθητική προσέγγιση παραμένει χαρακτηριστικά παπακωνσταντινική: εικαστική ακρίβεια, λεπτοδουλεμένη σκηνοθεσία, μεταφυσική ατμόσφαιρα. Η παράσταση δεν φοβάται την ωμότητα, ούτε τη σαγήνη, και δημιουργεί έναν σκηνικό κόσμο όπου το θέατρο, ο έρωτας και ο τρόμος συγκατοικούν.
Στην παράσταση "Dracula”, ένα σκοτεινό ταξίδι στο κάστρο της επιθυμίας, όπου το κοινό –όπως και οι ήρωες του έργου– καλείται να περάσει στην άλλη πλευρά του καθρέφτη τη δραματουργική επεξεργασία έκανε η Ελένη Μολέσκη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Νίκης Ψυχογιού, η πρωτότυπη μουσική της Άντης Σκορδής, η κίνηση της Μαριάννας Καβαλλιεράτου και ο σχεδιασμός φωτισμών της Ελίζας Αλεξανδροπούλου.
Σημείωμα του Θάνου Παπακωνσταντίνου
Λένε ότι κάπου μακρυά βρίσκεται ένα δύσβατο κάστρο. Πολλοί το έχουν ακουστά, λίγοι έχουν καταφέρει να φτάσουν ως εκεί. Ο μύθος λέει ότι όσο πλησιάζεις κοντά του παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν: ακούς, βλέπεις, μυρίζεις, νιώθεις διαφορετικά. Λένε ότι ξυπνάνε από κάπου βαθιά μέσα σου όνειρα, επιθυμίες και ορέξεις που δε φανταζόσουν ποτέ ότι είχες. Λένε ότι το αίσθημα που νιώθεις είναι τόσο δυνατό που δε θέλεις να σε αφήσει ποτέ. Λένε ότι αυτό που νιώθεις τότε είναι τόσο εθιστικό που μόλις το δοκιμάσεις, θέλεις όλο και περισσότερο. Λένε πως αυτό που νιώθεις εκεί μέσα δε μπορεί να συγκριθεί με καμία από τις ηδονές στις οποίες μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Κάποιοι το λένε δάγκωμα, κάποιοι δηλητήριο, κάποιοι ελιξίριο, κάποιοι μανία, κάποιοι πανούκλα, κάποιοι παραίσθηση, κάποιοι θάνατο, κάποιοι ξύπνημα σε έναν άλλο κόσμο.
Στην είσοδο του κάστρου υπάρχει ένας καθρέφτης. Στη μια πλευρά είναι ο κόσμος που γνωρίζουμε. Στην άλλη ο κόσμοςτης επιθυμίας. Ο καθρέφτης είναι η πύλη, η πόρτα, το πέρασμα. Υπάρχει και ένας οδηγός που κατευθύνει το ταξίδι αυτό. Αλλάζει μορφές. Παρουσιάζεται σαν εραστής, σαν δαίμονας, σαν ιππότης, σαν νυκτόβιο ζώο ή ακόμα και σαν ηθοποιός. Το κάλεσμα του είναι σαν το τραγούδι της σειρήνας - δε μπορείς να του αντισταθείς. Όποιος τον ακούει του παραδίνεται ολοκληρωτικά με την ψυχή και το σώμα του. Πάντα και για πάντα. Αυτό που ζητάει για αντάλλαγμα είναι ένα μόνο: το αίμα σου.
"Καλώς ήρθατε στο κάστρο μου! Περάστε ελεύθερα και φύγετε με το καλό κι αφήστε μου κάτι από την ευτυχία σας!"
— Μπραμ Στόκερ, "Δράκουλας”
Η ιστορία του Δράκουλα δεν είναι παραμύθι του 19ου αιώνα. Είναι η ιστορία του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Ενός κόσμου που, με πρόσχημα το κυνήγι της επιθυμίας, μας βυθίζει από όνειρο σε όνειρο, από καθρέφτη σε καθρέφτη, από εικόνα σε εικόνα, από πληροφορία σε πληροφορία. Έναν κόσμο που όταν πια μας έχει κατακλύσει το σκοτάδι, μας αφαιρεί ακόμα και την τελευταία υποψία φωτός. Η παράσταση είναι μια επίσκεψη στον πύργο του Δράκουλα: οκτώ πρόσωπα δέχονται το κάλεσμά του και περνάνε στην άλλη πλευρά του καθρέφτη: έρχονται αντιμέτωπα με τις κρυφές επιθυμίες τους και εγκλωβίζονται στα δωμάτια του πύργου του. Οδηγός και γητευτής τους ο ίδιος ο Κόμης, θέτει σε λειτουργία μια δαιμόνια μηχανή επί σκηνής και τους καλεί να χορέψουν μαζί του, μέχρι τελικής πτώσεως.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
