Maria Baranova©
Οι New York Times χαρακτήρισαν το έργο "Weathering/Διάβρωση” που θα δούμε στην Πειραιώς 260 (27-29/6) "συναρπαστικό, επικά περιπετειώδες", ενώ οι κριτικοί του Le Devoir μίλησαν για "πανδαισία αισθήσεων" που "υπενθυμίζει ότι το να ζεις είναι επείγουσα υπόθεση". Σε όλα της τα έργα, η Φέι Ντρίσκολ δεν αρκείται στην αισθητική πρόταση· ρωτά επίμονα: πώς κατοικεί το σώμα μέσα στον κόσμο; Πώς η βιολογία, η φύση, η σχέση με τον άλλον, γίνονται πολιτικές πράξεις;
Η Φέι Ντρίσκολ είναι από τις πιο πρωτοποριακές φωνές της σύγχρονης αμερικανικής χορογραφίας και έχει ξανασυστηθεί στο ελληνικό κοινό μέσα από την παράσταση "Thank Υou for Coming: Attendance" που παίχτηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Made in USA (2016). Με έργα που δοκιμάζουν τα όρια του θεάματος, της σωματικότητας και της ζωντανής τέχνης, έχει χαράξει μια διαδρομή που συνδυάζει τη σωματική ένταση με υπαρξιακή αναζήτηση.
Έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις, όπως το βραβείο National Dance Project, υποτροφίες από το MAP Fund και Guggenheim, καθώς και τα βραβεία Creative Capital και Doris Duke Artist (2016). Έχει φιλοξενηθεί καλλιτεχνικά στο Baryshnikov Arts Center και το Park Avenue Armory. Έργα της έχουν ανατεθεί από οργανισμούς όπως το Danspace Project, Walker Arts Center, ICA/Boston, The Kitchen, Dance Theater Workshop και Wexner Center for the Arts. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ, όπως το Festival d’Automne στο Παρίσι και το Εθνικό Θέατρο Κροατίας. Επιπλέον, έχει συνεργαστεί με εξέχοντες καλλιτέχνες της νεοϋορκέζικης πρωτοπορίας, όπως οι Young Jean Lee, Cynthia Hopkins και Taylor Mac κ.ά.
Το "Weathering/Διάβρωση” είναι ένα έργο-σταθμός στην πορεία της, καθώς έχει γνωρίσει διεθνή αναγνώριση και θερμή υποδοχή σε Ευρώπη και Αμερική και φαίνεται να αγγίζει την πιο ώριμη φάση της: χτίζει κόσμους ολόκληρους μέσα από την πιο στοιχειώδη πρώτη ύλη- το ανθρώπινο σώμα. Μέσα από μια σύνθεση χορού, εικαστικής εγκατάστασης και ζωντανού ήχου, η Ντρίσκολ δημιουργεί επί σκηνής ένα παλλόμενο σώμα που μοιάζει να αναπνέει συλλογικά. Οι περφόρμερ της βρίσκονται σε συνεχή επαφή, δημιουργώντας ρευστές φόρμες, σαν ύφανση που χτίζεται και διαλύεται, σαν ένα τοπίο που διαρκώς αλλάζει. Τα σώματα άλλοτε κινούνται, άλλοτε μοιάζουν ακίνητα και διαβρωμένα από τον χρόνο ή τις αισθήσεις, μέσα σε μια σκηνική συνθήκη σχεδόν υπνωτιστική.
Κεντρικό ρόλο στο έργο παίζει ο ήχος (Ryan Gamblin-live ήχος & ηχητικός σχεδιασμός, Guillaume Soula-μουσική σύνθεση & ηχογραφήσεις). Η Ντρίσκολ επιδιώκει να καταργήσει τη διάκριση ανάμεσα σε κοινό και περφόρμερ, δημιουργώντας μια τελετουργία όπου το να είσαι παρών σημαίνει να αισθάνεσαι, να αγγίζεις, να δοκιμάζεσαι.
Περισσότερες πληροφορίες
Διάβρωση
Μια εικόνα διαρκούς ροής κυριαρχεί στη σκηνή, με άμεσο κάθε φορά σωματικό και συναισθηματικό αντίκτυπο στην ενέργεια που μεταδίδεται μεταξύ χορευτών και κοινού. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα σύνθετο έργο που μας προκαλεί να σκεφτούμε πώς η φύση και η βιολογία επιδρούν στο ανθρώπινο σώμα ως συλλογικό και πολιτικό υποκείμενο. Η παράσταση περιλαμβάνει γυμνό και ενδεχομένως φυσική επαφή με τους θεατές στις πρώτες σειρές καθισμάτων.
