Ο "Οιδίπους Τύραννος" διασχίζει σύνορα- Στη Μογγολία η διεθνής παράσταση του Θανάση Σαράντου

Ο Θανάσης Σαράντος, σταθερά προσηλωμένος στην ουσία του θεάτρου και την καλλιτεχνική του αναζήτηση, δημιουργεί έναν Οιδίποδα βαθιά ανθρώπινο, πολιτικό και επίκαιρο. Από τη Σαγκάη ως τη Σμύρνη και την Τραπεζούντα, και με επόμενους σταθμούς το 2025, η παράσταση "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή δεν σταματά να ταξιδεύει- όπως και ο ίδιος ο δημιουργός της, σε μια πορεία που ισορροπεί ανάμεσα στην τελετουργία του αρχαίου και τον πυρετό του σήμερα.

Συγκεκριμένα, η βραβευμένη παράσταση "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία-ερμηνεία Θανάση Σαράντου συμμετείχε, στο Διεθνές Φεστιβάλ Σαγκάης, ενώ παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στη Σμύρνη (2024), όπως και στην Τραπεζούντα (2024), στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου Μαύρης Θάλασσας.  Θα παρουσιαστεί στις 22 Μαΐου στο 18o Διεθνές Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Θεάτρου Saint Muse στο Ulaanbaatar της Μογγολίας και τον Ιούλιο του 2025 πρόκειται να παρουσιαστεί και στο Open Air International Theater Prizrenfest στην Πρίστινα του Κοσόβου.

 

Η εκδοχή του Θανάση Σαράντου

Στην τραγωδία του Σοφοκλή ο Οιδίποδας, βασιλιάς της Θήβας, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πόλη σε κρίση. Μια φονική επιδημία έχει πλήξει το λαό, και ο ίδιος ο βασιλιάς αναλαμβάνει να ανακαλύψει τον ένοχο για τον θάνατο του προκατόχου του, Λαΐου, ώστε να καθαρθεί η Θήβα από το μίασμα. Στην προσπάθεια αυτή, όμως, βυθίζεται σε έναν τρομερό φαύλο κύκλο αυτογνωσίας: ανακαλύπτει ότι είναι ο ίδιος ο φονιάς του πατέρα του και σύζυγος της μητέρας του, Ιοκάστης. Η ανακάλυψη αυτή δεν οδηγεί απλώς σε προσωπική κατάρρευση αλλά σε ένα ξεγύμνωμα της εξουσίας, της ανθρώπινης ύβρης και της τύφλωσης – κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Η παράσταση του Θανάση Σαράντου δεν αναπαριστά μόνο τον αρχαίο μύθο, αλλά τον αναμετρά με τα υπαρξιακά και κοινωνικά ερωτήματα του σήμερα. Η παράσταση του είναι  καθαρτική, ουμανιστική και πολιτική και είναι ωραίο που  ταξιδεύει γιατί έχει κάτι βαθύ και αναγκαίο να πει, παντού. Τα πάθη του Οιδίποδα γίνονται καθρέφτης πολιτικής και ηθικής ευθύνης, παραπέμποντας στη συλλογική ανάγκη για διαφάνεια, κάθαρση και αλήθεια. Η ερμηνευτική και σκηνοθετική πρόταση του Σαράντου φωτίζει την τραγωδία ως μια σύγχρονη, παγκόσμια ιστορία εξουσίας, αυτογνωσίας και ευθύνης.

Ο Θανάσης Σαράντος στο σημείωμα του για την παράσταση υπογραμμίζει: "Δύσκολα μπορεί ν' αμφισβητηθεί το πόσο επίκαιρη είναι η τραγωδία "Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή για τη χώρα μας αλλά και για τον πλανήτη μας την περίοδο που διανύουμε. Είναι η τραγωδία της Γνώσης και της αυτογνωσίας. Τα πάθη που διαδραματίζονται στη σκηνή, τα εγκλήματα, τα μίση και οι αυτοκαταστροφές είναι σημερινά. Ο λαός, οργανωμένα ή ανοργάνωτα, ως σύγχρονος Χορός αρχαίας τραγωδίας, επιζητά τη θεραπεία αλλά και την αλήθεια. Απαιτεί διαφάνεια και δικαιοσύνη στις αποφάσεις, σωτηρία από το μίασμα της χώρας πριν την ολική καταστροφή. Η προσωπικότητα του Οιδίποδα ανταποκρίνεται απόλυτα, και σε όλες της τις λεπτομέρειες, στο πρότυπο του ηγέτη που όμως ολισθαίνει προς τον αυταρχισμό στην προσπάθειά του να φτάσει με κάθε προσωπικό τίμημα στην τρομερή αποκάλυψη της αλήθειας”.