©Patroklos Skafidas
Ο Δημήτρης Τάρλοου, ένας από τους πιο σταθερούς και στοχαστικούς δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, ετοιμάζεται να καταθέσει την πρώτη του σκηνοθεσία στο αρχαίο δράμα με τη σοφόκλεια "Ηλέκτρα". Η πρεμιέρα θα δοθεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 4 και 5 Ιουλίου 2025 και η παράσταση θα συνεχίσει με περιοδεία σε επιλεγμένους σταθμούς σε όλη την Ελλάδα.
Το ξεκίνημα αυτής της απαιτητικής και φορτισμένης δημιουργικής πορείας είχε μια ιδιαίτερη πνευματική και συναισθηματική βάση. Οι πρώτες αναγνώσεις του έργου με πρωταγωνιστές τους Λουκία Μιχαλοπούλου (Ηλέκτρα), Αναστάση Ροϊλό (Ορέστη), Ιωάννα Παππά (Κλυταιμνήστρα), Νικόλα Παπαγιάννη (Αίγισθο), Γιάννη Αναστασάκη (Παιδαγωγό), Γρηγορία Μεθενίτη (Χρυσόθεμις), Περικλής Σιούντας (Πυλάδης) ολοκληρώθηκαν στη Χώρα της Άνδρου, στο σπίτι των Καραγάτση—ένα χώρο γεμάτο μνήμες και ιστορία, που συγκινεί ιδιαίτερα τον σκηνοθέτη. Όσο για τις πρόβες στο πανέμορφο νησί, ξεκίνησαν από το Νειμποριό της Ανδρου, στο φιλόξενο κτήμα Ηλίανθος της χαρισματικής ηθοποιού Ειρήνης Δράκου που έχει συνεργαστεί με το θέατρο Πορεία και του Ευάγγελου Παπαδάκη. Ανάμεσα σε δέντρα, πέτρα και αέρα κυκλαδίτικο, η ομάδα άρχισε να δίνει σχήμα και φωνή στον δραματικό κόσμο της Ηλέκτρας. Οι πρώτες φωτογραφίες από τις πρόβες δίνουν μια ατμόσφαιρα για τη μαρτυρούν μια διαδικασία βύθισης στο αρχαίο κείμενο και στον ψυχισμό των ηρώων του.
Σε έναν κόσμο όπου η βία, η τιμωρία και η κοινωνική αδικία επανέρχονται με νέες μορφές, η "Ηλέκτρα” αποκτά μια νέα, σχεδόν ανησυχητική επικαιρότητα. Η σοφόκλεια εκδοχή της δεν είναι μόνο μια ιστορία εκδίκησης, αλλά ένα υπαρξιακό και ηθικό δράμα. Ποιο είναι το όριο του καθήκοντος; Πώς αποκαθίσταται το δίκαιο; Μπορεί η εκδίκηση να οδηγήσει στη λύτρωση ή απλώς συνεχίζει έναν φαύλο κύκλο αίματος;
Η σκηνοθεσία του Τάρλοου δεν επιδιώκει να δώσει εύκολες απαντήσεις, αλλά να δημιουργήσει ένα περιβάλλον αναμέτρησης. Οι ήρωες της τραγωδίας δεν είναι μακρινοί, αρχαίοι χαρακτήρες. Είναι πρόσωπα σπαραγμένα, όπως εμείς. Κι η παράσταση, όπως κι η διαδικασία των προβών της στην Άνδρο, είναι μια πρόσκληση: να σταθούμε απέναντί τους, απέναντι στον εαυτό μας, και να τολμήσουμε να ρωτήσουμε ξανά.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Σε έναν κόσμο που μαστίζεται από ολοκληρωτισμούς και κοινωνική αδικία, σε μια εποχή όπου η βία και η εκδίκηση παρουσιάζονται συχνά ως "αναγκαίο κακό", η Ηλέκτρα του Σοφοκλή αποκτά ανατριχιαστική επικαιρότητα. Η τραγωδία αυτή δεν είναι απλώς μια αφήγηση εκδίκησης· είναι ένας καθρέφτης των ανθρώπινων διλημμάτων, της διαχρονικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και την ηθική. Η παράστασή μας στοχεύει να αναδείξει αυτή την πολυπλοκότητα, καλώντας το κοινό να αναμετρηθεί με κρίσιμα ερωτήματα: Τι σημαίνει "αποκαθιστώ το δίκαιο"; Ποιο είναι το χρέος του καθήκοντος; Μπορεί κανείς να ζήσει με τις συνέπειες της βίας; Είναι η βία αναπόφευκτη λύση; Θα κλείσει η εκδίκηση τον κύκλο του αίματος; Είναι ποτέ δυνατή η λύτρωση; Και, τελικά, ποιος είναι ο ρόλος της αντίστασης όταν όλα φαίνονται χαμένα;
Η Ηλέκτρα, μέλος της καταραμένης οικογένειας των Ατρειδών, μια γυναίκα παγιδευμένη σε αυτόν τον κύκλο αίματος και φρίκης, είναι κάτι περισσότερο από ένας τραγικός χαρακτήρας, αφού προσωποποιεί το δίλημμα ανάμεσα στην ανάγκη για δικαιοσύνη και την ηθική επιταγή της αποφυγής της βίας. Δεν πρόκειται, επομένως, μόνο για ένα τραγικό πλάσμα της μοίρας, αλλά και για ένα δημιούργημα του χαρακτήρα της, ενός χαρακτήρα ολόψυχα δοσμένου στον αγώνα της για δικαιοσύνη. Είναι άραγε και η ίδια θύμα τής εμμονής της με την εκδίκηση ή μια φωνή αντίστασης απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας; Και γιατί όταν το παλάτι απαλλάσσεται πλέον από τους τυράννους, εκείνη δεν περνάει το κατώφλι του; Μένει απλώς έξω από τον Οίκο που μισεί ή αρνείται να γίνει μέρος του συστήματος που πολέμησε με πάθος; Είναι ακόμα δέσμια των ακραίων συναισθημάτων που την καθόρισαν – του πόνου για τον θάνατο του πατέρα, το μίσος για τη μητέρα, τη νοσταλγία για τον χαμένο αδερφό; Το πάθος της, είναι βέβαιο, δεν σιγάζει ούτε μετά την κάθαρση.
Στην Ηλέκτρα, ο ποιητής δεν δίνει απαντήσεις, οι θεοί απουσιάζουν, οι χρησμοί απλώς συμπίπτουν με τις ανθρώπινες αποφάσεις, η συνείδηση περνά σε δεύτερη μοίρα, οι Ερινύες δεν εμφανίζονται. Παρ’ όλα αυτά, το τίμημα για τους επιζώντες είναι βαρύ. Αυτό το τίμημα της επιλογής και την ανθρώπινη ανάγκη για κάθαρση με κάθε κόστος μάς καλεί να αναλογιστούμε η σοφόκλεια Ηλέκτρα. Εξάλλου, ο Σοφοκλής δεν θα μας δώσει άλλη ευκαιρία, δεν θα γράψει τριλογία: το δικό του έργο τελειώνει εδώ – εντός αυτών των 1.510 στίχων θαυμαστής συμμετρίας και λιτότητας θα διευθετηθεί κάθε μία από τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα που έχει θέσει.
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
