
Μια και μοναδική ερμηνεύτρια, η Νικολίτσα Ντρίζη, ζωντανεύει επί σκηνής τον μονόλογο "Πες της", ένα πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας από τον συγγραφέα Χρήστο Οικονόμου που σκηνοθετεί ο Αλέξης Βιδαλάκης. Αντλώντας από το ομώνυμο διήγημα, η παράσταση βουτά στα εσώψυχα της πρωτεύουσας μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών. Για όλα αυτά γράφει στο "α" η ηθοποιός που ερμηνεύει μια ηρωίδα χωρίς όνομα.

"Είναι κούριερ, είναι μόνιμα σε κίνηση, καπνίζει και γράφει. 'Έχει και μια φίλη, τη Λένα. Τίποτα άλλο δεν ξέρουμε για την ηρωίδα του Χρήστου Οικονόμου. Ούτε το όνομα της.
Διασχίζει έναν ατελείωτο χάρτη ανθρώπινων ιστοριών, κι ανακαλύπτει συνέχεια κι άλλες, κι άλλες, αμέτρητες. Τις καταγράφει στο τετράδιο της: οδός, ημερομηνία, συμβάν. Αυτό το τετράδιο είναι η νυχτερινή της παρέα όταν επιστρέφει από τη δουλειά της.
Στη νουβέλα του Χρήστου Οικονόμου ξεδιπλώνεται όλη η σύγχρονη Αθήνα όπως την ξέρουμε στο σήμερα, στη πραγματικότητά μας. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτή η πραγματικότητα, μέσα από την αέναη κίνηση της ηρωίδας του, αποκτά δρόμους, παράδρομους, σοκάκια που συνορεύουν με τη φαντασία και κάποιες φορές -πολύ ανάλαφρα- τα ξεπερνάνε.

"Ο Χρήστος Οικονόμου είναι σα να μη γράφει στο γραφείο του, αλλά στο πόδι, κρυμμένος σε μια γωνία ακολουθώντας την ηρωίδα του στους δρόμους".
Βουλγαροκτόνου, Φαναριωτών, Διγενή Ακρίτα, Λυκαβηττός, Νεάρχου, Εσπερίδων, Νίκαια, Περιστέρι, πολυκατοικίες, μεζονέτες, αυλές, μονοκατοικίες, πόρτες που ανοίγουν και φανερώνουν τα αφανέρωτα. Λίγα λεπτά παράδοσης ενός δέματος αρκούν. 'Άνθρωποι που έχουν ανάγκη να μιλήσουν, να ακουστούν αρκεί να βρεθεί ένας κάποιος να τους ακούσει, οποιοσδήποτε. Η ηρωίδα είναι αυτός ο σπάνιος οποιοσδήποτε. Μένει και ακούει, γεμίζει από ιστορίες. Αδειάζει και ξαναγεμίζει.
Στο τετράδιο της διασταυρώνονται οι άνθρωποι που συναντά, ο πόνος και η μοναξιά τους. Χάνεται σ΄ αυτές τις διαδρομές μέχρι που θα έρθει η στιγμή για μία ακόμα που την στιγματίζει. Που ξεκινά να τη γράφει αλλά δυσκολεύεται να την ολοκληρώσει γιατί αν το κάνει δεν ξέρει πως θα συνεχίσει.
Ο Χρήστος Οικονόμου είναι σα να μη γράφει στο γραφείο του, αλλά στο πόδι, κρυμμένος σε μια γωνία ακολουθώντας την ηρωίδα του στους δρόμους, ή σ΄ ένα παγκάκι μας κλείνει το μάτι και μας παίρνει απ΄ το χέρι να την ακολουθήσουμε παρέα".

Τη μουσική υπογράφει η Άννα Παπαϊωάννου (Anna VS June), τα σκηνικά η Παρασκευή Οικονόμου, τους φωτισμούς η Νατάσα Πετροπούλου. Στη φωνή της μικρής ακούγεται η Βασιλική Γουρδούπη.
Περισσότερες πληροφορίες
Πες της
Ένα πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας εμπνευσμένο από το ομώνυμο διήγημα, μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών. Μια κούριερ περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη. Από τη μία παράδοση στην άλλη, τριγυρνά σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε πάρκα, πλατείες, σε δρόμους απέραντους. Μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες, βίλες και πολυκατοικίες. Κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωϊσμένους. Πόσο πόνο και μοναξιά μπορεί να αντέξει ο σύγχρονος άνθρωπος; Αυτό είναι το ερώτημα που προκύπτει από αυτό το λογοτεχνικό μωσαϊκό εκατοντάδων αφηγήσεων.