
Ο Κώστας Βασαρδάνης (βραβευμένος με το Βραβείο Χορν το 2004) πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Παντβάλ* - Μια λοξή ματιά στο Υπόγειο", μια διασκευή του έργου "Υπόγειο" του Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Art63. Στην παράσταση, ο Βασαρδάνης υποδύεται τον κεντρικό χαρακτήρα, έναν ανώνυμο αντιήρωα που ζει αυτοεξόριστος στο "υπόγειό" του, αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα με οργή, σαρκασμό και βαθιά ευαισθησία και μαζί του παίζουν οι ηθοποιοί Χρήστος Δεστούνης, Ηλέκτρα Θεολόγη, Βασιλική Κούλη, Κατερίνα Μίχου, Γιώργος Μπανταδάκης, Βαγγέλης Σαλευρής και Νάσος Φρίγγης.

Ο Κώστας Βασαρδάνης παράλληλα ετοιμάζεται για την επόμενη παράσταση στην οποία θα τον δούμε να σκηνοθετεί και να παίζει (από 2/5 στο Studio Μαυρομιχάλη). Πρόκειται για το "L' aide memoire” του Ζαν-Κλοντ Καριέρ, γνωστού κυρίως ως σεναριογράφου του Μπουνιουέλ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2021. Δίπλα του θα δούμε την ηθοποιό Δάφνη Σκρουμπέλου. Τη μετάφραση του έργου έχει αναλάβει ο Θωμάς Βούλγαρης, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Άση Δημητρουλοπούλου. Οι φωτισμοί είναι της Στέβης Κουτσοθανάση.

Το έργο, γραμμένο το 1968, φέρει εμφανή στοιχεία από το ύφος του Μπουνιουέλ, καθώς καταπιάνεται με θέματα όπως ο εγκλωβισμός και ο παραλογισμός, ενώ διατηρεί και έντονες επιρροές από τον υπαρξισμό, που ανθούσε εκείνη την εποχή. Παρά το ελαφρύ και κωμικό του περίβλημα, κρύβει μια βαθιά υπαρξιακή διάσταση. Η υπόθεση είναι γεμάτη ανατροπές: Μια νεαρή γυναίκα, η Σουζάν, εισβάλλει απροσδόκητα στο διαμέρισμα του Ζαν Ζακ, αναζητώντας κάποιον κύριο Φερράν. Μέσα από μια σειρά κωμικών καταστάσεων και διαλόγων, η δυναμική της σχέσης τους εξελίσσεται, οδηγώντας τους σε μια αναπάντεχη συνύπαρξη.
Περισσότερες πληροφορίες
L’aide memoire
Ο Γάλλος συγγραφέας, γνωστός ως σεναριογράφος του Μπουνιουέλ, έπλασε μια ερωτική κομεντί που εγείρει ερωτήματα για τη δυναμική των σχέσεων. Μια νεαρή γυναίκα, η Σουζάν, εισβάλλει απροσδόκητα στο διαμέρισμα του Ζαν-Ζακ, αναζητώντας κάποιον κύριο Φεράν. Μέσα από μια σειρά κωμικών καταστάσεων, η δυναμική της σχέσης τους εξελίσσεται, οδηγώντας σε μια αναπάντεχη συνύπαρξη. Ερωτευόμαστε όντως τον άλλον; Ή αυτός μας δίνει κατά κάποιον τρόπο το έδαφος να ζήσουμε κάτι που δεν έχουμε ζήσει ή που βρίσκεται στη φαντασία μας;