"Holy Bitch!": Περφόρμανς της Έλλης Παπακωνσταντίνου με τη συμμετοχή της τραγουδοποιού Μαρίας Παπαγεωργίου

Η διεθνής σκηνοθέτις Έλλη Παπακωνσταντίνου επιστρέφει στην Ελλάδα για να μας παρουσιάσει τη νέα της δημιουργία, το "Holy Bitch!”, μια ανατρεπτική καμπαρέ performance με κοινωνικό και πολιτικό προβληματισμό. Η παράσταση, που αποτελεί ανάθεση της Όπερας του Βερολίνου (Neuköllner Oper), θα κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Αθήνα, στο Θέατρο Πορεία, από τις 30 Απριλίου έως τις 30 Μαΐου, πριν ταξιδέψει στο Βερολίνο και σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού.

Το κείμενο συνυπογράφουν οι Έλλη Παπακωνσταντίνου, Bernhard Glocksin, Νεφέλη Παπαναστασοπούλου και τη μουσική σύνθεση ο Πέτρος Μπούρας. Στην παράσταση της Αθήνας παίζουν οι Μαρία Παπαγεωργίου, Αναστασία Κατσιναβάκη, Ελεάνα Γεωργούλη, Francesca Diprima και στου Βερολίνου οι Merve Akyildiz, Lisa Mader, Ελεάνα Γεωργούλη, Μαρία Παπαγεωργίου. Τα τραγούδια που εκτελεί η Μαρία Παπαγεωργίου είναι δικές της συνθέσεις. Video Art-Live Video Performance: Κατερίνα Σαββόγλου.

"Ένας εξωφρενικός, σουρεαλιστικός κόσμος κινουμένων σχεδίων, μας μεταφέρει στο σύμπαν των υπερηρώων, καθώς η δράση καταγράφεται ζωντανά σε κόμικ (live video animation). Παράλληλα η τραγουδοποιός Μαρία Παπαγεωργίου ερμηνεύει επί σκηνής πρωτότυπα τραγούδια και καθημερινοί διαλόγοι γεμάτοι χιούμορ και σαρκασμό σμίγουν με στίχους της Σαπφούς” διαβάζουμε στο σημείωμα για την παράσταση.

Στο "Holy Bitch!”, μια αλχημική αρτοποιία στέκεται στην άκρη του Χρόνου, όπου τέσσερις φουρνάρισσες, απόγονοι νυμφών, γοργόνων και θεών, τραγουδούν άριες και punk μελωδίες, ενώ καίνε στους φούρνους ξεπερασμένους μύθους. Επαναφέρουν στην πραγματικότητα μυθικές γυναικείες μορφές, όπως τη Μέδουσα, δημιουργώντας έναν σουρεαλιστικό, γεμάτο χιούμορ κόσμο. Στο κέντρο της δράσης, μια γυναίκα με ένα παράξενο φορτίο καταφθάνει και όλα παίρνουν τον δρόμο τους. 

Η Έλλη Παπακωνσταντίνου προτείνει μια ποπ ανατρεπτική παράσταση που συνδυάζει την τέχνη με την κοινωνική κριτική και ανατρέπει τις παραδοσιακές αντιλήψεις για τη γυναικότητα και την εξουσία. Γεμάτη χιούμορ και έντονο κοινωνικό προβληματισμό απαντά στην πατριαρχία, την ψηφιακή βία και την αμηχανία του ανθρώπου απέναντι στην τεχνητή νοημοσύνη. Με το  "Holy Bitch!”  ολοκληρώνει το δίπτυχο της θηλυκότητας, συνεχίζοντας την έρευνά της που ξεκίνησε με το έργο "Traces of Antigone”, το οποίο απέσπασε διθυραμβικά σχόλια, μεταξύ άλλων και από τη φιλόσοφο Judith Butler.