Ελίνα Γιουνανλή©
Λίγο πριν τις διακοπές του Αυγούστου, η ομάδα The Young Quill έχει τη χαρά να ανακοινώσει στο κοινό τις δύο θεατρικές παραστάσεις της για την τρίτη θεατρική σεζόν της στο θέατρο Μπέλλος (2024-2025). Το ταξίδι της ομάδας ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2022, έχοντας αναλάβει την επαναλειτουργία του ιστορικού αυτού χώρου στην καρδιά της Αθήνας και την καλλιτεχνική διεύθυνση. Σε αυτά τα δύο χρόνια τα μέλη της απασχόλησαν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της επικαιρότητας, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί στον 21ο αιώνα. Φέτος, συνεπής στο πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα της, η ομάδα αποφάσισε να παρουσιάσει ένα μικρότερο αριθμό παραστάσεων αλλά με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.
Το συνολικό πρόγραμμα των παραστάσεων θα ανακοινωθεί το Σεπτέμβριο του 2024, ωστόσο ο προγραμματισμός για τη θεατρική σεζόν 2024-2025 διαμορφώνεται γύρω από το εξής ερώτημα: Πώς ο άνθρωπος επιβιώνει και διαμορφώνεται, αντιστέκεται αλλά και υποχωρεί μέσα σε σκληρά επιβεβλημένα κοινωνικά και πολιτικά καθεστώτα και συνθήκες, συχνά άκαμπτες και αδυσώπητες;
Η νέα παράσταση: "Μεμοράντουμ"
Από τις 14 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 6 μ.μ., η ομάδα The Young Quill θα παρουσιάσει το "Μεμοράντουμ" του Βάτσλαβ Χάβελ, σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους (αλφαβητικά): Αλέξανδρο Βάρθη, Θανάση Βλαβιανό, Τάσο Λέκκα, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνη Μιλλεούνη, Ελίζα Σκολίδη, Ορέστη Χαλκιά.
Το περιβάλλον είναι το υπερρεαλιστικό -καφκικό- σύμπαν μιας δημόσιας υπηρεσίας. Η αδηφαγία, η αισχροκέρδεια και ο ωχαδερφισμός είναι οι ύψιστες αξίες που διατρέχουν τους εργαζομένους. Μια νέα, τεχνητή γλώσσα επιβάλλεται. Μια γλώσσα τεχνοκρατική κι απαλλαγμένη από κάθε συναισθηματισμό. Με αυτήν τη γλώσσα θα ανταλλάσσεται στο εξής η υπηρεσιακή αλληλογραφία.
Το "Μεμοράντουμ" θέτει καίρια ερωτήματα γύρω από τη σχέση του ανθρώπου με το κράτος, την επικαιρότητα, τη δημόσια διοίκηση, τη γραφειοκρατία, τις επιβεβλημένες συνθήκες και τις καθεστωτικές αρχές. Ένα αλληγορικό κοινωνικοπολιτικό κείμενο που γράφτηκε ως σχόλιο κατά του σοβιετικού καθεστώτος της Τσεχοσλοβακίας και στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του ’70, ως σχόλιο κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Βάτσλαβ Χάβελ, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός, που γεννήθηκε στην Πράγα το 1936. Πέρασε, σχεδόν πέντε χρόνια της ζωής του σε διάφορες φυλακές με την κατηγορία ότι επεδίωκε την ανατροπή του επιβεβλημένου κομμουνιστικού καθεστώτος. Τα έργα του ήταν για πολύ καιρό απαγορευμένα. Με την αποχώρηση των Σοβιετικών από την Τσεχοσλοβακία εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και στη συνέχεια Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήταν οπαδός της "μη βίας" και το πρώτο πράγμα που είπε στο λαό του μετά την εκλογή του ήταν "η αλήθεια και η αγάπη θα νικούν πάντα το ψέμα και το μίσος".
Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν πολιτικά, αλλά ο ίδιος διευκρίνισε ότι "το θέατρο δείχνει την αλήθεια για την πολιτική, όχι γιατί έχει πολιτικούς στόχους, η πολιτική η ίδια είναι ο στόχος. Το θέατρο μπορεί να απεικονίσει την πολιτική, ακριβώς επειδή δεν έχει πολιτικούς στόχους". Στον ίδιο αναφέρθηκαν ως "ο Άρθουρ Μίλερ και ο Νέλσον Μαντέλα σε ένα". Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από 20 θεατρικά έργα και δεκάδες δοκίμια, που έχουν τύχει παγκόσμιας αναγνώρισης. Τα έργα του παρουσιάζουν κωμικοτραγικούς χαρακτήρες, όπου η γλώσσα έχει διαστρεβλωθεί και η γραφειοκρατία πλανάται πάνω από τις ζωές των χαρακτήρων και καταστρέφει εκείνους που δεν προσαρμόζονται. Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε με δεκάδες διακρίσεις σε όλο τον κόσμο για τους αγώνες του για τη δημοκρατία. Έφυγε από τη ζωή το 2011.
Η ταυτότητα της παράστασης
Τη μετάφραση έχει αναλάβει ο Κανέλλος Αποστόλου. Τη δραματουργική επεξεργασία έκανε ο Κωvσταντίνος Ζωγράφος. Τα σκηνικά υπογράφει η Μυρτώ Σταμπούλου, τα κοστούμια η Ειρήνη Γεωργακίλα, τη μουσική ο Διαμαντής Αδαμαντίδης, την κίνηση η Χρυσηίς Λιατζιβίρη και τα φώτα ο Αλέκος Αναστασίου. Βοηθός σκηνοθέτρια η Ανδριάνα Σαράντη.
Προπώληση εισιτηρίων στo more.com με ένα κλικ εδώ.
Η μεγάλη επιστροφή: "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα"
Η νέα σεζόν ξεκινά στις 3 Οκτωβρίου με την περσινή επιτυχία που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς: "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" του Ματέι Βίζνιεκ σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου με τους (αλφαβητικά) Αλέξανδρο Βάρθη, Τάσο Λέκκα, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρη Πετρόπουλο, Ελίζα Σκολίδη. Η παράσταση θα παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μ.μ. και Κυριακή στις 6 μ.μ., μέχρι τέλος Οκτωβρίου 2024.
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν "ο ισχυρός" το θελήσει.
Λίγα λόγια για την πλοκή
Διαβάστε Επίσης
Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ξεχασμένοι απ’ όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.
>> "Οι συμβολισμοί, ο λυρισμός, το παραμυθικό στοιχείο, ο υπερρεαλισμός παντρεύονται σε ένα θέαμα που αιωρείται μεταξύ της αγαλλίασης και της βαθιάς φρίκης" διαβάζουμε στην κριτική του "α" εδώ:
Διαβάστε Επίσης
Η ταυτότητα της παράστασης
Τη μετάφραση έχει αναλάβει η Έρση Βασιλικιώτη. Τα σκηνικά είναι της Μυρτώς Σταμπούλου, τα κοστούμια της Ειρήνης Γεωργακίλα, η πρωτότυπη μουσική της Μαρίνας Χρονοπούλου κι οι χορογραφίες της Χρυσηίδας Λιατζιβίρη (χορογραφία pole dancing: Μέλλω Διανελλάκη). Τα φώτα σχεδίασε ο Κωστής Μουσικός. Βοηθός σκηνοθέτρια η Αλεξάνδρα Μαρτίνη.
Προπώληση εισιτηρίων στo more.com με ένα κλικ εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες
Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο διαδραματίζεται η ρεαλιστική ιστορία του Βίγκαν και της Γιάσμινσκα, που επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
