Στέλιος Παπαρδέλας©
Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος επιστρέφει στην Ελλάδα με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του, το "Outro”. Απόφοιτος της πρωτοποριακής Ακαδημίας Θεάτρου και Χορού του Άμστερνταμ, μαθητευόμενος πλάι στον Ίβο Βαν Χόβε και με σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό του, δημιουργεί ένα έργο για τις οικογενειακές σχέσεις, τη διαφορετικότητα, τις σκληρές και οικείες αλήθειες που γονατίζουν υπό το βάρος της κοινωνικής "αποδοχής" και ομοιογένειας.
Το σύγχρονο ελληνικό έργο, του οποίου υπογράφει και τη σκηνοθεσία, είναι βασισμένο στο θεατρικό έργο του Jean - Luc Lagarce, "Juste la fin du Monde”, που μετέπειτα έγινε ταινία (στα ελληνικά: "Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου") από τον Xavier Dolan και απέσπασε πολλά βραβεία.
"Ρισκάρω χωρίς ελπίδα. Παρόλα αυτά αποφάσισα να επιστρέψω να τους δω, να επιστρέψω στα παλιά, να βαδίσω στα χνάρια μου και να κάνω το ταξίδι μου”. Ο Λουκάς, ένας συγγραφέας, επιστρέφει έπειτα από πολλά χρόνια στο πατρικό του, σ’ ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Θέλει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, τις χαμένες ευκαιρίες, να βρει το θάρρος ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό του απέναντι στην οικογένειά του. Να υπερασπιστεί τις επιλογές, τα "θέλω", την ταυτότητά του. Το ρόλο του Λουκά θα ερμηνεύσει ο Γιώργος Καραμίχος, ενώ το ρόλο της μάνας η Γιώτα Φέστα, από 5 Οκτωβρίου στο ΠΛΥΦΑ. Παίζουν επίσης οι Σταύρος Λιλικάκης, Ιφιγένεια Βαρελά, Αμαλία Μπαμπλέκη.
Το "Outro” κάνει μια γενναία βουτιά στο δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον -εκεί όπου απομυθοποιούνται οι παραδοσιακές συγκεντρώσεις γύρω από το ίδιο τραπέζι και αποκαλύπτονται οι αλήθειες με τις οποίες παλεύουν όλα τα μέλη- και μάς καλεί να αναλογιστούμε πόσο σκληροί μπορούμε να γίνουμε με τους άλλους, όταν δεν έχουμε κάνει δουλειά με τον εαυτό μας, τι τελικά αξίζει σ’ αυτή τη ζωή, ποιες είναι οι προτεραιότητες μας, τι θα έπρεπε να θυσιάσουμε και σε ποιον βωμό, αν θα μπορούσαν όλα να γίνονται "αλλιώς" και πόσο απέχουμε ατομικά και συλλογικά από αυτό το "αλλιώς".
Σκηνοθετικό σημείωμα
Τι ρόλο παίζει η επιστροφή του καλλιτέχνη στο περιβάλλον που τον έδιωξε; Γυρίζει με την ελπίδα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει; Του έχει λείψει η ζεστασιά της οικογένειάς του ή απλά επιβεβαιώνει ότι καλώς έφυγε; Όσοι έχουν μεγαλώσει σε μια κλειστή ελληνική επαρχιακή πόλη, ξέρουν καλά τι σημαίνει να ονειρεύεσαι να το σκάσεις από το περιβάλλον στο οποίο ζεις. Ένα περιβάλλον δίχως κανένα όριο ανοχής στη διαφορετικότητα, που προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε φυσική σου τάση και να σου φορέσει τα πατροπαράδοτα στεγανά και τους φραγμούς που κυριεύονται από την ενοχή της απόλαυσης και θέτουν ψηλά τον πήχη της κοινωνικής αποδοχής και ομοιογένειας. Στο "Outro” ήθελα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο το κοινό να νιώθει συμμέτοχο. Ο θεατής να προβληματιστεί για το πώς έχουμε δομήσει την κοινωνική μας πραγματικότητα, όχι απαραίτητα να ενστερνιστεί τις απόψεις που εκφράζονται.
Τα σκηνικά είναι του Geurt Holdijk (House of Architects), η μουσική του Μιχάλη Παρασκάκη και οι φωτισμοί του Βασίλη Αποστολάτου.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Outro
Βασισμένη στο θεατρικό «Ακριβώς το τέλος του κόσμου» του Ζαν-Λουκ Λαγκάρς που μεταφέρθηκε στο σινεμά το 2016, η παράσταση αφηγείται την επιστροφή ενός συγγραφέα στο πατρικό του σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας μετά από χρόνια. Ο Λουκάς θέλει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, τις χαμένες ευκαιρίες, να βρει το θάρρος ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό του απέναντι στην οικογένειά του. Να υπερασπιστεί τις επιλογές, τα «θέλω», την ταυτότητά του. Το έργο μιλά για τις οικογενειακές σχέσεις, τη διαφορετικότητα, τις σκληρές και οικείες αλήθειες που γονατίζουν υπό το βάρος της κοινωνικής «αποδοχής».
