Νίκος Παγωνάκης©
Το Theatre Of The No άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά στο κοινό τον Μάρτιο του 2024 και είναι το πρώτο αγγλόφωνο θέατρο της Αθήνας. Ο Yoel Wulfhart, θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος, είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου. Εκ των Η.Π.Α. ορμώμενος, αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αθήνα το 2023, παρότι δεν μιλάει καθόλου ελληνικά, καθώς αγάπησε τους ανθρώπους της. Όπως ο ίδιος έχει πει "Όχι μόνο γιατί ανέκαθεν αγαπούσα την αρχαία ελληνική παράδοση, φιλοσοφία, ιστορία και τέχνη. Κυρίως επειδή, ανακάλυψα εδώ εγκάρδιους ανθρώπους να δημιουργούν σε μία ακμάζουσα καλλιτεχνική σκηνή, ανοιχτόμυαλη και φιλόξενη μέσα σε όλο αυτό το καθημερινό χάος που επικρατεί".
Στις 17 Μαΐου έκανε πρεμιέρα στο νεοσύστατο θέατρο, η μουσική κωμωδία "The Last Lunch" σε κείμενο του ίδιου και σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα, προσφέροντας ένα μενού γέλιου και τροφής για σκέψη. Για λίγες μόνο παραστάσεις, η σουρεαλιστική, new age φαρσοκωμωδία ήρθε για να μας θυμίσει και να μας "πετάξει" κατάμουτρα τις ζωές που ελπίζουμε και προσποιούμαστε ότι ζούμε.
Στο χιουμοριστικό story, πρωταγωνιστής είναι ο Ιησούς, ο οποίος εμφανίζεται στον κόσμο για να μας διδάξει την ανιδιοτελή αγάπη. Όμως, έρχεται αντιμέτωπος με την αδιαφορία και τον εγωισμό των ανθρώπων, οι οποίοι τον βαπτίζουν σε έναν κουβά σφουγγαρίσματος, αρνούνται να αγαπήσουν, προσεύχονται μόνο με εγωιστικά κίνητρα, τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα, το σεξ και η προσωπική επιτυχία. Έτσι, Εκείνος αποφασίζει να περάσει τη ζωή του λύνοντας sudoku και ούτε λόγος για "Δευτέρα Παρουσία". Η παράσταση αποτυπώνει με χιούμορ και βαθιά σημασία τα διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης; Όλοι γεννιόμαστε για να πεθάνουμε, γι’ αυτό ο Ιησούς συμβουλεύει να χαιρόμαστε και να τιμούμε κάθε εμπειρία μας, για όσο κρατήσει. Τι μπορεί, όμως, να σημαίνουν το "χαιρόμαστε" και το "τιμούμε;"
Ας δοκιμάσουμε από το μενού της παράστασης, το οποίο περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από απλό φαγητό, για να πάρουμε την απάντησή μας. Ακόμα κι αν δεν την πάρουμε, όμως, σίγουρα θα σκεφτούμε τη ζωή μας διαφορετικά. Κάπως έτσι μας προσκαλούν οι συντελεστές της παράστασης να γευτούμε αυτό το τελευταίο θεατρικό lunch και κάνουν το μυαλό και την κοιλιά μας να "γουργουρίζουν" από την "πείνα".
Σε αυτή την ταλαντούχα ομάδα συντελεστών, τη μουσική σύνθεση έχει αναλάβει ο Ian Blunsdon και την μουσική διεύθυνση η Χριστιάννα Μάνου. Στις χορογραφίες συναντάμε την Δένια Μιμερίνη και στο σχεδιασμό του φωτισμού την Fernanda Balcells. Τους ηθοποιούς έχει ντύσει η Μαρία Τσιώτη και τα σκηνικά έχει ζωγραφίσει ο David Rawstron.
Πάνω στην σκηνή θα απολαύσουμε την Ίλια Α. Παππά στο ρόλο της Cherna Zweiudder, τον Κωνσταντίνο Αδρακτά στους ρόλους των Pilate Totengraber, Gravedigger και Pizza delivery man, τον Γιώργο Χατζηκυριάκο ως John Rosenberg, Peter Pagenstecher, Tupac Shakur και Voice αλλά και τον Ανέστη Ισχνόπουλο να μεταμορφώνεται σε Mark Zukerberger, John the Baptist και Chico Marx. Ακόμη, ο Μιχάλης Θεοδωράκης γίνεται Luke Pomerantz και Abarbanel, ο Μιχάλης Τροχάνης Judas Wulfhenstein και ο Λεωνίδας Μικρόπουλος δεν είναι άλλος από τον Jesus Morecheek. Συναντάμε, επίσης, την Χαρά Λιανού στο ρόλο της Eshtael Kirschenbaum, την Δένια Μιμερίνη στους ρόλους των Virginia Blumenkrantz και Lexus Pomerantz, την Έλια Βεργανελάκη ως Tiffany Schmukler και την Ήβη Κοτσώνα στο ρόλο της Mary Magdalenzweicheeck. Την τελευταία υποδύονται και η Μαργαρίτα Παπάζογλου ως Mary Magdalenzweicheeck A και η Cherinne Retal ως Mary Magdalenzweicheeck Β. Η Μαργαρίτα Παπάζογλου υποδύεται, τέλος, και τους ρόλους των Saleslady και Activist και η Cherinne Retal τον επιπλέον ρόλο της Rosencrantz’ wife.
Η παράσταση (που παίζεται εξ ολοκλήρου στα αγγλικά) ανεβαίνει στο Theatre Of The No κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 8 μ.μ. μέχρι τις 24 Ιουνίου.
Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com
Περισσότερες πληροφορίες
The last lunch
Μια σουρεαλιστική, New Age αγγλόφωνη φαρσοκωμωδία που αναδεικνύει τις ζωές που ελπίζουμε και προσποιούμαστε ότι ζούμε. Σε έναν κόσμο όπου ο Ιησούς εμφανίζεται για να μας διδάξει την ανιδιοτελή αγάπη, αλλά αντιμετωπίζει την αδιαφορία και τον εγωισμό των ανθρώπων, η παράσταση αποτυπώνει με χιούμορ και βαθιά σημασία τα διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Στο «τραπέζι» του έργου έρχεται ο Ιησούς για να διδάξει την ανιδιοτελή αγάπη, αλλά οι άνθρωποι τον βαπτίζουν σε έναν κουβά σφουγγαρίσματος, αρνούνται να αγαπήσουν, προσεύχονται μόνο με εγωιστικά κίνητρα, τους ενδιαφέρει μόνο το χρήμα, το σεξ και η προσωπική επιτυχία. Γι’ αυτό και Εκείνος αποφασίζει να περάσει τη ζωή του λύνοντας sudoku και ούτε λόγος για «Δευτέρα Παρουσία».
