Μιχάλη Πανάδη, πόσο "Alien" αισθάνεσαι;

Αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου με πολυδιάστατη πορεία τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνοθέτης, υποψήφιος για το βραβείο "Δημήτρης Χορν” το 2019, ο Μιχάλης Πανάδης μιλά στο "α” με αφορμή το "The aliens" της Άνι Μπέικερ, που παίζεται στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένα έργο που το ερωτεύτηκε και τον έβαλε ξανά στο δρόμο της σκηνοθεσίας, ενώ μοιράζεται παράλληλα και τη σκηνή με τους Γιάννη Βασιλώττο και Αναστάση Γεωργούλα. Με βιτριολική διάθεση η βραβευμένη με Πούλιτζερ νέα φωνή του αμερικανικού θεάτρου (που γνώρισε όταν συμμετείχε στην παράσταση του έργου της "Φλικ”, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου) βάζει τα στερεότυπα και τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο στο μικροσκόπιο, με πρωταγωνιστές τρεις εκπροσώπους της γενιάς των τριάντα που παλεύουν με την εσωστρέφεια, την απομόνωση και τη βαθιά ανάγκη τους για συντροφικότητα.

Από πού σε ξέρω;
Αν με ξέρεις, θα με ξέρεις από κάποια από τις παραστάσεις ("Προμηθέας Δεσμώτης” σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου, "Θυέστης” του Σενέκα, σε σκηνοθεσία του Θάνου Παπακωνσταντίνου, "Μισάνθρωπος” του Μολιέρου με την υπογραφή της Άντζελας Μπρούσκου, "Marivaudage” της Μάρθας Φριντζήλα) ή τις σειρές που έχω παίξει (Λόγω Τιμής - 20 Χρόνια Μετά). Αν είσαι πολύ θεατρόφιλος/θεατρόφιλη/θεατρόφιλο, ίσως και από κάποια παράσταση που έχω σκηνοθετήσει ("Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες” του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, "Festen” των Τόμας Βίντερμπεργκ, Μόγκενς Ρούκοφ, Μπο Χρ. Χάνσεν).

Πού αλλού σε βρίσκω;
Αν δεν είμαστε φίλοι, δε με βρίσκεις εύκολα κάπου αλλού πέρα από το σπίτι μου ή το χώρο που δουλεύω. Σε επαγγελματικό επίπεδο πέρα από τα "The aliens", παίζω για δεύτερη χρονιά στη σειρά του Alpha "Ο Παράδεισος των Κυριών", όπου ερμηνεύω το ρόλο του Πασχάλη Μπενετάτου.

Πες μου κάτι για το θέατρο.
Το θέατρο είναι κάτι σαν τη θρησκεία. Μπορεί να σε φέρει σε επαφή με συμπαντικές αλήθειες, μπορεί να σε παρηγορήσει ή ακόμα και να σε γιατρέψει, μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις τη θέση σου στον κόσμο και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή σου αλλά ταυτόχρονα ανάλογα με τη χρήση και την πρόθεση της πίστης, μπορεί και να σε καταστρέψει ολοσχερώς. 

Ηθοποιός για σένα σημαίνει…
Αυτός που όταν τελειώνει μια παράσταση, ο θεατής λέει "αυτός που έκανε τον Τάδε ήταν καταπληκτικός" και όχι "ο Τάδε ήταν καταπληκτικός στο ρόλο του".  

Σκηνοθέτης για σένα σημαίνει…
Κάτι σαν τον μαέστρο μιας ορχήστρας σε συνδυασμό με το μάγο ενός τσίρκου. 

Το μικρόβιο της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας σου μπήκε…
Νομίζω συνέβη σταδιακά. Μου μπήκε για τα καλά και συνειδητά όταν πήγα στο πρώτο μάθημα των δασκάλων μου, του Στέργιου Καλφόπουλου και της Μαρίας Μαναβή. Τους αναφέρω πάντα ονομαστικά γιατί μεγάλωσα μαζί τους από τα 8 μέχρι τα 18 και η συνάντησή μου με αυτούς τους ανθρώπους ήταν και είναι καθοριστικής σημασίας για τη σχέση μου με το θέατρο και την αντίληψή μου γύρω από αυτό.

Τα κριτήρια σου για να σκηνοθετήσεις ένα έργο είναι…
Να το ερωτευτώ. 

Όταν διάβασες το "The aliens” της Άνι Μπέικερ πρώτη φορά σκέφτηκες ότι…
Ένιωσα τη χαρά και τη λαχτάρα του παιδιού που βλέπει ένα καινούργιο παιχνίδι και θέλει να παίξει μαζί του.

Πες μου κάτι για τους δύο συμπαίκτες σου επί σκηνής…
Τους αγαπώ, τους θαυμάζω και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη και το δόσιμο. 

Νιώθεις ποτέ "εξωγήινος” στη ζωή σου;
Δεν έχω προλάβει να το σκεφτώ. Αυτό που μέχρι στιγμής προσπαθώ να καταλάβω είναι τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σήμερα κι αν με ενδιαφέρει να γίνω ένας σύγχρονος άνθρωπος. 

"Το θέατρο είναι κάτι σαν τη θρησκεία. Μπορεί να σε φέρει σε επαφή με συμπαντικές αλήθειες, να σε παρηγορήσει ή να σε γιατρέψει, να σε κάνει να καταλάβεις τη θέση σου στον κόσμο και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή σου αλλά ταυτόχρονα ανάλογα με τη χρήση και την πρόθεση της πίστης, μπορεί και να σε καταστρέψει ολοσχερώς". 

Αποκάλυψε την αγαπημένη σου στιγμή σε μία παράσταση...
Δεν έχω κάποια αγαπημένη στιγμή γενικά σε μια παράσταση. Νιώθω μια ανακούφιση όταν τελειώνει η παράσταση και έχω καταφέρει να κάνω καλά τη δουλειά μου, δηλαδή να πω μαζί με τους συναδέλφους μου μια ιστορία που να έχει λειτουργήσει κατά κάποιον τρόπο σαν αγκαλιά ή σαν χαστούκι. 

Η μεγαλύτερη σου αγωνία για την παράσταση είναι…
Για τη συγκεκριμένη παράσταση, η μεγαλύτερή μου αγωνία είναι να βγάλει τα έξοδά της γιατί είναι μια δική μας παραγωγή. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο η αγωνία μου κατά τη διάρκεια των προβών ήταν να παραχθεί μια παράσταση που να μου αρέσει να τη βλέπω σαν θεατής, να ανταποκρίνεται στα αισθητικά μου κριτήρια, να δικαιώνει το έργο και να βγάλει στους ηθοποιούς τον καλύτερό τους εαυτό. 

Κάνεις κάποιο τελετουργικό προετοιμασίας πριν ανέβεις στη σκηνή;
Όχι κάτι συγκεκριμένο. Κάθε παράσταση απαιτεί διαφορετική πνευματική και σωματική προετοιμασία, οπότε ανάλογα με τις ανάγκες κάθε παράστασης προσαρμόζω την προετοιμασία μου. 

Σε κοινωνικό επίπεδο σε τρομάζει...
Το κοινωνικό επίπεδο.

Η φιλοσοφία σου είναι...
Ρευστή. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα πιστεύω κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο για τα πράγματα, εν γένει.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι αυτό θα ήταν...
Το να μπορώ να αλλάξω κάτι. 

Πες μου κάτι off the record…
Φοβάμαι τα περιστέρια. 

Τα επόμενα σου σχέδια είναι…
Αν όλα πάνε καλά, από μέσα Φεβρουαρίου θα παίξω το μονόλογο "Α.Κ.Α. (Also Known As)” του Ντάνιελ Μέγιερ που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ και σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη, στο Θέατρο του Νέου Κόσµου (από 12/2), όπου ερμηνεύω έναν έφηβο, τον Κάρλος, ο οποίος ψάχνει τον εαυτό του. Επίσης, ενδέχεται να κάνουμε μια μικρή βόλτα με τα "Aliens" αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος των παραστάσεών μας στην Αθήνα.