Rabella Gre©
Ο θεατρικός μονόλογος του Άγγελου Ανδρεόπουλου, "Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος" για τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά κάθε Τετάρτη στο θέατρο Αλκμήνη, ενώ προσθέτει και δύο εορταστικές παραστάσεις τη Δευτέρα 1 και τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024.
Το έργο αναφέρεται στη ζωή του σημαντικότατου καλλιτέχνη και η δράση τοποθετείται στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας, όπου νοσηλεύτηκε για 14 χρόνια. Σε μια αναδρομή στο παρελθόν, ο Χαλεπάς ταξιδεύει στα παιδικά του χρόνια στην Τήνο και στην Αθήνα του 18ου αιώνα, όπου σπούδασε και αργότερα μεγαλούργησε, χαρίζοντάς μας έργα, όπως η περίφημη Κοιμωμένη, ο Σάτυρος, η Μήδεια, αλλά και στο Μόναχο, όπου κατάφερε να εδραιωθεί σημαντικά, κερδίζοντας βραβεία και διακρίσεις. Μέσα από τα μονοπάτια του μυαλού του οδηγείται στη λύτρωση και την ανάταση ψυχής, που μόνο ένας σπουδαίος άνθρωπος και καλλιτέχνης μπορεί να νιώσει και να βιώσει στο έπακρο.
Την παράσταση σκηνοθετεί ο Αλέξανδρος Λιακόπουλος, ενώ την ερμηνεία, μέσα σε ένα αφαιρετικό σκηνικό, αναλαμβάνει ο Γιώργης Κοντοπόδης, που μας καλεί να βυθιστούμε στην ψυχοσύνθεση του σημαντικού γλύπτη και μας μεταφέρει όλες τις αναζητήσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα αυτού του ανθρώπου. Η παράσταση αποτελεί έναν φόρο τιμής στον σημαντικότατο Έλληνα γλύπτη και άνθρωπο, που τόσο ταλαιπωρήθηκε εξαιτίας των "πιστεύω" του, αλλά κατάφερε να μείνει μέχρι το τέλος της ζωής του σταθερός σε αυτά.
Περισσότερες πληροφορίες
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε μια επετεικαή εκδοχή για τα 86 χρόνια από το θάνατό του, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
