Συζητήσεις με αφορμή την παράσταση "Τρομεροί γονείς" του Ζαν Κοκτό στο θέατρο Radar

Μετά το τέλος της παράστασης οι θεατές έχουν την δυνατότητα να κάνουν ερωτήσεις και να συμμετέχουν ενεργά σε ανοιχτούς διαλόγους με τα θέματα που προκύπτουν από το έργο που σκηνοθετεί η Αναστασία Παπαστάθη.

Τρομεροί γονείς Χάρης Γερμανίδης©

Για τρίτη χρονιά συνεχίζονται οι ανοιχτοί διάλογοι με το κοινό, στο πλαίσιο της παράστασης του έργου του Ζαν Κοκτο "Τρομεροί γονείς", ύστερα από την μεγάλη ανταπόκριση που σημείωσαν τις δυο προηγούμενες χρονιές. Την συζήτηση συντονίζει και πάλι η έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια Θεραπεία Στάμου-Μαζαράκη με την παρουσία του θιάσου, ενώ την εισήγηση επιμελείται η σκηνοθέτιδα και ηθοποιός Αναστασία Παπαστάθη. Τις Κυριακές 19/11, 10/12 και 14/1 μετά το πέρας της παράστασης που ξεκινά στις 7 μ.μ. οι θεατές θα έχουν την δυνατότητα να κάνουν ερωτήσεις και να συμμετέχουν ενεργά σε συζητήσεις με θέματα που προκύπτουν από το έργο, όπως οι σχέσεις γονέων-παιδιών και ο αντικατοπτρισμός τους στην κοινωνία, η άσκηση εξουσίας μέσω του χρήματος, καθώς και θέματα που προκύπτουν από την προσωπική σύνδεση και βιωματική σχέση του κάθε θεατή με το έργο.

Τρομεροί γονείς
Χάρης Γερμανίδης©

Η σκηνοθεσία, η μετάφραση και η δραματουργική επεξεργασία είναι της Αναστασίας Παπαστάθη, η οποία τοποθετεί τη δράση του έργου από το Παρίσι του 1938 (χρονιά που γράφτηκε το έργο) στην Αθήνα του σήμερα. Οι "Τρομεροί γονείς" καταγράφουν τις σχέσεις των μελών μιας οικογένειας και δίνουν τη δυνατότητα να ερευνηθούν θέματα όπως οι ρόλοι και οι σχέσεις εξάρτησης που καλλιεργούνται μέσα στην οικογένεια, η ελεγκτική συμπεριφορά του γονέα, η ανάγκη αυτονόμησης του παιδιού κ.ά. Ο Ζαν Κοκτό δεξιοτέχνης της μυθοπλασίας στήνει έναν δυνατό μύθο και αφήνει τις συγκρούσεις να εξελιχθούν με ανατροπές, αποκαλύψεις, απρόοπτα και τις κωμικές καταστάσεις να διαδέχονται τις δραματικές αποφορτίζοντας το συγκρουσιακό τοπίο.

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Ευθυμίου, Μαρία Μαυροματάκη, Αναστασία Παπαστάθη, Πάνος Κούλης, Ευδοκία Ασπρομάλλη.

Τρομεροί γονείς
Χάρης Γερμανίδης©

Λίγα λόγια για το έργο

Η μάνα αποξενωμένη από τον άντρα της, έχει εξαρτηθεί από τον γιο της. Η ανύπαντρη αδελφή της που ζει μαζί τους έχει αναλάβει να τους συντηρεί, αφού κανείς δεν εργάζεται σε αυτό το σπίτι και εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να διαχειριστεί την περιουσία από την κληρονομιά που άφησε ο πλούσιος θείος στις δυο αδερφές. Όλα δείχνουν ισορροπημένα σε αυτή την οικογένεια. Η διαβητική μάνα χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της και της κυκλοθυμίας της, η θεία ελέγχει με την εξουσία του χρήματος και την εμμονή της για την τάξη και ο μπαμπάς καλύπτει την μοναξιά του με μικρές αποδράσεις σε εξωσυζυγικές σχέσεις. Τι γίνεται όμως όταν ο γιος ερωτεύεται και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας; Πώς θα το διαχειριστεί αυτό η μάνα που χάνει τον γιο της; Και ο κρυφός έρωτας της θείας για τον άντρα της αδερφής της θα εκδηλωθεί; Η παλιότερη γενιά αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την νέα γενιά που διεκδικεί την δική της ταυτότητα.

Στον ανοιχτό διάλογο μπορεί να συμμετάσχει κάθε θεατής που έχει ήδη παρακολουθήσει την παράσταση, με προϋπόθεση την κράτηση της θέσης του στο τηλέφωνο του θεάτρου 2109769294.

Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com

Διαβάστε Επίσης

Περισσότερες πληροφορίες

Τρομεροί γονείς

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 90 '

Η τραγική κωμωδία του Ζαν Κοκτό μεταφέρεται από το Παρίσι του 1938 στην Αθήνα του σήμερα για να μιλήσει για τις οικογενειακές σχέσεις αλληλεξάρτησης. Η εκκεντρική προσωπικότητα του Κοκτό, μιας σύνθετης καλλιτεχνικής μορφής του 20ού αιώνα, ξεδιπλώνεται μέσα από τη διαχρονική ιστορία με πρωταγωνιστές μια μάνα αποξενωμένη από τον άντρα της και προσκολλημένη στον γιο της που χειραγωγεί μέσω της αρρώστιας της, τον σύζυγο και πατέρα που καταφεύγει σε εξωσυζυγικές σχέσεις, την ανύπαντρη αδερφή της που ζει μαζί τους και τους εξουσιάζει μέσω του χρήματος, αφού έχει αναλάβει να τους συντηρεί και τον γιο που ερωτεύεται για πρώτη φορά μια κοπέλα και θέλει να σπάσει τα δεσμά της οικογένειας. Οι επιφανειακά άψογες ισορροπίες φθίνουν και οι συνέπειες στη ζωή όλων είναι απροσδόκητες. Η παλαιότερη γενιά αναπόφευκτα θα συγκρουστεί με την νέα, η οποία διεκδικεί την δική της ταυτότητα.

Radar

Πλατεία Αγίου Ιωάννη και Πυθέου 93 (απέναντι από τη στάση μετρό Άγιος Ιωάννης)

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

O Λάμπρος Φισφής είναι και πάλι "Πολύ καλύτερα τώρα…" στο Θέατρο Ακροπόλ

Αν ψάχνεις μια παράσταση που θα σε κάνει να γελάσεις, να ταυτιστείς και να δεις τη ζωή αλλιώς, ο Λάμπρος Φισφής επιστρέφει με το νέο του stand-up show "Πολύ καλύτερα τώρα…" στο Θέατρο Ακροπόλ.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
23/10/2025

5 λόγοι της Ειρήνης Δερμιτζάκη για να δεις τη "Ruby Moon"

Αν αναζητάς μια παράσταση που συνδυάζει μυστήριο, φαντασία και βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα, η "Ruby Moon" είναι ό,τι πρέπει. Η σκηνοθέτιδα Ειρήνη Δερμιτζάκη μάς δίνει πέντε λόγους να τη δούμε φέτος στο Αγγέλων Βήμα.

Θέλεις να δεις από κοντά τα Θεατρικά Βραβεία Κοινού 2025;

Κερδίστε 100 διπλές προσκλήσεις για να παρακολουθήσετε ζωντανά τη βραδιά απονομής των 27ων Θεατρικών Βραβείων Κοινού, την Τρίτη 4 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Η καρδιά του θεάτρου χτυπάει στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Η Δημοτική Αγορά Κυψέλης μεταμορφώνεται σε έναν ανοιχτό χώρο πολιτισμού, συνύπαρξης και δημιουργίας για μικρούς και μεγάλους, με επίκεντρο την τέχνη του θεάτρου.

#Cancel

Η πολιτική ορθότητα και η κουλτούρα της ακύρωσης απασχολεί τον Βορειοϊρλανδό συγγραφέα Ντέιβιντ Άιρλαντ, ο οποίος μεταχειρίζεται τη φόρμα μιας "ενδοθεατρικής" κωμωδίας. Ανεβαίνει σε μια παράσταση δυναμικής ενέργειας και πολύ καλών ερμηνειών.

Butoh με τις Αλίκη Γερμανού και Νικολέτα Ξεναρίου

Δύο εμβληματικές γυναικείες μορφές του Παρισιού των "Τρελών Χρόνων" ζωντανεύουν μέσα από τη σωματικότητα του Butoh, σε μια χοροθεατρική τριλογία της Αλίκης Γερμανού και της Νικολέτας Ξεναρίου, όπου ο χρόνος γίνεται σώμα, μνήμη και ποίηση στο Θέατρο Ροές.

Θέατρο Εκστάν: Συνεπές στην τέχνη και την ανθρώπινη ευαισθησία

Το Θέατρο Εκστάν ανεβάζει για δεύτερη χρονιά δύο συγκινητικά γαλλικά έργα, τις "Μέρες ολόκληρες στα δένδρα" της Μαργκερίτ Ντυράς και "Η ιστορία της Μαρί" του Ζωρζ Μπρασσάι, παραμένοντας συνεπές, ποιητικό και βαθιά ανθρώπινο.