To μιούζικαλ "Λευκό τριαντάφυλλο" αποτελεί φόρο τιμής στις αδικημένες, περιπλανώμνες ψυχές

Ένα ελληνικό μιούζικαλ συνυπογράφουν ο Αντώνης Χανιώτης και ο Λάμπρος Κομζιάς, σε μια ιστορία που επικαλείται την αγάπη και τη μοιραία απώλεια και γεννά φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Το "Λευκό τριαντάφυλλο" εμπνέεται από τις Ρουσάλκι, ένα θρύλο για τη σλαβική μυθολογία και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για πολλούς σπουδαίους δημιουργούς (Πούσκιν, Λέρμοντοφ, Ντραγκομίσκι, Ντβόρζακ κ.ά.), που αναφέρεται στις ψυχές πρόωρα χαμένων γυναικών που επιστρέφουν στον τόπο που πέθαναν για να εκδικηθούν αυτούς που τις αδίκησαν.

Πρόκειται για ένα ύμνο αγάπης αφιερωμένο σ’ αυτές τις αδικημένες, περιπλανώμενες ψυχές. Στον πυρήνα του έργου δεν τοποθετείται ένας προδομένος έρωτας, όπως γίνεται στο διάσημο μπαλέτο "Ζιζέλ", αλλά ο τραγικός θάνατος πολλών μικρών παιδιών που δολοφονήθηκαν μυστηριωδώς στο παρελθόν από τις ίδιες τις μητέρες τους. Οι ψυχές τους επιστρέφουν μετά από χρόνια στη λίμνη που δολοφονήθηκαν για να εκδικηθούν ολόκληρη την τοπική κοινωνία για την αδιαφορία που έδειξε, και συνεχίζει να δείχνει, απέναντι στο προσωπικό τους δράμα.

Η πλοκή του έργου ενώ στην αρχή διατηρεί μια σταθερή, συγκινητική πορεία, συναφή με τον μύθο των Ρουσάλκι, στη συνέχεια αποκτά έντονα δραματικό χαρακτήρα και αναπτύσσεται προς πολλές και απρόσμενες κατευθύνσεις. Πυρήνας της το ταξίδι της Ίρμα, μιας νέας κοπέλας από το Κίεβο, που πηγαίνει να περάσει στο χωριό τις καλοκαιρινές διακοπές της μαζί με τη Ραΐσα, την αγαπημένη της ξαδέρφη. Εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σκοτεινό μυστικό και μια αλήθεια που θα συνταράξουν συθέμελα όλη της την ύπαρξη.
 

Τα ερωτήματα που θέτει το "Λευκό τριαντάφυλλο" είναι πολλά και διαχρονικά. Προσεγγίζει με απέραντο σεβασμό την ουσία της ανθρώπινης ψυχής ως αιώνιο μέγεθος και ισορροπεί με λυρισμό στα όρια του κτιστού με τον άκτιστο κόσμο, χωρίς όμως να χάνει ούτε στιγμή την επαφή του με τη γήινη πραγματικότητα. Το έργο γράφτηκε το 2020 και, αν και διαδραματίζεται στην Ουκρανία του 19ου αιώνα, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, θέτοντας φιλοσοφικές αναζητήσεις και έντονες κοινωνικές προεκτάσεις που φτάνουν μέχρι το σήμερα.

Η σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Χανιώτη, ο οποίος αναλαμβάνει και τη μουσική εκτέλεση μαζί με τον Βασίλη Αβραντίνη και τον Βαλεντίνο Ντούλια. Τη μουσική συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης και ο Timo Tolki, οι χορογραφίες της παράστασης δημιουργήθηκαν από την Ραλλού Κρινή, ενώ την ενδυματολογία ανέλαβε η Λίλη Πόνου.

Στη παράσταση παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν επί σκηνής οι: Ραφαήλ Αριστοτέλους, Φαίη-Νεφέλη Γαλάνη, Ρεβέκκα Γιαννάκη, Έλενα Κατέχη, Μελίνα Κόφφα,  Ίρις Λιακάκου, Ελένη Λύρα, Αίπυτος Μακαρουνάς, Μίνα Ντάλη, Χριστίνα Ξηρόκωστα, Αργιέττα Οκαλίδου, Φιλήμων Ορκόπουλος, Μαρία Πετσόρη, Νικολέτα Πολυζώη, Κλέλια Σίμου, Βάλια Φιλιάγκου και η εφηβική ομάδα μιούζικαλ των Δυτικών Πινελιών.