Περισσότεροι από 17.500 θεατές στα "Βατράχια" στην Επίδαυρο

Περισσότεροι από 17.500 θεατές κατέκλυσαν το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου το διήμερο 28 και 29 Ιουλίου (συγκεκριμένα η παράσταση του Σαββάτου ήταν sold out σημειώνοντας ρεκόρ δεκαετίας από άποψη προσέλευσης), αποθεώνοντας την πρώτη κοινή επιδαύριοα κάθοδο της Έφης Μπίρμπα και του Άρη Σερβετάλη με την παράσταση "Βατράχια".

Το κοινό αγκάλιασε τη σχεδόν μεταφυσική και ονειρική ματιά της Έφης Μπίρμπα, η οποία με τους καλλιτεχνικούς συνοδοιπόρους της (κείμενο σε μετάφραση του Κωνσταντίνου Μπλάθρα και σε διασκευή της ίδιας, του μεταφραστή και του Άρη Σερβετάλη, μουσική του Constantine Skourlis, σκηνικά και κοστούμια σε συνεργασία με τη Βασιλεία Ροζάνα) και συμμάχους τους ηθοποιούς Μιχάλη Σαράντη, Αργύρη Ξάφη, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μαίρη Μηνά, Έκτορα Λιάτσο, Μιχάλη Θεοφάνους, Αλεξάνδρα Καζάζου, Νάνσυ Μπούκλη και Κυριάκο Σαλή, παρέδωσε μια δημιουργική, στοχαστική, σύγχρονη διασκευή της αγαπημένης αριστοφανικής κωμωδίας, με κεντρικό πυρήνα την αξία της ποίησης και της τέχνης στην κοινωνία μας.

Η παράσταση συνεχίζει την πορεία της σε επιλεγμένα θέατρα σε όλη την Ελλάδα. Στην Αττική κάνει την πρώτη της στάση την Πέμπτη 31 Αυγούστου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Στο έργο η Αθήνα διανύει μια βαθιά πολιτική και πνευματική κρίση. Στην άνυδρη και δυσοίωνη πραγματικότητα της πόλης, ο Διόνυσος, πατέρας κι εμπνευστής του θεάτρου, ξεκινά το ταξίδι στον Κάτω Κόσμο για να φέρει πίσω τον σπόρο της αναγέννησης, την ποίηση, ώστε να σώσει τον κόσμο που καταρρέει. Με συνοδοιπόρους τον Ξανθία και τον θόρυβο των βατράχων, μέσα από αλλεπάλληλες κωμικές και παράδοξες συναντήσεις φτάνει στον Άδη για να αναστήσει τον Ποιητή που θα μπορέσει να αναμετρηθεί με την επερχόμενη καταστροφή. Αυτή είναι η υπόθεση της κωμωδίας του Αριστοφάνη.

Η παράσταση παρόλα αυτά ανεβαίνει με τον υπότιτλο "κωμωδία με dna τραγωδίας" και ξεκλειδώνει σε μεγάλο βαθμό την απόκοσμη, εφιαλτική και μεταφυσική παράσταση των αριστοφανικών "Βατράχων" που διατρέχεται από το άλγος της ύπαρξης και την ανάγκη διακήρυξης ενός διαφορετικού τρόπου να (συν)υπάρχουμε, όπως διαβάζουμε στην κριτική του "α".