Σε δύο διαφορετικούς χώρους, δύο Έλληνες χορογράφοι με τη δική τους πορεία αλλά και ένας σπουδαίος προσκεκλημένος από το εξωτερικό, ανοίγουν δίαυλο επικοινωνίας με το παρόν και το παρελθόν.
Στον Χώρο Β' της Πειραιώς 260 παρουσιάζεται το "Repair" του Δημήτρη Μυτιληναίου (8-10/7). Στο έργο, που εντάσσεται στην πλατφόρμα "grape" του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, ο χορευτής και χορογράφος συνεχίζει την έρευνά του με αφετηρία την τεχνική του κλασικού χορού, ανασυνθέτοντας τρία εμβληματικά χορογραφικά έργα –"L’après midi d’un faune" του Βάτσλαφ Νιζίνσκι πάνω στο ομώνυμο συμφωνικό ποίημα του Κλοντ Ντεμπισί (Παρίσι, 1912), "Grand pas classique" του Βίκτορ Γκσόφσκι σε μπουσική Ντανιέλ Ομπέρ (Παρίσι, 1949) και "Pas de Deux" του Τζορτζ Μπαλανσίν σε μουσική Τσαϊκόφσκι (Νέα Υόρκη, 1960)– σε ένα χορογραφικό κολάζ για την έννοια του ζευγαριού (pas de deux). Ο τίτλος παραπέμπει καταρχάς σε μια διαδικασία "αποκατάστασης" της έννοιας του χορευτικού ζευγαριού στο σήμερα και στο πλαίσιο της συζήτησης περί έμφυλων ταυτοτήτων, ενώ υποδηλώνει και την "ανα-ζευγοποίηση", καθώς εδώ το pas de deux επιτελείται από τέσσερις χορεύτριες/χορευτές.
Ο βραβευμένος για τις καινοτομίες του Γάλλος χορογράφος –κι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του φετινού προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών– Ζερόμ Μπελ έρχεται στην Πειραιώς 260 με μια παράσταση αφιερωμένη στην ιέρεια του μοντέρνου χορού "Ισιδώρα Ντάνκαν" (9-10/7, Χώρος Η'). "Κατά κάποιον τρόπο ταυτίζομαι μαζί της. Η ενασχόλησή μου με την Ντάνκαν μού επέτρεψε να πιστέψω και πάλι στην καλλιτεχνική μου πρακτική μέσα από τη δική της, που τόσο θαυμάζω!", σημειώνει ο Ζερόμ Μπελ, ο οποίος έπλασε ένα χορογραφικό πορτρέτο για τη γυναίκα που άλλαξε για πάντα την τέχνη της. Μία ημέρα μετά ακολουθεί το αυτοβιογραφικό σόλο "Jérôme Bel", σε δικό του κείμενο και βίντεο, με τη χορεύτρια Σταυρούλα Σιάμου.
Η Αντωνία Οικονόμου έρχεται στο θέατρο Ροές στις 10 και 11/7 με το σόλο "Fall(t)", σε δική της ερμηνεία, σκηνοθεσία και χορογραφία. Η ιστορία της τέχνης αποτελεί την αστείρευτη πηγή μέσα από την οποία αντλεί τις εικόνες της. Στο νέο της έργο, η υποτιθέμενη ανθρώπινη εξέλιξη μεταφράζεται με έναν παράδοξο τρόπο ως παρακμή. Ένα σώμα με ζωώδη μορφή μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα ανθρώπινο, τιθασευμένο κτήνος.
Περισσότερες πληροφορίες
Fall(t)
Το Fall(t) είναι μία χορευτική perfomance που ερευνά την πτώση και την εσωτερική αίσθηση της αιφνίδιας διακοπής. Ένα σώμα που θυμίζει την ζωώδη μορφή εντόμου, σταδιακά μεταμορφώνεται και γερνάει σε έναν ανθρώπινο χαρακτήρα καθώς αναρριχείται σε μία κατακόρυφη ύπαρξη. Όσο το σώμα μοιάζει να σηκώνεται όρθιο, πέφτει συνεχώς. Ο τίτλος του έργου παραπέμπει σε ένα παράδοξο: η άνοδος του “ανθρώπου”, ή η υποτιθέμενη εξέλιξη του, αντιμετωπίζεται εδώ ώς πτώση, ως ένα ανεπανόρθωτο σφάλμα, μία παρακμή, ένας ξεπεσμός. Σε αυτό το σόλο, ο ανθρώπινος χαρακτήρας είναι αναγκασμένος να ακολουθεί προκαθορισμένους κανόνες και νόρμες όσο μετατρέπεται στο πιο τιθασευμενο κτήνος από όλα.
Jerome Bel
Αυτο-βιο-χορο-γραφικό: έτσι χαρακτηρίζει ο χορευτής και χορογράφος Ζερόμ Μπελ το σόλο που φέρει το όνομά του και το οποίο δημιούργησε μετά το έργο Isadora Duncan/Ισιδώρα Ντάνκαν (που παρουσιάζεται επίσης στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών). Ο σπουδαίος καλλιτέχνης αφηγείται με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα την ιστορία του, ενώ, παράλληλα, μοιράζεται με τους θεατές τις αμφιβολίες του, τις δεσμεύσεις του, τις αποτυχίες και τα πάθη του. Το χορευτικό αυτό έργο αποτελεί στην ουσία μια γενεαλογία των κινητήριων δυνάμεων της μακροχρόνιας δημιουργικής παραγωγής του Μπελ και συνδέει το προσωπικό με το καλλιτεχνικό και το πολιτικό.
Repair
Τρία εμβληματικά, χορογραφικά έργα –L’après midi d’un faune, Grand pas classique και Tchaikovsky Pas de Deux– μπαίνουν στο μικροσκόπιο, αναλύονται και ανασυντίθενται ως χορογραφικό κολάζ σε ένα νέο όλον. Το έργο αποτελεί ένα κουαρτέτο που εστιάζει στην έννοια του ζευγαριού (pas de deux) όπως τη γνωρίζουμε από την ιστορία του μπαλέτου, το οποίο εδώ προσεγγίζεται ως σύστημα που αποκαλύπτει στους χορευτές/στις χορεύτριες τη χορευτική κατάσταση. Ο τίτλος υποδηλώνει μια πρόθεση «αποκατάστασης» του τι συνιστά σήμερα χορευτικό ζευγάρι, λαμβάνοντας υπόψη την επίκαιρη συζήτηση περί έμφυλων ταυτοτήτων. Σημειώνει, ταυτόχρονα, ως λογοπαίγνιο («re-pair»), την «ανα-ζευγοποίηση», καθώς εδώ το ζευγάρι επιτελείται από τέσσερις χορεύτριες/χορευτές.
Isadora Duncan / Ισιδώρα Ντάνκαν
Συνεχίζοντας τη σειρά πορτρέτων χορευτών που ξεκίνησε το 2004, τo έργο του Γάλλου χορογράφου, φτιαγμένο για την Ελίζαμπεθ Σβαρτς και σε συνεργασία μαζί της, εστιάζει στη μορφή της Ισιδώρας Ντάνκαν, της «μητέρας» του μοντέρνου και του σύγχρονου χορού. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα της σειράς (Véronique Doisneau, Cédric Andrieux και Pichet Klunchun and myself), όπου ο Μπελ συνομιλεί με τους καλλιτέχνες, εδώ δημιουργεί το πορτρέτο μιας χορεύτριας που δεν βρίσκεται πια εν ζωή βασισμένος στην αυτοβιογραφία της: ερευνώντας την κληρονομιά της αλλά και τους μύθους που τη συνοδεύουν, ανακαλύπτει πέρα από την οικεία ρομαντική φιγούρα μια οραματίστρια χορογράφο.
