Ιεροκλής Μιχαηλίδης και Γεράσιμος Σκιαδαρέσης συναντιούνται στον "Αμπιγιέρ"

Ένα καμαρίνι σ’ ένα θέατρο της Αγγλίας την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι το μικρό βασίλειο του Σερ, ενός ηλικιωμένου διευθυντή σαιξπηρικού θεάτρου, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης περιοδεύοντας με τον "Βασιλιά Ληρ". Δίπλα του βρίσκεται ο Νόρμαν, ο αμπιγιέρ του θιάσου, ο οποίος τον υπηρετεί και τον στηρίζει. Με αυτά τα πρόσωπα καταπιάστηκε ο συγγραφέας Ρόναλντ Χάργουντ στο έργο του "Αμπιγιέρ", ένα μελαγχολικό μπουλβάρ στο οποίο μεταστοιχειώνει την προσωπική του εμπειρία ως αμπιγιέρ ενός διάσημου για το βρετανικό θέατρο σαιξπηρικού ηθοποιού, του Σερ Ντόναλντ Γούλφιτ, πρωταγωνιστή και θιασάρχη σ’ έναν από τους περιοδεύοντες θιάσους της αγγλικής υπαίθρου. Με αυτοβιογραφικό οίστρο, φλεγματικό χιούμορ και γλυκόπικρη διάθεση, ο εβραϊκής καταγωγής συγγραφέας, ο οποίος αργότερα βραβεύτηκε με Όσκαρ για το σενάριο του "Πιανίστα" (Ρομάν Πολάνσκι, 2003), εκθέτει εδώ την αθέατη όψη του θεάτρου, τη ναρκισσευόμενη ψυχοπαθολογία του ηθοποιού, τη σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου και, αλληγορικά, το τέλος μιας εποχής. Από τη μία αναπαρίσταται το κλίμα της εποχής, κι από την άλλη η πάλη των ανθρώπων να επιβιώσουν σ’ έναν κόσμο όπου έχει χαθεί το πάθος, σ’ έναν κόσμο χωρίς κατανόηση και αυτονομία, στον οποίο κυριαρχεί η απελπισία. Ο Χάργουντ περιγράφει μέσα από κωμικές καταστάσεις μια θεατρική οικογένεια, η οποία τελικά τρώει τις σάρκες της. Απ’ έξω εξελίσσονται οι βομβαρδισμοί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εντός θεάτρου τα… πλήγματα προκύπτουν από την έλλειψη επικοινωνίας. Το έργο είναι γεμάτο ενδοθεατρικές αναφορές –εκείνες στον Σαίξπηρ και τον Τσέχοφ είναι οι περισσότερο προφανείς– αλλά και ψυχολογικούς συσχετισμούς, προκαλώντας το θεατή να κοιτάξει πίσω από τα φώτα της σκηνής, αλλά και να στρέψει το βλέμμα του εντός. Δυο ηθοποιοί με πλούσια καλλιτεχνική διαδρομή και αξιομνημόνευτες υποκριτικές στιγμές ανέλαβαν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους στην
παράσταση "Αμπιγιέρ", που σκηνοθετεί ο μεθοδικός Κώστας Γάκης στο θέατρο "Τζένη Καρέζη" (από 22/12).



Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης ενσαρκώνει τον Σερ και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης τον πιστό αμπιγιέρ Νόρμαν, έχοντας στο πλάι τους τους Τζένη Κόλλια, Μάρω Παπαδοπούλου, Απόστολο Πελεκάνο, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Άγγελο Νεράντζη. Και οι δύο πρωταγωνιστικοί ρόλοι είναι συγκλονιστικοί. Ο Σερ είναι ένας ο μεγάλος καλλιτέχνης που έχει αγωνιστεί πολύ και θέλει να έχει τη δική του αυλή, να περιστοιχίζεται από ανθρώπους "μικρότερους" σε προσωπικότητα, για να μπορεί να τους εξουσιάζει. Στη θηριωδία που συντελείται έξω από το θέατρο αντιδρά με τον δικό του τρόπο: "Δεν θα καταφέρετε φίλοι μου απ’ έξω να μας υποδουλώσετε, εμείς μέσα από το θέατρο, μέσ’ απ’ τα χαλάσματα θα ζήσουμε". Ο Νόρμαν, πάλι, επιλέγει να ζει μόνο όσα συμβαίνουν στο θέατρο και του ομορφαίνουν τη ζωή. "Θέλεις; Θέλεις να ζήσεις; Θέλεις να υπάρξεις;" ρωτάει τον Σερ. Ο Νόρμαν είναι ένας άνδρας που βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια σε μια μητριαρχική οικογένεια, έχει βιώσει την εμπειρία του ψυχιατρείου και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να σταθεί όρθιος. Ενώ έξω πέφτουν οι βόμβες, αυτός μιλάει για την πούδρα, για τη μαγεία που κρύβει το θέατρο, που είναι πέρα από την καθημερινότητα, από τους φόβους μας και από καθετί που μας φυλακίζει σε μια εγωιστική ατομικότητα. Μας θυμίζει όσα μας ενώνουν στο θέατρο και πως ο κόσμος βρίσκει παρηγοριά στην τέχνη και οι καλλιτέχνες μέσο έκφρασης.

Με τους ρόλους αυτούς έχουν αναμετρηθεί πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο, όπου η ομώνυμη ταινία έγινε επιτυχία το 1983 σε σκηνοθεσία Πίτερ Γέιτς με τον Άλμπερτ Φίνεϊ και τον Τομ Κόρτνεϊ, ενώ το 2015 το BBC πρόβαλε και την τηλεοπτική μεταφορά της σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Έιρε, με τον Ίαν Μακέλεν στο ρόλο του αμπιγιέρ και τον Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του Σερ.