Τον περασμένο χειμώνα σχεδίαζε να ανεβάσει «Το τέλος του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ ο σκηνοθέτης Γιώργος Σκεύας, αλλά η εξέλιξη της πανδημίας τού έβαλε φρένο, όπως έκανε και σε δεκάδες άλλες θεατρικές παραστάσεις. Ένα χρόνο μετά το πρώτο σχεδίασμα της παράστασης, «Το τέλος του παιχνιδιού» ανεβαίνει στις 6 Νοεμβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο, με πρωταγωνιστές τους Δημήτρη Καταλειφό, Άρη Μπαλή, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και Γιώργο Ζιόβα, και συνιστά μια από τις πιο δυνατές θεατρικές συναντήσεις της φετινής σεζόν.
Ένα ισχυρό ντουέτο
Η συνάντηση του Σκεύα με τον στοχαστικό και «πάμπλουτο» καλλιτεχνικά Δημήτρη Καταλειφό ξεκίνησε δυναμικά το 2019 με το «Τέλος». «Μετά την πρώτη μου γνωριμία με τον Δημήτρη στο “Τέλος”, ένα αφήγημα του Σάμιουελ Μπέκετ, θελήσαμε να προχωρήσουμε. Έτσι, ανεβάσαμε το «Θάνατο του εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ. Η επιθυμία και των δύο μας ήταν να συνεχίσουμε τη δουλειά που αρχίσαμε και σιγά σιγά τα πράγματα μας οδήγησαν στο “Τέλος του παιχνιδιού”. Συναντήθηκαν οι επιθυμίες μας. Υπάρχει μια βαθιά συνεννόηση με τον Δημήτρη και για μένα αυτό είναι το πιο σπουδαίο από όλα. Η επικοινωνία είναι κάτι ιερό κι όταν το βρίσκω στο θέατρο δεν θέλω να το αφήσω», μας είπε ο Γιώργος Σκεύας, μιλώντας για τη συνεργασία του με τον ταλαντούχο ηθοποιό.
Χωρίς την αίσθηση του «μαζί» δεν μπορείς να μπεις στα μονοπάτια που χαράσσει ο Ιρλανδός νομπελίστας στο έργο, γι’ αυτό και ο Σκεύας, συμπλήρωσε τη διανομή επιλέγοντας προσεκτικά την ερμηνευτική ομάδα. Συνεργάζεται με τους έμπειρους και απέριττους στα εκφραστικά τους μέσα Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και Γιώργο Ζιόβα, καθώς και με τον Άρη Μπαλή, ηθοποιό της νεότερης γενιάς. Με αυτήν τη δυναμική τετράδα, λοιπόν, περιμένουμε να βουτήξουμε στο παιχνίδι επιβίωσης που στήνει ο Μπέκετ με τον Χαμ και τον Κλοβ, και τους γονείς του πρώτου, τον Ναγκ και τη Νελ.
Το αγαπημένο δημιούργημα του Μπέκετ
Το έργο είναι μια σπουδή πάνω στην έννοια του θανάτου. Ο τιμημένος με γαλλικό μετάλλιο για την αντιφασιστική του δράση, σπουδαίος δραματουργός Σάμιουελ Μπέκετ, επηρεασμένος από τη λαχτάρα του κόσμου για ειρήνη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις εφιαλτικές συνέπειες της πυρηνικής δοκιμής των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, γράφει το «Τέλος του παιχνιδιού» (1955-1956), το έργο που χαρακτήριζε ως αγαπημένο του. Τοποθετεί τέσσερα συμβολικά πρόσωπα, μέσα σε ένα ζοφερό τοπίο (εσωτερικά και εξωτερικά) σαν «καταφύγιο», με δύο κάδους σκουπιδιών. Οι έγκλειστοι πρωταγωνιστές βιώνουν τότε την απόγνωση που έρχεται από τη γνώση και χρησιμοποιούν τη ρουτίνα και τις μνήμες για να παρατείνουν το χρόνο μέχρι το αναπόφευκτο. Σ’ αυτό το σκοτεινό και αβέβαιο περιβάλλον, ο μύθος που επεξεργάζεται ο Μπέκετ είναι πανάρχαιος και κοινός σε όλους τους μεγάλους συγγραφείς: η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Περισσότερες πληροφορίες
Τέλος του παιχνιδιού
Η ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία και συνύπαρξη απαλύνουν την απόγνωση των έγκλειστων ηρώων στο κωμικοτραγικό έργο για την αξία της ζωής και την πορεία προς το θάνατο.
