Ο Έκτορας Λυγίζος συναντά τη φάρσα, το σατιρικό πνεύμα και το σκεπτικισμό του Μολιέρου στο «Σχολείο των γυναικών». Στην παράσταση που θα παρουσιάσει στο Φεστιβάλ Αθηνών, ερευνά, τη διαμάχη των φύλων και τη σύνθετη και αντιφατική υπόσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ένας συγγραφέας που συνεχίζει να εμπνέει
Ο Μολιέρος είναι από εκείνους τους μεγάλους δραματουργούς που έζησε στην άνθιση του γαλλικού αιώνα του Κλασικισμού. Ταιριάζει στις ιδιοσυγκρασίες και τις σκηνικές ανησυχίες πολλών σκηνοθετών γιατί μπορούν να «παίξουν» με την ευρηματικότητα. Μέσα από τα έργα του δίνει άπειρες δυνατότητες για ένα παιχνίδι με το ρεαλιστικό και το φανταστικό, το κωμικό και το τραγικό θέτοντας στο επίκεντρο ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά και φιλοσοφικά θέματα. Κάνει το θέατρο επίκαιρο αντλώντας τα θέματά του από την εποχή του, ύστερα από την παρατήρησή του στη ζωή και διεισδύει σε λεπτότατες πτυχές του ανθρώπινου χαρακτήρα. Μόνο ξεπερασμένος δεν θεωρείται σήμερα.
Ένα έργο κατά της πατριαρχίας
Ο μισογύνης Αρνόλφος υιοθετεί ένα κοριτσάκι, φροντίζοντας να μεγαλώσει μέσα στον τρόμο της αμαρτίας, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή εκείνος, να το παντρευτεί. Ο έρωτας όμως του χαλάει όλα τα σχέδια και τα τεχνάσματα. Η Αγνή, τρομοκρατημένη από τον αυστηρό κηδεμόνα της, θα το σκάσει με τον πρώτο νεαρό, τον Οράτιο, που εισβάλλει στη ζωή της. Ο Αρνόλφος θεωρεί τον εαυτό του έξυπνο και για να μην γίνει «κερατάς», γίνεται δυνάστης. Το «Σχολείο γυναικών» δεν είναι απλά το έργο στο οποίο αποκτά τραγικό υπόβαθρο το πρόσωπο του άνδρα που έχει εξουσία και ιδεοληψίες, περιέχει μια αρχετυπική ιστορία γυναικείας εξέγερσης σ’ ένα περιτύλιγμα αλλεπάλληλων, τραγικοκωμικών παρεξηγήσεων. Είχε μεγάλη επιτυχία από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε, το 1663, με τον ίδιο τον Μολιέρο στο ρόλο του Αρνόλφου, η επιτυχία αυτή όμως ήταν και η αιτία της μεγάλης διαμάχης με τις πολλές αντεγκλήσεις που ακολούθησαν.
Η σκηνοθετική πρόταση
Ο Μολιέρος είχε εχθρούς γιατί έλεγε την αλήθεια και απέφευγε τους συμβιβασμούς ακόμα και μέσα στο περιβάλλον των Βερσαλλιών. Χωρίς συμβιβασμούς σκηνοθετεί και ο Έκτορας Λυγίζος το έργο του Μολιέρου. Στόχος του είναι αναδεικνύοντας τη μουσικότητα του έμμετρου λόγου να αποτυπώσει την «ερεθιστική αμφισημία της «εκπαίδευσης» με στόχο την «ορθή» επιτέλεση των έμφυλων ρόλων».
Ο Έκτορας Λυγίζος έχει σκηνοθετήσει έργα των Αισχύλου, Ευριπίδη, Σαίξπηρ, Μπέκετ, Τσέχοφ, Ίψεν, Βέρντι, Ζαρρύ, Φρέιν, Μπόρετζ και Μάρρεϋ, Κουμεντάκη, Γουόλς, Μινυανά, Μάτεσι, Κλάους, Όουεν, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, στο Εθνικό Θέατρο, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο Κ.Θ.Β.Ε., στο θέατρο Αμόρε, στο θέατρο του Νέου Κόσμου, στο θέατρο Χώρα, στο Από Μηχανής, στο Ίδρυμα Κακογιάννη και στο Bios. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει τη μεγάλου μήκους ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» (2012) [συμμετοχή σε πάνω από 50 διεθνή φεστιβάλ, 15 βραβεία και διακρίσεις, βραβείο καλύτερης ταινίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου]. Επίσης, έχει γράψει και σκηνοθετήσει τις μικρού μήκους ταινίες «Αγνά Νιάτα» (επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας 2004) και «Εσωτερικό σπιτιού με γυναίκα που καθαρίζει μήλα» (Κρατικό βραβείο 2002).
Μια δυνατή ομάδα
Ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος, η Ευαγγελία Καρακατσάνη, ο Γιάννης Κλίνης, η Σοφία Κόκκαλη, ο Έκτορας Λυγίζος, ο Άρης Μπαλής, ο The Boy, ταλαντούχοι δημιουργοί, συναντήθηκαν όλοι μαζί, για να βρουν το υλικό, που είναι κρυμμένο μες στο κείμενο του «Σχολείου γυναικών», γραμμένο το 1662. Η μετάφραση είναι της Χρύσας Προκοπάκη, το σκηνικό της Κλειώς Μπομπότη, τα κοστούμια της Άλκηστις Μάμαλη, οι φωτισμοί του Δημήτρη Κασιμάτη, η μουσική του The Boy. Η παράσταση τους θα παιχτεί στην Πειραιώς 260, Χώρος, στις 17-20 Ιουλίου.
Περισσότερες πληροφορίες
Το σχολείο των γυναικών
Η επιτέλεση των έμφυλων ρόλων και η μουσικότητα βρίσκονται στο επίκεντρο της έμμετρης διασκευής του σκηνοθέτη πάνω στην αρχετυπική ιστορία γυναικείας εξέγερσης.
