Μετά την βραβευμένη παράσταση «Ο Καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» και το πρωτότυπο έργο του «Η απαγωγή της Τασούλας», ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μάρκελλος ξανασυνεργάζεται με το Θέατρο Σταθμός, αυτή την φορά στην παρουσίαση της ραδιοφωνικής εκδοχής του έργου του «Ἐπί τῆ ἐκλείψει τοῦ Κόσμου τοῦ αὐθάδους…», σε δική του σύλληψη, δραματουργία και ραδιοσκηνοθεσία. Οι ηθοποιοί Γιάννης Βογιατζής, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Ελένη Στεργίου και Γιάννης Στεφόπουλος, με όχημα τη μουσικότητα της γλώσσας, λένε μια ιστορία που εστιάζει στα τελευταία δευτερόλεπτα μιας θορυβώδους και ασεβούς ανθρωπότητας, καθώς η Γη πλέον «βαρυνθείσα», αποκαμωμένη και αγανακτισμένη, προσπαθεί να «ελαφρωθεί» εξαφανίζοντας κάθε ίχνος παρασιτικής ζωής από την επιφάνειά της. Αυτά τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν τον οριστικό χαμό τους, οι τέσσερις τελευταίοι επιζώντες δείχνουν έναν εναγκαλισμό προς τη ζωή, υψώνουν μια ύστατη κραυγή απόγνωσης, γράφοντας στην οντολογική διαθήκη τους -σε πιθανές μελλοντικές γενιές- τις ματαιωμένες επιθυμίες, τα ανεκπλήρωτα όνειρα τους, τη ροπή προς την (αλληλο)καταστροφή, τον σπαραγμό, αλλά και μια συνειδητοποίηση της θνητότητάς τους και της αναπόφευκτης φθοράς.
Η δραματουργική αυτή σύνθεση δανείζεται τον τίτλο και τα ονόματα των χαρακτήρων από την λογοτεχνική δεξαμενή του πρώτου εκπροσώπου του αισθητισμού στην ελληνική πεζογραφία, του Νικόλαου Επισκοπόπουλου. Τα πρόσωπα του δράματος, που άλλοτε μονολογούν, άλλοτε συνδιαλέγονται, συν-φωνούν, διακόπτουν, συγκρούονται, αντιπαρατίθενται και αλληλονοηματοδοτούνται, δανείζονται υλικό από τα τέσσερα διηγήματά του «Ο Θρήνος του Δειλινού», «Η Μητέρα Γη», «Το Ελιξίριον της Ζωής» (από την συλλογή «Τα διηγήματα του Δειλινού») και το «Ζωή Μετά Θάνατον» (από την συλλογή «Τρελά Διηγήματα»). Στο έργο πρωταγωνιστούν ο Γιάννης Βογιατζής ως ο Ερημίτης/ Η φωνή του γέροντος, η Αλεξάνδρα Παντελάκη ως η Ακτίς του Ηλίου, η Ελένη Στεργίου ως ο μικρός δημιουργός και ο Γιάννης Στεφόπουλος ως ο πρώτος άνθρωπος.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, σκοπός του έργου είναι να ανανεώσει το ενδιαφέρον του ελληνόφωνου κοινού για μια περιθωριοποιημένη λογοτεχνική τάση και να επανασυστήσει ένα συγγραφέα του οποίου η αξία παραγνωρίστηκε όχι μόνο όσο έζησε και έγραψε στην Ελλάδα και στην Γαλλία ως Nicolas Segur, αλλά και δεκαετίες αργότερα. Στην υλοποίηση του έργου διατηρήθηκε ο προφορικός λόγος, με την ιδιάζουσα ορθογραφία και γραμματική του πρωτότυπου για να αναδειχθεί η μουσικότητα της γλώσσας. Θεωρήθηκε ότι οποιεσδήποτε «παραφωνίες», εσκεμμένες ή οφειλόμενες στην ταχύτητα που έγραφε ο Επισκόπουλος, είναι αδιαχώριστες από την εικονοπλαστική και ηχο-συναισθηματική λογοτεχνική σύλληψη του συγγραφέα και προσθέτουν στην ακουστική απόλαυση του κειμένου.
Ο Μανώλης Ανδρεάδης ανέλαβε την ηχοληψία και το μιξάζ, αλλά και την σύνθεση και τον σχεδιασμό ήχου μαζί με τον Κ. Μάρκελλο. Ο Γιώργος Κασαβέτης έγραψε πρωτότυπη μουσική για το έργο.
Το «Επί τη εκλείψει του Κόσμου του αυθάδους…» κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ Εκδοτική, η οποία συμπεριλαμβάνει μια περιεκτική εισαγωγή/αποτύπωση της έρευνας του σκηνοθέτη αναφορικά με τον ευρωπαϊκό και νεοελληνικό αισθητισμό, αλλά και για τον συγγραφέα Ν. Επισκοπόπουλο.
