«Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον, Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση, κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι»: αυτόν τον αινιγματικό τίτλο έδωσαν στην παράσταση που δημιούργησαν ύστερα από ανάθεση της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και ο Ακύλλας Καραζήσης. Οι δύο σημαντικοί καλλιτέχνες, επιχειρώντας να βγουν έξω από τις αγκυλώσεις της επίσημης Ιστορίας και των εθνικών αφηγημάτων, τιμούν την Επέτειο της Επανάστασης προσεγγίζοντάς την ως ένα πεδίο διαρκούς κριτικής και αυτοκριτικής και προτείνοντας μια σκηνική ανάγνωση που διαπραγματεύεται το θέμα με παιγνιώδη, ποιητικό αλλά και ιστορικά τεκμηριωμένο τρόπο. Μετά την καλοκαιρινή διαδικτυακή της προβολή παρουσιάζεται στις 9, 10, 14, 15 και 16 Οκτωβρίου στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Παίρνοντας υπόψη πως η κριτική στο εθνικό αφήγημα που σχετίζεται με τον αγώνα της Ανεξαρτησίας υπήρξε μέρος της ίδιας της διαδικασίας διαμόρφωσής του, τοποθετούν στον πυρήνα της παράστασης το γεγονός πως η Επανάσταση υπήρξε συνισταμένη πολλών και διαφορετικών προσεγγίσεων, που οδήγησαν σε αντίστοιχες αφηγήσεις. Αυτή η ύπαρξη πολλών συνισταμένων, η κριτική ως συστατικό κομμάτι του νέου ελληνικού κράτους, η αγωνιστική όσο και ανταγωνιστική διάσταση της Επανάστασης και της υποδοχής της στη νεότερη Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο της προβληματικής του Μιχαήλ Μαρμαρινού και του Ακύλλα Καραζήση, που υπογράφουν από κοινού τη δραματουργία και τη σκηνοθεσία.
Το υλικό τους βασίστηκε, μεταξύ άλλων, σε κείμενα της εποχής, δίνοντας, εδώ και τώρα, μια μαρτυρία για πρόσωπα, συμβάντα, τόπους και χρόνους του παρελθόντος. Οι επιμέρους ιστορίες, οι «φέτες ζωής» που φέρνουν επί σκηνής, αντιπαρατίθενται στην αφήγηση της επίσημης Ιστορίας, και επιτρέπουν στους δύο καλλιτέχνες να ανοίξουν την Ιστορία στη μυθοπλασία, να την προσεγγίσουν απενοχοποιημένα και να δουν το παρελθόν ως διευρυμένο παρόν. Η παράσταση μοιάζει σαν μια ζωντανή «ανασκαφή» που πραγματοποιείται μέσα από σκέψεις και ιδέες, αφηγήσεις, τραγούδια, ποίηση, χορό και ζωγραφική, φως και ήχους.
Οι δυο τους βρίσκονται και πάνω στη σκηνή ως ερμηνευτές (ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ως guest) μαζί με έξι ακόμα άξιους συναδέλφους τους: τον Λάμπρο Γραμματικό, την Ευαγγελία Καρακατσάνη, τον Έκτορα Λυγίζο, την Ηλέκτρα Νικολούζου, τον Μάριο Σαραντίδη και τη Μαρία Σκουλά, ενώ στην παράσταση συμμετέχει επίσης η Μαίρη Καραζήση.
Συνοδοιπόρος τους σε αυτό το ταξίδι είναι ο Αντώνης Ανισέγκος που υπογράφει και εκτελεί επί σκηνής τη μουσική σύνθεση, δρώντας και αντιδρώντας αυτοσχεδιαστικά στα δρώμενα. Η μουσική της παράστασης επικεντρώνεται στις ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές ενός φορτισμένου και πολυσύνθετου θέματος, ενώ ταυτόχρονα συνομιλεί με τη μουσικότητα και τον εσωτερικό ρυθμό των ηθοποιών. Το σκηνικό είναι του Κέννυ ΜακΛέλλαν, τα κοστούμια της Κάτριν Κρούμπαϊν και ο σχεδιασμός σχεδιασμός φωτισμών του Αλέκου Αναστασίου.
©φωτογραφιών: Ε. Ζαχαροπούλου.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο Κολοκοτρώνης ατενίζει το μέλλον. Γυναίκες προετοιμάζονται για την επανάσταση κι εγώ, κάτι θα σκέφτομαι
Η επέτειος του 1821 αναπτύσσεται εκτός του εθνικού αφηγήματος σε μια παιγνιώδη, ποιητική και κριτική προσέγγιση.
