Η Ειρήνη Καλαϊτζίδη, ως καλλιτέχνης του χορού και της τεχνολογίας, με σπουδές χορού (Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης) και Computational Arts (Goldsmiths University of London), ερευνά τόσο στο «yaGrid» που θα παρουσιάσει στο 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης, όσο και στο σύνολο του έργου της, τον χώρο μεταξύ ανθρώπινων και μη, φυσικών και ψηφιακών, οικείων και ανοίκειων σωμάτων. Ποια είναι και τι σκέφτεται;
Η πρώτη της δυνατή επαφή με τον χορό ήταν ως παιδί, σε κάποιο πανηγύρι της Τήνου. «Θυμάμαι να νιώθω τρομερή ευφορία χορεύοντας νησιώτικα, ασταμάτητα, σε κύκλο με τεράστιους ανθρώπους και σε αναμέτρηση με τα τεράστια χέρια τους. Στην πορεία ήρθε ο κλασικός χορός ως πιο εκλεπτισμένη εμπειρία και εδραιώθηκε για πολλά χρόνια που ακολούθησαν».
Η Alexandra Bachzetsis είναι μία χορογράφος που θαυμάζει και κρατά στις αναφορές της για τον τρόπο της να φέρνει το στοιχείο του αλλόκοτου στη διαδικασία επανεξέτασης και επαναδιαμόρφωσης του πολιτικού σώματος. Ταυτόχρονα, κι επειδή πλέον το ενδιαφέρον της έχει μετατοπιστεί προς την τέχνη και την τεχνολογία, οι άνθρωποι και οι πρακτικές που θαυμάζει δεν είναι αμιγώς χορογραφικές: «Ο Lawrence Abu Hamdan και οι Semiconductor είναι καλλιτέχνες που προτείνουν νέους, υπέροχους τρόπους ανάγνωσης της πραγματικότητας μέσω μιας πολιτικής και ποιητικής χρήσης της τεχνολογίας».
Πιστεύει πως κάθε σώμα έχει τον τρόπο του να αφουγκράζεται τα άλλα σώματα – κάποια με περισσότερο οπτικοκεντρικό τρόπο, άλλα με περισσότερη ενσυναίσθηση, με περισσότερο άγγιγμα κ.ο.κ. Πιστεύει στην ικανότητα των σωμάτων να συνυπάρχουν, να συγκρούονται και να συμπαρασύρονται ως συχνότητες, κύματα, δονήσεις.
Εκτιμά πολύ το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων ως θεσμό για την υποστήριξη που δίνει σε νέους δημιουργούς να μοιραστούν τον προσωπικό τους τρόπο να βλέπουν τον χορό και το σώμα σήμερα.«Είναι ωραίο να βρίσκεσαι ανάμεσα σε 11 καλλιτέχνες/ομάδες καλλιτεχνών που επιχειρούν ταυτόχρονα ένα τέτοιο μοίρασμα» μας είπε. «Έχω κάτι μεταξύ αγωνίας, ενθουσιασμού και περιέργειας να δω τι αίσθηση θα φτάσει απ’ το «yaGrid» στον θεατή. Νιώθω ότι ακόμα δεν έχω βρει την απόλυτη ισορροπία μεταξύ ποίησης και κυριολεξίας και υποψιάζομαι ότι αφήνω τον θεατή σε έναν πολύ ρευστό κόσμο. Οπότε είμαι περίεργη να δω που θα ταξιδέψει ο καθένας κι αν κάποιοι θα έρθουν εκεί που είμαι εγώ».
Το έργο της με τίτλο «yaGrid», το αντιλαμβάνεται σα μία σκηνή γιατί δημιουργήθηκε με τη σκέψη ότι βλέπουμε ένα μικρό απόσπασμα από κάτι συνεχές. «Αν χρειαστεί να ξεχωρίσω ένα απόσπασμα του αποσπάσματος, μάλλον αγαπώ λίγο περισσότερο τη στιγμή που οι συμμετέχουσες αυτής της φανταστικής τηλεδιάσκεψης καλούνται να αναζητήσουν την αγαπημένη τους γωνία. Κι έτσι κάποιες καταλήγουν πιο ανήσυχες να ψάχνουν από δω κι από κει, άλλες παραμένουν σταθερές στο χώρο τους και πολλές συνωστίζονται σε ένα παράθυρο. Την απολαμβάνω τη βαβούρα αυτή».
Για την Ειρήνη Καλαϊτζίδη ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης είναι ο φόβος και η λογοκρισία - είτε ξεκινά από την ίδια την εαυτή, είτε απ’ έξω και επισημαίνει: «να θυμηθούμε ότι ένα μήνα πριν, η κυβέρνηση παραλίγο να περάσει το άρθρο 8».
Καλλιτέχνις που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και θάρρος κάνει μια ευχή: «να μπορούμε να διακρίνουμε τα δυσλειτουργικά και βίαια κομμάτια του σήμερα που μας πληγώνουν και να χορογραφούμε εκ νέου σχέσεις και πρακτικές πιο φροντιστικές. Αυτό που στο «yaGrid» έρχεται ως το μη-ανθρώπινο ή το μετα-ανθρώπινο να σταθεί, να συγχορέψει και να μπλενταριστεί με το ανθρώπινο, είναι ισοδύναμο του ανοίκειου, του μη γνώριμου, του άλλου, του κοινωνικά στιγματισμένου ως «ευάλωτο», που είναι καιρός να ιδωθεί με αγάπη, πέρα από πατριαρχικά και ικανοκεντρικά φίλτρα».
Στο «yaGrid», που θα παρουσιάσει στο 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης χρησιμοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία και καθοδηγεί λεκτικά τις συμμετέχουσες καλλιτέχνιδες «σε έναν κινητικό αυτοσχεδιασμό με διάθεση σχεδόν διαλογιστική». Δείτε το διαδικτυακά στις 20 & 21/3, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, το Onassis.org και τα social media.
