Η Νάντη Γώγουλου έρχεται να συνδέσει τον σύγχρονο χορό με τη μαγειρική και τα social media μέσα σε 20 κινήσεις. Το «The cooking-with-Nadi show» με το οποίο συμμετέχει στο 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (ONC 8) ξεκίνησε από καθημερινά posts & stories στο Instagram. Το πρότζεκτ καταλήγει σε ένα food-dance film διάρκειας 20 λεπτών, ενώ η συνταγή που τελικά παρασκευάζεται εκτελείται ζωντανά μπροστά στο κοινό. Θα την δούμε διαδικτυακά στο 8ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (ONC 8), στις 20 & 21/3, μέσα από το YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, το Onassis.org και τα social media.
Με ξέρεις ως Nadi the Cook και με βρίσκεις στο Instagram στο λογαριασμό cooking.with.nadi, όπου μαγειρεύω με fun διάθεση, εύκολες συνταγές. Ως Νάντη πολύ πιθανό είναι να μην με ξέρεις. Εκτός αν παρακολουθείς σύγχρονο ελληνικό χορό, ίσως να είδαμε κάποια παράσταση την ίδια μέρα.
Η πρώτη ή μία από τις πρώτες φορές που έκανα μάθημα αυτοσχεδιασμού ήταν στην προετοιμασία μου για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Δεν συνέβη κάτι αξιοσημείωτο πρακτικά, αλλά το βίωμα της στιγμής, ή πιο πιθανό η ανάμνηση του βιώματος είναι πολύ ζωντανή κόμη στο μυαλό μου.
Θαυμάζω όλους τους ανθρώπους περαστικούς ή μη της ζωής μου, όχι μόνο επαγγελματίες χορογράφους, αλλά καιωαυτούς οι οποίοι χορό-γράφουν στην καθημερινότητα τους. Θαυμασμός για το πως ο χορός δεν είναιωμόνο αυτός που γράφεται για τον σκηνικό χώρο, αλλά για μια γεμάτη ανάσα ζωή.
Το κάθε σώμα ακούει με το δικό του τρόπο. Μία δίοδος κοινή, θεωρώ αυτή των αισθήσεων. Συχνά μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ένα σώμα να βλέπει με την αφή, να ακούει με τα μάτια, να γεύεται με την ακοή. Το σώμα κουβαλά, φέρει και μεταδίδει τις ενσωματωμένες εμπειρίες που έχει σαν μονάδα αλλά και με άλλα σώματα συλλογικά. Το σώματα είναι βάζα γνώσης ταυτόχρονα των ιστοριών τους και των ατόμων που τις έζησαν.
Τι μου αρέσει στην ιδέα του Φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων; Είναι αναζωογονητικό να ανήκεις σε μια ομάδα καλλιτεχνών που φλερτάρουν με το καινούριο και ταυτόχρονα σπρώχνουν με δύναμη για το μέλλον. Με καλλιτέχνες που βουτάνε με ειλικρίνεια για την ουσία της βουτιάς, αψηφώντας το αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα παρά τις περίεργες συνθήκες, λόγω πανδημίας, στις οποίες συμβαίνει φέτος το Φεστιβάλ, μπορεί, και είναι για μένα, έμπνευση και δημιουργικός οίστρος το να δημιουργήσω ένα ψηφιακό έργο. Εξερευνώντας πως βασικές και ζωτικές αξίες της τέχνης του χορού μεταφράζοντας και αναδιαμορφώνονται αλλά δεν χάνονται λόγω της ψηφιοποίησης τους.
Η έγνοια μου για το έργο που θα παρουσιάσω στο φεστιβάλ, το «The cooking-with-Nadi show» τοποθετείται κυρίως στην διαμόρφωσή του κι όχι τόσο στη παρουσίαση του. Στο πρότζεκτ αυτό έχω περισσότερους από έναν ρόλο, γεγονός που επέλεξα συνειδητά με βάση τα ζητήματα που αναζητώ με την καλλιτεχνική μου πρακτική τελευταία. Στο πρότζεκτ χορογραφώ, μαγειρεύω, κινηματογραφώ, μοντάρω, χορεύω/παίζω, όχι από εγωκεντρική διάθεση αλλά γιατί αυτό που αναζητώ είναι πώς μια χορεύτρια μαγειρεύει, πώς κινηματογραφεί, πώς μοντάρει και πώς χορογραφεί, πώς ο ίδιος άνθρωπος υπάρχει σε όλα αυτά. Τι αλλάζει σε κάθε ένα από αυτούς τους άλλους ρόλους και τι αλλάζουν αυτοί στην ίδια τη χορεύτρια. Η ένταση στο να ανταποκριθώ καίρια και συγκροτημένα σε όλους τους ρόλους, όπως θα έκανα αν είχα έναν από αυτούς, είναι μεγάλη και μια διαδικασία που είναι σχεδόν βέβαιη η πιθανότητα του σφάλματος. Σαφώς έχω στο πλευρό μου συνεργάτες στον κάθε ένα από τους παραπάνω ρόλους, τις οποίες και ευχαριστώ, μα με ενδιαφέρει εξίσου η αξία του σφάλματος, της αποτυχίας, του «έκανα ότι μπορούσα και δεν βγήκε». Όχι με διάθεση για σαμποτάζ αλλά διάθεση για εκτίμηση του αστάθμητου παράγοντα, του εμποδίου.
Το τελικό βίντεο που παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ είναι ένα show, και όπως όλα τα show έχει και τις διαφημίσεις του. Οι πλασματικές αυτές διαφημίσεις είναι ένα αγαπημένο κομμάτι του πρότζεκτ. Ακόμη, αγαπημένες στιγμές από το backstage είναι οι ώρες που ηχογραφώ στιχάκια και voice over για την ιστορία του φίλμ σε μια homemade ηχογράφηση, και οι ώρες που μοντάρω τα πιο απαιτητικά transitions.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της τέχνης είναι η έλλειψη ειλικρίνειας με αυτό που καταπιάνεσαι, με το αντικείμενο της εργασίας σου και πώς το αντιμετωπίζεις. Η προαποφασισμένη επιλογή του ευρήματος σου. Το να μην είσαι καλλιτεχνικά και ειλικρινά ανοιχτή, με τις αισθήσεις σου ενεργές να λάβεις αυτό που είναι να έρθει.
Εύχομαι έναν κόσμο με περισσότερο απλόχερη αγάπη προς όλα τα άτομα. Στη μέρα που δεν θα στεκόμαστε στα δίπολα, φυσιολογικού και διαφορετικού. Το λεξιλόγιό μας να αντιπροσωπεύει αυτό που ζούμε και είμαστε.
