Εξαιρετικά μορφωμένος ο Βασίλης Νικολαΐδης σπούδασε αρχαιολογία στην Αθήνα και θεατρολογία στο Παρίσι, με ειδικό θέμα την σκηνοθεσία όπερας, έχει σκηνοθετήσει πάμπολλα έργα κάθε είδους και έχει γράψει δεκάδες μουσικά και θεατρικά άρθρα σε περιοδικά. Μάλιστα, πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Άγρα» το βιβλίο του «4 Συναντήσεις», όπου καταθέτει την εμπειρία του από την επαφή που είχατε με τέσσερις κορυφαίες προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού μας, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Μάνο Χατζιδάκι, την Μαίρη Αρώνη. Ο Βασίλης Νικολαΐδη πέθανε σήμερα, Τρίτη 2 Φεβρουαρίου σε ηλικία 67 ετών.
Η Διοίκηση και το προσωπικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εκφράζουν τη λύπη και τη βαθιά συγκίνησή τους για τον θάνατό του Βασίλη Νικολαΐδη στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα τους μας θυμίζουν σταθμούς στην καριέρα του:
«Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης της όπερας και του θεάτρου Βασίλης Νικολαΐδης, ο οποίος συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή για περίπου δύο δεκαετίες. Η συνεργασία του Βασίλη Νικολαΐδη με την Εθνική Λυρική Σκηνή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ διετέλεσε και μέλος του Δ.Σ. του οργανισμού. Σκηνοθέτησε με μεγάλη επιτυχία διάσημα έργα όπως «Ένας χορός μεταμφιεσμένων», «Αδριανή Λεκουβρέρ», «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα», «Ο βαφτιστικός», «Τα παραμύθια του Χόφμαν», « Άννα Μπολένα», «Ο τροβαδούρος», «Κάρμεν», «Η όπερα του ζητιάνου» του Τζων Γκέυ και «Ο γυρισμός» του Αργύρη Κουνάδη. Τελευταία φορά που συνεργάστηκε με την Εθνική Λυρική Σκηνή ήταν τον Ιούλιο του 2011 με την όπερα «Ναμπούκκο», η οποία παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954.
Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θεατρολογία στο Παρίσι, ειδικευόμενος στην όπερα. Ξεκίνησε να σκηνοθετεί το 1985, ενώ συνολικά είχε σκηνοθετήσει σχεδόν ενενήντα έργα ενός ευρύτατου ρεπερτορίου: από μονόπρακτα μέχρι οπερέτες και όπερες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συνεργάστηκε με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, καθώς επίσης με το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Θέατρο Αμόρε, το Θεσσαλικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών και πολλά ΔΗΠΕΘΕ. Επιπλέον, εργάστηκε ως παραγωγός μουσικών εκπομπών στο Τρίτο Πρόγραμμα (από το 1984) και ως σκηνοθέτης στο ραδιόφωνο (από το 1988). Επιμελήθηκε τα προγράμματα της Ορχήστρας των Χρωμάτων, εκδόσεις πολλών και σημαντικών μουσικών δίσκων, ενώ έγραψε δεκάδες άρθρα σε πολιτιστικά περιοδικά (Το Τέταρτο, Ήχος & hi-fi, Δίφωνο κ.ά.). Επιπλέον, έγραψε το πολύ σημαντικό βιβλίο «Μαρία Κάλλας. Οι μεταμορφώσεις μιας τέχνης». Πάντα με ενδιαφέρον προς τη νεότερη γενιά, δίδαξε υποκριτική στο Ωδείο Ατενέουμ, στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, αλλά και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Μαίρης Βογιατζή-Τράγκα». Από το 2007 έως το 2014 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, όπου επίσης σκηνοθέτησε πληθώρα έργων. Τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Μουσικής και Θεάτρου (1998) και με το Βραβείο Σκηνοθεσίας «Κάρολος Κουν» (2000)».
