Όταν έναν άνθρωπο τον ξέρεις προσωπικά, έστω και μέσα από τον επαγγελματικό χώρο, είναι δύσκολο να τον αποχαιρετήσεις έτσι ξαφνικά. Ο Γιώργος Κοτανίδης ήταν στις θεατρικές επάλξεις μέχρι πριν λίγες μέρες που το «Δείπνο» του Χέρμαν Κοχ ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του στο Σύγχρονο Θέατρο. Για αυτό και η είδηση για τον ξαφνικό του θάνατο σήμερα το πρωί ήρθε σαν κεραυνός. Ο τζέντελμαν του ελληνικού θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου ξεκίνησε για άλλους ουρανούς. Και εμάς εδώ στο αθηνόραμα θα μας λείψει πολύ. Όχι μόνο ως καλλιτέχνης αλλά και ως φίλος. Ήταν πάντα παρόν στις εκδηλώσεις του περιοδικού, όχι μόνο ως θεατής, αλλά ως συμπρωταγωνιστής. Δεν ήταν λίγες οι φορές που υπήρξε επιτυχημένος παρουσιαστής τόσο των Θεατρικών Βραβείων όσο και των Χρυσών Σκούφων. Στο θέατρο αναζητούσε πάντα την ποιότητα όσες δυσκολίες και αν αυτή η αναζήτηση δημιουργούσε. Άνθρωπος με αρχοντιά, προσήνεια και αληθινό ενδιαφέρον για την τέχνη του παρέμενε πάντοτε άγρυπνος αναζητώντας ρόλους σε δυνατά έργα «Το δείπνο» (2018), «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (2013), «Πρόβα νυφικού» (2014), «QED ή Τι απέδειξε ο κύριος Φάυνμαν» (2004 και 2015) κ.ά. Αλλά και στο σινεμά η παρουσία του δεν ήταν αμελητέα. Τόσο για την κόρη του Εύα, που εδώ και χρόνια ακολουθεί την καλλιτεχνική πορεία του πατέρα της με επιτυχία, όσο και για τους νεότερους συναδέλφους του υπήρξε παράδειγμα ήθους και βαθιά υποστηρικτικός.
Ο Γιώργος Κοτανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1945. Τελείωσε το δημοτικό στη Δράμα και το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε δύο χρόνια στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου μπήκε κατά λάθος, και ασχολήθηκε κυρίως με τη δημιουργία του φοιτητικού θεάτρου και της κινηματογραφικής λέσχης (ΦΟΘΚ). Με την επιβολή της δικτατορίας, άφησε το πανεπιστήμιο και κατέβηκε στην Αθήνα για να γίνει ηθοποιός. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και η ένταξή του στην αριστερά, δραστηριοποιήθηκε στο φοιτητικό κίνημα και μαζί ξεκίνησε και η δράση του στον αντιδικτατορικό αγώνα για την οποία φυλακίστηκε και βασανίστηκε επί χούντας. Φώτισε τις ζωές όλων όσων ήρθαν σε επαφή μαζί του. Αφήνει πίσω τις κόρες του Εύα και Αντιγόνη και τη σύντροφό του Ιωάννα.
Η κηδεία του Γιώργου Κοτανίδη θα γίνει την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου, στις 12 μ.μ., στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας Ακροπόλεως, Διονυσίου Αρεοπαγίτου 45. Η οικογένεια παρακαλεί αντί στεφάνων, όποιος θέλει να καταθέσει χρήματα «Εις μνήμην Γιώργου Κοτανίδη» στα:
ΣΧΕΔΙΑ | Δικαιούχος: Διογένης ΜΚΟ, Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία |
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, IBAN: GR63 0110 1460 0000 1462 0666 454, SWIFT CODE (BIC): ETHNGRAA
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΠΕΝΑΚΗ | ALPHA BANK BENAKI GR4301401070107002786000377
STRAY.GR | ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ STRAY.GR ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ | ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΙΒΑΝ: GR9001100590000005929600954
Η πλούσια καλλιτεχνική πορεία του Γιώργου Κοτανίδη
Στην Αθήνα τελείωσε τη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου το 1970 και αμέσως συμμετείχε στη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου» την περίοδο 1970-75. Πήρε μέρος στις παραστάσεις «Όπερα του ζητιάνου» του Τζ. Γκέι, «Ιστορία του Αλή Ρέτζο» του Π. Μάρκαρη, «Η πτήση του Λίντμπεργκ» του Μπ. Μπρεχτ, «Κι εσύ χτενίζεσαι» (επιθεώρηση), «Μια ζωή Γκόλφω» του Σπ. Περεσιάδη και «Ο Τυχοδιώκτης» του Μ. Χουρμούζη. Συνεργάστηκε με την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού, τη Νέα Πορεία, την Παιδική Σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου, με τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Γιάννη Χουβαρδά και το Θέατρο του Νότου και άλλους θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας ρόλους σε όλα σχεδόν τα 8θεατρικά είδη όπως «Δον Κιχώτης» του Λεωνίδα ντε Πιαν με την Ε.Λ.Σ., «Όλοφ στις Φυλλωσιές» του Λαρς Noρέν (Απο Μηχανής Θέατρο), Μηταλάκης στη «Λίστα Γάμου» του Διονύση Χαριτόπουλου, Μενέλαος στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη (Θέατρο Στοά). Tο 2004 δημιούργησε την θεατρική ομάδα Σαλτιμπάγκοι με την οποία ανέβασε τα έργα: «QED ή Τι απέδειξε ο κύριος Φάυνμαν» του Πήτερ Παρνέλ, (Φάυνμαν) (2004-2005), «Bal-Trap» του Xavier Durringer, (2005) και «Low Level Panic Clare McIntyre» (2006). Tην σεζόν 2006-2007 παρουσίασε το έργο Απόστολου Δοξιάδη «Δέκατη Έβδομη Νύχτα», το 2007-2008 το έργο του Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ «Μια τρελλή μέρα» και το «Αγνοούμενοι» του Βασίλη Κατσικονούρη.
Το 2008-2009 σκηνοθέτησε το «Rock ‘n’ Roll» του Τομ Στόπαρντ όπου και πρωταγωνίστησε παίζοντας το ρόλο του Μαξ Μόροου ενώ το 2011 συνεργάστηκε με την Κατερίνα Ευαγγελάτου στο «Cock» του Mike Bartlett. Στην συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο και πήρε μέρος στις παραστάσεις «Περικλής» του Σαίξπηρ και «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ε. Ο’Νήλ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, στο «Ορφέας στον Άδη» του Τ. Ουίλλιαμς σε σκηνοθεσία Barbara Veber, στην «Πρόβα νυφικού» της Ντόρας Γιαννακοπούλου σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη και στη «Δυτική Αποβάθρα» του Μπερνάρ Μαρί Κολτές σε σκηνοθεσία Ludovic Lagarde.
Τον Μάιο του 2015 έπαιξε το ρόλο του Tέο Στάινερ στο έργο του Εντζό Κορμάν «Η θύελλα επιμένει». Την περίοδο 2016-2017 έπαιξε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το έργο «Ομπίντα, Οι τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη», που έγραψε ο ίδιος και το οποίο χαρακτήρισε ως «προσωπικό του στοίχημα». Την επόμενη χρονιά (2018 – 2019) συμμετείχε στο θεατρικό έργο «Δείπνο», σε σκηνοθεσία της Λίλλυ Μελεμέ.
Στον κινηματογράφο έπαιξε σε ελληνικές και διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές. Ανάμεσά τους «Βίος και Πολιτεία» του Νίκου Περάκη, «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, «Ηλεκτρικός Άγγελος» του Θανάση Ρεντζή, «Τον καιρό των Ελλήνων» του Λάκη Παπαστάθη, «Το κορίτσι της Μάνης» του Paul Annet, «Hard Bodies Nr 2» του Mark Griffiths, «Der Joker» του Marco Serafini, «Der Spielverderberin» της Ines Krammer, «Το Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι» του Τζων Μάντεν, «Ο παράδεισος είναι προσωπική υπόθεση» της Δήμητρας Αράπογλου, «Πάμπτωχοι Α.Ε.» του Αντώνη Κόκκινου, «My Family And Other Annimals» της Sherrie Folkson, «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή και «Highway to Hellas» του Aron Lehmann. Πρωταγωνίστησε σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους, σε τηλεοπτικές σειρές της κρατικής και της ιδιωτικής τηλεόρασης, σε θεατρικά έργα για την ΕΡΤ καθώς και σε διεθνείς τηλεοπτικές παραγωγές. Το 1995 εκδόθηκε η νουβέλα του «Περί Μαιάνδρου» και το 1999 το μυθιστόρημα «Απρόσμενα Αισθήματα» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Το 2004 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Οι σαλτιμπάγκοι» από τις εκδόσεις Καστανιώτη και το 2011 η μαρτυρία - χρονικό «Όλοι μαζί, τώρα!». Το 2015 κυκλοφόρησε η συλλογή «Ηθοποιός σημαίνει φως;» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Έγραψε το σενάριο της ταινίας “Πάμπτωχοι Α.Ε.” και το σενάριο του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ «Μ. Χουρμούζης». Παράλληλα, έγραψε και παρουσίασε στην ΕΡΤ πολιτιστικά και οικολογικά τηλεπαιχνίδια ενώ έκανε και οικολογικές και ιστορικές εκπομπές στο ραδιόφωνο.
