Βρισκόμαστε λίγο μετά τα Χριστούγεννα και λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά, την περίοδο του χρόνου που κάποιες φορές οι ευχές γίνονται πραγματικότητα. Και η Τώνια Καράογλου με τη Μαρία Κρύου προσκαλούν σε ρεβεγιόν οκτώ θεατρικούς ήρωες που θαυμάζουν και θα ήθελαν να γνωρίσουν από κοντά.
Η Λαίδη Νίντζο είναι ένα από τα «Top girls» της Κάριλ Τσέρτσιλ, που ζωντανεύει στη σκηνή του Πόρτα ο Θωμάς Μοσχόπουλος. Υπέροχη η Αλεξάνδρα Αϊδίνη στον συγκεκριμένο ρόλο, σε αφήνει να φαντασιωθείς την εικόνα της γυναίκας που όταν την αντίκριζε, ο αυτοκράτορας Go-Fukakusa ριγούσε από επιθυμία. Η Νίντζο έζησε στην Ιαπωνία τον Μεσαίωνα και δεν ήταν απλώς μια όμορφη παλλακίδα, αλλά μια ιστορική μορφή. Αφήνοντας το παλάτι για να γίνει βουδίστρια μοναχή, φανταστείτε πόσα θα μπορούσε να πει για τις αντιθέσεις της ζωής...
Αφού το αγόρι του «Mute» είναι, ψυχή τε και σώματι, ο Γιώργος Χρυσοστόμου, θα θέλαμε να του πούμε: «Γιώργο, έλα να τα πιούμε και να μιλήσουμε για τη ζωή». Διότι η αλήθεια είναι πως ταυτιστήκαμε μαζί του στην αυτοβιογραφική περφόρμανς «Mute» που παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η περσόνα που χτίζει επί σκηνής έχει την ικανότητα να είναι ταυτόχρονα άμεση, ευχάριστα «ύπουλη», ακραία και αντιδραστική, ανά στιγμές σαρκαστική και πάντα «ξαφνική». Αυτό το αναπάντεχο δεν ψάχνουμε στο θέατρο και στη ζωή;
«Κυρία Κοτοπούλη, τι αγαπήσατε περισσότερο, τον Ίωνα Δραγούμη ή το θέατρο»; Αυτή θα ήταν μία από τις ερωτήσεις που θα κάναμε στη γυναίκα-θρύλος του ελληνικού θεάτρου, την οποία ενσαρκώνει η Νένα Μεντή στην παράσταση «Μαρίκα» του Πέτρου Ζούλια στο Χώρα. Σκεφτείτε πόσα πράγματα θα μπορούσε να αποκαλύψει για την εμπειρία των μπουλουκιών, για το ελληνικό θέατρο του 1900, για σημαντικά πρόσωπα όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Εμμανουήλ Μπενάκης κ.ά.
Τελικά η Λούλου είναι μια γυναίκα που μπορεί να υπάρξει μόνο στη φαντασία και την τέχνη ή και στην αληθινή ζωή; Η ηρωίδα του Φρανκ Βέντεκιντ θεωρείται μια αιώνια φαντασίωση, ένα πλάσμα που, αλλάζοντας μάσκες κι εραστές, αθροίζει πάθη και λάθη για να συναντήσει τη λύτρωση στην αγκαλιά ενός εγκληματία. Η ιστορία της είναι διαχρονική, μας συγκινεί και φέτος ζωντανεύει με την Άλκηστη Πουλοπούλου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».
Χριστούγεννα 1879. Ένα σπίτι φορτωμένο με δώρα. Μία γυναίκα χαϊδεμένη από τον σύζυγό της, μια τέλεια «κούκλα»: η Νόρα Χέλμερ. Τρεις πράξεις αργότερα θα κλείσει πίσω της την πόρτα του σπιτιού, το δικό της «χρυσό κλουβί», όπου ζούσε χωρίς αγάπη. Μια θαρραλέα πράξη συνειδητοποίησης. Πού πηγαίνει αμέσως μετά; Τι της επιφυλάσσει η ζωή; Ένα τετ-α-τετ με τη «Νόρα», που υποδύεται η Σοφία Χιλλ, σε σκηνοθεσία του Θόδωρου Τερζόπουλου στο Άττις, ακούγεται δελεαστικό...
Ίλαρχος του Λευκού Στρατού του τσάρου, φεύγει από τη Ρωσία τη στιγμή που ξεσπάει η Οκτωβριανή Επανάσταση για να καταλήξει στον Πειραιά. Συναναστρέφεται με πόρνες και λιμενεργάτες, ενώ το επιχειρηματικό του δαιμόνιο τον ανεβάζει στην κοινωνική κλίμακα. Τυχοδιώκτης, με πάθη και ικανότητες που του φέρνουν εξουσία, δόξα, χρήματα και αμέτρητες γυναίκες, ο Βασίλι Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, τον οποίο ερμηνεύει ο Γιάννης Στάνκογλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο Πορεία, είναι αδιαμφισβήτητα μια συναρπαστική προσωπικότητα. Τον φανταζόμαστε σε ένα ημιφωτισμένο μαγαζί της Τρούμπας να αναζητάει αυτό το μοναδικό κορίτσι που δεν μοιάζει με τα άλλα...
Θρυλική φωνή της όπερας, γυναίκα-σύμβολο, «ιερό τέρας» του μουσικού θεάτρου. Αλλά και μια γυναίκα σπαρακτικά μόνη. Δεν είναι άλλη, φυσικά, από τη Μαρία Κάλλας. Η Μαρία Ναυπλιώτου ξεγυμνώνει την ψυχή της στο «Master Class», που σκηνοθετεί ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στο «Δημήτρης Χορν», όμως είναι ακόμη πολλά όσα θέλουμε να μάθουμε γι’ αυτήν τη σπουδαία γυναίκα και καλλιτέχνιδα, που έδωσε την ψυχή της στην τέχνη και στον έρωτα.
Ήρωας του σπουδαιότερου έργου που γράφτηκε ποτέ. Ένας πραγματικός επαναστάτης. Ο Άμλετ. Στο πρόσωπό του χωράνε αμέτρητες αναγνώσεις, όσες κάθε εποχή και κάθε ανάγκη γεννάνε. Αν ο νεαρός πρίγκιπας της Δανίας εμφανιζόταν μπροστά μας, όπως το φάντασμα του πατέρα του εμφανίστηκε σε αυτόν, τι θα μας ζητούσε; Κι εμείς; Τι θα συζητούσαμε με τον Άμλετ του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, που ανεβάζει η Κατερίνα Ευαγγελάτου στο Αμφι-θέατρο;
Περισσότερες πληροφορίες
Master Class
Ένας μονόλογος-πρόκληση για κάθε ηθοποιό αυτός της Μαρίας Κάλλας, αυτοβιογραφικός, αποκαλυπτικός για τα μυστικά της όπερας και της μεγάλης ντίβας, βασισμένος στο σεμινάριο που δίδαξε στη Μουσική Σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης το 1970.
Νόρα
Ο Θ. Τερζόπουλος δεν διαχειρίζεται ένα οικογενειακό συμβάν –μια γυναίκα επαναστατεί ενάντια στην υποκρισία των κοινωνικών συμβάσεων–, αλλά χρησιμοποιεί τη Νόρα από το «Κουκλόσπιτο» ως σύμβολο αυτογνωσίας, που σχετίζεται με το «είναι» του θεάτρου. Η παράσταση υμνήθηκε από τους κριτικούς και παρουσιάστηκε σε μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ και θέατρα στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων το Piccolo Teatro στο Μιλάνο στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από τη γέννηση του Giorgio Strehler και το Εθνικό Θέατρο της Βουδαπέστης.
Lulu
Η Λούλου με τα αναρίθμητα πρόσωπα είναι η ιδανική επιφάνεια για να προβάλλουν άντρες και γυναίκες όλες τις πιθανές και απίθανες φαντασιώσεις τους για το αντικείμενο του πόθου τους.
Μαρίκα
Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη, η οποία πήγαινε κόντρα στο κατεστημένο, όποτε η περίσταση και τα «πιστεύω» της το απαιτούσαν, ενέπνευσε τον Π. Ζούλια να γράψει αυτό το έργο για τη ζωή της.
Top girls
Ένα έργο για τη γυναικεία χειραφέτηση, στο πρώτο μέρος του οποίου διάσημοι χαρακτήρες έργων καταθέτουν τις διαφορετικές πτυχές του «κοινωνικού επιτεύγματος» των γυναικών.
Γιούγκερμαν
Ο βίος και η πολιτεία ενός γόνου πλούσιας οικογένειας, ιλάρχου στη φρουρά του τσάρου, που οδηγείται στη χώρα μας μετά τη Ρωσική Επανάσταση, σκιαγραφούν την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας του Μεσοπολέμου.
Mute
Ένα βωβό one-man-show αποτελεί το πρωτότυπο εγχείρημα του Γιώργου Χρυσοστόμου, που βασίζεται στο σωματικό θέατρο. Αφορά τους σύγχρονους ανθρώπους, που κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν πραγματικά.
Άμλετ
Μια ιστορία εκδίκησης είναι η βάση αυτού του πολυσύνθετου έργου, το οποίο ανεβαίνει 8 χρόνια μετά το κλείσιμο του Αμφι-Θεάτρου αλλά και 28 χρόνια μετά την παράσταση του «Άμλετ», σε σκηνοθεσία του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου.
