Ο Ραμπί Μρουέ, όταν δεν συμμετέχει σε διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, στήνει δρώμενα που κάνουν τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι αν πράγματι θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, μπορούν. Χλευαστής της σαρκοβόρας πλευράς της κοινωνίας που ενθαρρύνει την εκμετάλλευση, τους πολέμους και τη δημιουργία συνόρων, ο Λιβανέζος εικαστικός, σκηνοθέτης, περφόρμερ και συγγραφέας Ραμπί Μρουέ επιστρέφει στη χώρα μας με δύο χορευτικές παραστάσεις οι οποίες συνδιαλέγονται με κάθε δυνατό τρόπο –λόγο, κίνηση, μουσική, φώτα– με τη ζοφερή πραγματικότητα.
Τον γνωρίσαμε στο πρώτο Fast Forward Festival της Στέγης το 2014 με τη διάλεξη-περφόρμανς «Pixelated Revolution» και την περφόρμανς «Riding on the cloud», δύο ιδιότυπα θεάματα για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ενώ τον ξαναείδαμε στο Fast Forward Festival 5 της Στέγης, με τη συναρπαστική διάλεξη-περφόρμανς «So little time». Είναι συνιδρυτής και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Beirut Art Center (BAC), συντάκτης στο «TDR: The Drama Review» της Νέας Υόρκης και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής στο Münchner Kammerspiele. Έργα του έχουν εκτεθεί τα τελευταία χρόνια στο MOMA, στο Mesnta Gallerija στη Λιουμπλιάνα, στο SALT στην Κωνσταντινούπολη, στο CA2M στη Μαδρίτη και στην Documenta 13, όπου παρουσίασε το έργο του «Pixelated revolution». Κάθε νέα δημιουργία του μοιάζει με μια μορφή διεξόδου από το υπάρχον «πρωτοποριακό» κατεστημένο των παραστατικών τεχνών κι έχει τα χαρακτηριστικά μιας απελπισμένης ποιητικότητας που αποδομεί με πικρό χιούμορ τις αγωνίες αλλά και τους φόβους μας απέναντι στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό σκηνικό.
Ο ίδιος δεν δηλώνει χορογράφος, όμως οι δύο παραστάσεις που θα παρουσιάσει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση είναι απόλυτα χορευτικές. Η ιδέα για τη δημιουργία τους προέκυψε μετά τη συνεργασία του με το Dance on Ensemble πριν από τρία χρόνια. Το «Elephant» αντικατοπτρίζει τον ατέρμονο κύκλο βίας στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, (εξ)ερευνώντας τη δυνατότητα επικοινωνίας δύο ανθρώπων σε περιβάλλον πολέμου. Τα ερεθίσματά του ήταν κυρίως δύο: από τη μία έχτισε τo έργο του πάνω σε μια μακάβρια συλλογή 316 σχεδίων νεκρών σωμάτων, τα οποία ο Μρουέ ζωγράφιζε επί ένα χρόνο, επιδιώκοντας να απαντήσει στο ερώτημα: «Τι αφήνει πίσω του ένας πόλεμος ή ένα έγκλημα;». Από την άλλη, από τη μικρού μήκους ταινία «Elephant» (1989) του Βρετανού σκηνοθέτη Άλαν Κλαρκ, η οποία δείχνει 18 δολοφονίες σε ένα επαναλαμβανόμενο αιματοβαμμένο μοτίβο.
Το δεύτερο έργο που θα παρουσιάσει κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα κι έχει τίτλο «You should have seen me dancing waltz». Είναι μια διερεύνηση της έννοιας του τείχους ως προστασίας αλλά και ως ορίου ανάμεσα στο μέσα και το έξω, στο ιδιωτικό και το δημόσιο. Όπως ο ίδιος ο Ραμπί Μρουέ αναφέρει: «Το σώμα του χορευτή ως ένα τείχος προστασίας, του μέσα από το έξω και του έξω από το μέσα, διάφανο στην αδιαπερατότητά του. Θα μπορούσε να είναι αλήθεια ότι το δέρμα είναι μια διαχωριστική γραμμή του μέσα από το έξω; Κι αν ναι, υπάρχει τότε ένας πόλεμος ανάμεσα στις δύο πλευρές; Ένας εμφύλιος πόλεμος;»
Περισσότερες πληροφορίες
Elephant / You should have seen me dancing waltz
Ο Λιβανέζος πολυτάλαντος καλλιτέχνης παρουσιάζει δύο χορευτικές παραστάσεις, το «Elephant», ένα έργο για την ανθρώπινη φύση, και –σε παγκόσμια πρεμιέρα– το «You should have seen me dancing waltz», μια διερεύνηση της έννοιας του τείχους ως προστασίας.
