Τις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής αποτυπώνει ο Θόρντον Ουάιλντερ στο έργο του 1938 «Η μικρή μας πόλη», που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας ως νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Θερινού Θεάτρου Λαμπέτη. Ο γνωστός σκηνοθέτης, που μας έχει συνηθίσει σε ενδιαφέρουσες αλλά και ετερόκλητες μεταξύ τους επιλογές, μεταφέρει στην ταράτσα του θεάτρου Λαμπέτη το ανθρωποκεντρικό και βαθιά μεταφυσικό αριστούργημα, που έδωσε στον συγγραφέα το βραβείο Πούλιτζερ μαζί με τα «Το γεφύρι του Σαν Λούις Ρέι» και «Με τα δόντια». Είναι σίγουρα συγκινητικό το γεγονός ότι το 1991-1992 η παράσταση είχε ξαναπαιχτεί στο χειμερινό Λαμπέτη με τους Νικήτα Τσακίρογλου, Στράτο Τζώρτζογλου, Πέμη Ζούνη, Θέμιδα Μπαζάκα, Βάσω Γουλιελμάκη, Νεφέλη Ορφανού, σε σκηνοθεσία του Μίνωα Βολανάκη, πάνω στην ιστορική μετάφραση του οποίου βασίζεται η παράσταση.
Οι σταθεροί συνεργάτες του Γιάννη Κακλέα, Μανόλης Παντελιδάκης (σκηνικά), Νίκος Χαρλαύτης (κοστούμια), Ευανθία Ρεμπούτσικα (μουσική) συμπράττουν με έναν πολυπληθή θίασο, ο οποίος απαρτίζεται, μεταξύ άλλων, από τους Φαίη Κοκκινοπούλου, Δημήτρη Δεγαΐτη, Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Ροζαμάλια Κυρίου, τον Χρήστο Φερεντίνο στο ρόλο του αφηγητή, τον πρωτοεμφανιζόμενο Γιώργο Αμουτζά, αλλά και σπουδαστές και απόφοιτοι από τη Δραματική Σχολή Ίασμος. Η παράσταση είναι αφιερωμένη στον Βασίλη Διαμαντόπουλο, ο οποίος υπήρξε σημείο αναφοράς για τον Ίασμο.
Γιατί όμως μας αφορά και πάντα θα μας αφορά «Η μικρή μας πόλη»; Το δίχως άλλο επειδή μιλάει για τον κύκλο της ζωής και την αέναη προσπάθεια κατανόησης του εαυτού μας και των άλλων. Δίνει έτσι το έναυσμα για φιλοσοφικές αναζητήσεις, μέσα από τρεις πράξεις, τοποθετημένες χρονικά μεταξύ των ετών 1901 και 1913 σε μια φανταστική αμερικανική κωμόπολη. Ωστόσο, ο συμβολικός τίτλος αλλά και το θέμα επιτρέπουν την προσαρμογή του έργου σε κάθε εποχή.
Αυτό, όμως, που διατηρεί ογδόντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, την ουσία του έργου αναλλοίωτη, είναι η ευαίσθητη ματιά του Ουάιλντερ πάνω στη ζωή, η οποία αποτυπώνεται με ποιητικότητα, αλλά χωρίς εκφραστικούς εξωραϊσμούς. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με την πρωτοποριακή δραματουργική φόρμα ήταν τα δύο πράγματα που μαγνήτισαν το σκηνοθέτη, ενώ πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή αυτού του έργου ρεπερτορίου έπαιξε το πιστεύω του ότι το καλοκαίρι δεν είναι μία εποχή για ελαφριά έργα, το αντίθετο μάλιστα.
Ο μοχλός που κινεί την παράσταση και σπάει τον τέταρτο τοίχο είναι ο αφηγητής, που μοιράζεται αυτήν την ιστορία ως κομμάτι της μνήμης του. Στη μετα-θεατρική διάσταση του έργου, που αντικατοπτρίζει την άποψη του συγγραφέα περί ανεπάρκειας του θεάτρου στην εποχή του, προστίθεται η –πεπαλαιωμένη σήμερα– αισθητική του άποψη για μια απογυμνωμένη σκηνικά προσέγγιση. Ακολουθώντας μέχρι ενός σημείου τη μινιμαλιστική αυτή «οδηγία», ο Γιάννης Κακλέας δίνει τη δική του οπτική πάνω στο διαχρονικό έργο, όπως φαντάζεται «ότι θα ήθελε ο συγγραφέας να ανέβει σήμερα “Η μικρή μας πόλη”»… Η αίσθηση της ταράτσας του Λαμπέτη θυμίζει κάτι από θερινό σινεμά. Κι αυτή τη συνθήκη την αξιοποιεί η παράσταση, καθώς προβάλλονται φιλμ εποχής, που μετατρέπουν με ένα τρόπο τα πρόσωπα του έργου σε κινηματογραφικούς ήρωες.
«Η μικρή μας πόλη» | Θερινό Θέατρο Λαμπέτη - Ταράτσα | Έως 4 Αυγούστου | Προπώληση μέσω viva.gr |
Περισσότερες πληροφορίες
Η μικρή μας πόλη
Ο έρωτας, η φιλία, η ενηλικίωση, η καθημερινή ζωή μιας πόλης αλλά και ο κύκλος της ζωής είναι τα θέματα που πραγματεύεται αυτό το κλασικό έργο του 1938.
