Την Βερόνικα Αργέντζη την συναντάμε στην Ελένη του Γιάννη Ρίτσου σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη στο Μπάγκειον και μας μιλάει για την παράσταση, την αποχή αρκετών χρόνων από το θέατρο (επαγγελματικά), τα πλάνα της για τους μήνες που έρχονται και για το θέατρο του σήμερα.
Πώς αισθάνεσαι που επανασυνδέεσαι ξανά επαγγελματικά με το θέατρο;
Ο άνθρωπος εξελίσσεται και επαγγελματικά αλλά και προσωπικά. Αυτό απαιτεί χρόνο και άσκηση ενώ μπορεί να συμβαίνει επαγγελματικά και μη. Θα φέρω για παράδειγμα ένα μάγειρα. Ένας μάγειρας εγκαταλείποντας τον επαγγελματικό στίβο δεν πάυει να μαγειρεύει όμορφα επειδή δεν αμοίβεται. Το 2000 είχα έντονα την επιθυμία να παρατηρήσω και να αφουγκραστώ τον εαυτό μου για το τι πραγματικά μου δίνει ευτυχία και όχι επιτυχία. Παράλληλα ακονίζοντας δικές μου δεξιότητες και αναπτύσσοντας τες γεννήθηκε μια καινούρια δική μου δυναμική που αφορούσε την επαφή με τα παιδιά και το θέατρο μαζί με αυτά. Ανακάλυψα ότι δίνοντας στα παιδιά, γίνομαι χαρούμενη γιατί μέσα από την προσωπική τους εξέλιξη καταθέτεις ένα έργο προς την κοινωνία.
Πού στοχεύει η σκηνοθετική προσέγγιση του Δήμου Αβδελιώδη;
Όσοι έχουν ξανα-συναντηθεί με τη σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη έχουν σίγουρα παρατηρήσει ότι έχει μία χαρακτηριστική προσέγγιση. Αυτή είναι και η προσέγγιση που επικρατεί και στην Ελένη του Γιάννη Ρίτσου. Ο σκηνοθέτης έχει το δικό του τρόπο διδασκαλίας ο οποίος αφορά στην εκφορά του λόγου, υπηρετώντας έτσι στο ακέραιο τις έννοιες και τα αισθήματα του δημιουργού.
Ποιος είναι ο ρόλος του ηθοποιού στο έργο;
Ο ηθοποιός λειτουργεί ως "εργαλείο", υπηρετώντας στο ακέραιο την ματιά του σκηνοθέτη, ενώ ο θεατής εικονοποιεί και εισπράττει το νόημα με αυτό που του δίνει ο λόγος του ποιητή. Το ποίημα είναι μία ελαιγία στη ματαιότητα και τη ματαιοδοξία, αποδομόντας κάθε τι πρόσκαιρο σε σχέση με τη φήμη, τη δόξα, τα κοσμήματα και την ομορφιά. Επομένως, εγώ η ίδια δεν υποδύομαι την Ελένη. Αν υποδυθούμε την ματαιοδοξία,ματαιώνουμε το ίδιο το κείμενο. Συνεργάζομαι με τον Δήμο Αβδελιώδη από το 2017 αρμονικά και με κοινή ματιά.
Τι πιστεύεις για τον σημερινό θεατρικό χώρο;
Μέσα σε μία κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, οι άνθρωποι επιθυμούν να δημιουργήσουν. Αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι, καθώς η τέχνη λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Οι νέοι λειτουργούν μέσα σε δικές τους παραγωγές, δεν έχουν τα περιθώρια να απορροφηθούν πλήρως, και γι αυτό παράγουν μόνοι τους το έργο τους. Είναι ασκημένοι σε πολλά επίπεδα και λιγότερο ματαιόδοξοι. Είναι ήρεμοι, μάχιμοι και σέβονται ο ένας τον άλλον. Κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό.
Τι περιμένουμε από εσένα για το καλοκαίρι-φθινόπωρο;
Αυτά που γνωρίζουμε είναι ότι η Ελένη θα ταξιδέψει στο εξωτερικό το φθινόπωρο αρχίζοντας από την Γερμανία με πρώτη στάση σε θέατρο του Βερολίνου, καθώς και σε πανεπιστήμια στην υπόλοιπη χώρα. Η παράσταση δεν απευθύνεται μόνο στους Έλληνες του εξωτερικού, καθώς με τις δυνατότητες του videowall και τους υπότιτλους επιδιώκουμε να δείξουμε τη συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού. Ταυτόχρονα είμαστε στην υλοποίηση της ταινίας του Δήμου Αβδελιώδη «Το Σατυρικό Δράμα των Αθηνών» και περιμένουμε να ολοκληρωθεί.
«Ελένη» μέχρι 9/6 στο Μπάγκειον Ξενοδοχείο
Περισσότερες πληροφορίες
Ελένη
Ο ποιητής μιλά, καθαρά ρεαλιστικά, για τη ριζική αλλαγή της πορείας του ανθρώπου και την αναζήτηση της νέας ταυτότητας.
