Οι Δάφνις Κόκκινος, Μάρκο Γκέκε και Κωνσταντίνος Ρήγος δίνουν το χορογραφικό στίγμα τους στο τρίπτυχο για τον Στραβίνσκι «Από τη Ρωσία με αγάπη» που παρουσιάζεται στη Λυρική Σκηνή, η Ιωάννα Πορτόλου μας οδηγεί στα βήματα της «Elizabeth» στο Μέγαρο και ο Γιάννης Μανταφούνης καταθέτει το δικό του γκραν φινάλε στο «Faded» στη Στέγη.
#1 «Από τη Ρωσία με αγάπη»
Οι αριστουργηματικές μελωδίες του σπουδαίου Ρώσου συνθέτη Ιγκόρ Στραβίνσκι έδωσαν την αφορμή για να γεννηθεί το φιλόδοξο χορευτικό τρίπτυχο «Από τη Ρωσία με αγάπη», το οποίο υπογράφουν πρωτοκλασάτοι χορογράφοι στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Η χορογραφία της Πίνα Μπάους στην «Ιεροτελεστία της άνοιξης» του Στραβίνσκι ήταν αυτή που συγκλόνισε τον Δάφνι Κόκκινο, το 1987, και του αποκάλυψε όχι μόνο τη μοναδικότητα της Γερμανίδας χορογράφου, αλλά και την εκφραστική δύναμη του χορού. Με αυτό έργο, που το έχει χορέψει πολλές φορές τα τελευταία 28 χρόνια με το Χοροθέατρο του Βούπερταλ, του οποίου είναι μέλος, θα συμμετέχει ο κορυφαίος χορευτής/χορογράφος στο τρίπτυχο αφιέρωμα. Στο έργο που βασίζεται σε παγανιστικές ιεροτελεστίες από αρχαίες σλαβικές φυλές που γιορτάζουν την άνοιξη, ο Κόκκινος θέτει ως αντίποδα στην έννοια «θυσία», τη δημιουργική σκέψη και τον έρωτα.
Το μουσικό σύμπαν του Ιγκόρ Στραβίνσκι, ο οποίος επηρέασε βαθύτατα τη μουσική πρωτοπορία των πρώτων δεκαετιών του προηγούμενου αιώνα, είναι κάτι παραπάνω από γνώριμο στον διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνο Ρήγο. Το περασμένο καλοκαίρι χορογράφησε για το Summer Nostos Festival την «Ιεροτελεστία της άνοιξης», ενώ το 1993 παρουσίασε με την ομάδα του, το Χοροθέατρο Οκτάνα, τους «Γάμους». Με αφορμή το αφιέρωμα «Από τη Ρωσία με αγάπη» δίνει νέα χορογραφική μορφή στους «Γάμους», αλλά και μια καινούργια εικαστική πρόταση επί σκηνής με τη συμβολή του Διονύση Φωτόπουλου. Η κινησιολογία του Ρήγου παίζει ένα παιχνίδι ισχύος με την παρτιτούρα του Στραβίνσκι, επιχειρώντας να εικονοποιήσει τα συναισθήματα της ανησυχίας, του φόβου και του πανικού.
Πριν από δύο μήνες μας κατέπληξε η χορογραφία «Walk the Demon» που παρουσίασε ο Μάρκο Γκέκε με το Nederlands Dans Theater στο Μέγαρο Μουσικής. Μια ευφυής καλλιτεχνική πρόταση τόσο σε επίπεδο σύλληψης όσο και εκτέλεσης, που αντιμετώπιζε το χορό ως ένα σύνθετο εικαστικό γεγονός. Τώρα, ο Γερμανός χορογράφος συμμετέχει στο τριπλό αφιέρωμα στον Στραβίνσκι, καθοδηγώντας το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο «Τραγούδι του αηδονιού». Όπως το πουλί φτερουγίζει, σπαρταρώντας για ελευθερία, έτσι και τα σώματα των χορευτών θα απογειώσουν τις αισθήσεις μέσα από μια χορογραφία εύθραυστης κίνησης που αναδεικνύει την ομορφιά και τη γοητεία της φύσης (ΕΛΣ, 6, 7, 10, 13, 19, 21/4)
#2 «Elizabeth»
«Η “τεθωρακισμένη” εικόνα της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ υπήρξε η αφορμή για να προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τον άνθρωπο μέσα στο ποτάμι της παγκόσμιας ιστορίας» μας είπε η Ιωάννα Πορτόλου για τη νέα της χορογραφία που ανεβάζει με την ομάδα Griffon στο Μέγαρο Μουσικής. Με τη Σεσίλ Μικρούτσικου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το «Elizabeth», ένα έργο για τον αποχωρισμό, χρησιμοποιεί τη διαστολή του χρόνου για να ξεδιπλώσει τα ανθρώπινα πάθη και δεινά όπως τα απεικόνισαν οι μεγάλοι δυτικοί ζωγράφοι. Χορεύουν ακόμα η Ιωάννα Αποστόλου, ο Γιάννης Νικολαΐδης και ο Ηλίας Χατζηγεωργίου. Η μουσική σύνθεση της παράστασης είναι του Αντώνη Παλάσκα και τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη. (Μέγαρο, 4-6/4).
#3 «Faded»
Ο Γιάννης Μανταφούνης είναι ένας πολύ δυναμικός χορογράφος και χορευτής που παίζει με τον αυτοσχεδιασμό ως βασικό συστατικό στοιχείο στις παραστάσεις του. Στο «Faded» που θα δούμε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, με παρτενέρ την ηθοποιό Αντιγόνη Φρυδά στο ρόλο της μουσικού, κάνει ένα φλας μπακ στο μπαλετικό του παρελθόν, και συγκεκριμένα στη διαδικασία εκμάθησης του βηματολογίου, καταθέτοντας ένα σχόλιο για τον υπεράνθρωπο αγώνα που κρύβεται πίσω από μια φαινομενικά ανάλαφρη και ανώδυνη τέχνη όπως ο χορός. Διότι μπορεί σήμερα να έχει εδραιώσει το στίγμα του στο σύγχρονο χορό δημιουργώντας πολυεπίπεδα σύμπαντα, παρ’ όλα αυτά ο Μανταφούνης ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενος κλασικός χορευτής (Στέγη, 12-14/4).
Περισσότερες πληροφορίες
Faded
Η ζωή του χορευτή γίνεται αφορμή για ένα σχόλιο, με χιούμορ και έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, πάνω στην υπεράνθρωπη προσπάθεια που απαιτεί μαι φαινομενικά "ανώδυνη" τέχνη όπως το κλασικό μπαλέτο.
Elizabeth
Ένα ιστορικό πρόσωπο-σύμβολο εμπνέει τη διακεκριμένη χορογράφο να συνθέσει, με όχημα ένα υποβλητικό ηχοτοπίο, έναν κινούμενο πίνακα με έντονη εικαστικότητα και σαφείς αναφορές στην τέχνη της Αναγέννησης και του Μπαρόκ.
Από τη Ρωσία με αγάπη
Το χοροδραματικό τρίπτυχο του μεγάλου Ρώσου συνθέτη, πρωτοπόρου των μουσικών εξελίξεων του 20ού αιώνα, Ιγκόρ Στραβίνσκι, δίνει αφορμή για τη συνάντηση τριών σπουδαίων χορογράφων, του Δάφνι Κόκκινου από το Χοροθέατρο της Πίνα Μπάους («Η ιεροτελεστία της άνοιξης»), του διακεκριμένου Γερμανού Μάρκο Γκέκε, συνεργάτη του Nederlands Dans Theater («Το τραγούδι του αηδονιού») και του Κωνσταντίνου Ρήγου, διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ («Οι γάμοι»).
