Η Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ ανεβάζει για πρώτη φορά ένα ελληνικό μιούζικαλ, βασισμένο μάλιστα σε ένα από τα θεμελιώδη έργα της κρητικής λογοτεχνίας και της λαϊκής μας παράδοσης. Το αναγεννησιακό αριστούργημα του Βιτσέντζου Κορνάρου «Ερωτόκριτος» παρουσιάζεται από αύριο Παρασκευή 5/5 και για 10 παραστάσεις στο ΚΠΙΣΝ, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου. Ο Γιώργος Χαρωνίτης μίλησε με τον γνωστό συνθέτη του έντεχνου ερωτικού τραγουδιού Δημήτρη Μαραμή, ο οποίος υπογράφει τη μουσική και το λιμπρέτο.
Πώς προέκυψε η ανάθεση από την ΕΛΣ;
Η ιδέα και η επιλογή του «Ερωτόκριτου» είναι καθαρά δική μου. Η ανάθεση ήρθε αφού έδειξα τα πρώτα δείγματα γραφής, δηλαδή τις πρώτες παρτιτούρες και τη ραχοκοκαλιά του, στον Γιώργο Κουμεντάκη το 2014, που ήταν τότε διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής. Αυτός επέλεξε να είναι στο πρόγραμμά της φέτος.
Η επιλογή αυτή είναι κάτι που ταιριάζει στη μέχρι τώρα πορεία σου, αφού αυτή εστιάζει κυρίως σε έντεχνα ερωτικά ποιητικά έργα.
Ο «Ερωτόκριτος» είναι αυτός που «κρίνεται» από τον Έρωτα, αυτός που υποφέρει από τον Έρωτα. Όλο το έργο ασχολείται με την αρρώστια του πόθου: ο έρωτας των δύο εφήβων, της Αρετούσας και του Ερωτόκριτου, επιδρά πάνω τους βασανιστικά και ο στόχος τους είναι να θεραπευτούν από αυτό το βάσανο και στο τέλος να σμίξουν. Αυτό τους οδηγεί σε έναν τεράστιο αγώνα, τους οδηγεί σε αυτοθυσία, ώστε να κερδίσουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν – την αιώνια πίστη του ενός προς τον άλλον. Για μένα ο Έρωτας –πάντα με κεφαλαίο– είναι η γενεσιουργός δύναμη των πάντων. Και ο Κορνάρος τον αντιμετωπίζει σαν θεό, χωρίς κάποια άλλη αναφορά σε θεότητες.
Γιατί επέλεξες να το παρουσιάσεις ως μιούζικαλ;
Ένα μιούζικαλ –ακόμη κι αν έχει μορφή όπερας όπως το δικό μου– έχει μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο και διαθέτει πιο «εμπορική» διάσταση. Είναι πρόθεσή μου η ευρεία απήχηση, γι’ αυτό και οι επιλογές μου στα μουσικά θέματα είναι τέτοιες ώστε να ακούγονται γνωστά στον κόσμο, να έχουν περάσει στη μνήμη του, μέσα από την παιδική ηλικία ή το DNA του. Δεν έχει όμως σχέση με αγγλικό ή αμερικανικό μιούζικαλ. Φέρει το λεξιλόγιο του είδους, έχει στοιχεία από jazz και blues που είναι παντρεμένα με την ελληνική μουσική παράδοση, όμως ως δημιουργός βάζω ένα δικό μου πλαίσιο και μια δική μου φόρμα, ώστε να μπορώ να καταπιαστώ με ένα θέμα που στην ουσία είναι χιλιοειπωμένο. Και μέσα εκεί προσπαθώ να βρω μια νέα γλώσσα, μια νέα μορφή, για να το αποδώσω. Δεν μιμήθηκα, ούτε έκανα κάποια παραλλαγή σε ό,τι έχει δημιουργηθεί παλιότερα. Θεωρώ ότι αυτή η μελοποίηση φωτίζει διαφορετικά το λόγο, δίνει άλλες διαστάσεις στο έργο και το φέρνει πιο κοντά στα σύγχρονα ακούσματα.
Έχει ακουστεί live η δική σου εκδοχή;
Το έχω δοκιμάσει συναυλιακά στο Ρέθυμνο και στα Χανιά, επειδή ήθελα να έχω μπροστά μου ένα ακροατήριο που από τα γεννοφάσκια του γνωρίζει την παραδοσιακή μελοποίηση του «Ερωτόκριτου» και νομίζω ότι το δέχτηκαν καλά! Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων που το άκουσε μου είπε χαριτολογώντας: «Πήρες μια βαριοπούλα και μας τα γκρέμισες όλα»!
Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι το πρωταγωνιστικό καστ δεν αποτελείται από λυρικούς καλλιτέχνες...
Θεωρώ ότι το καστ είναι ιδανικό. Μόνο για τον ρόλο του Ρήγα επελέγη ένας κλασικός βαρύτονος, ο Κωστής Μαυρογένης. Ο Θοδωρής Βουτσικάκης (Ερωτόκριτος) είναι μεγάλο ταλέντο – πρώτη φορά βγήκε δισκογραφικά στη δική μου «Αισθηματική ηλικία». Η Μαρίνα Σάττι (Αρετούσα) δεν είναι απλώς ταλαντούχα, είναι σπουδασμένη και πολύ καλή μουσικός, που γνωρίζει άψογα την παρτιτούρα, ξέρει από ενορχήστρωση κι έχει θεατρική πείρα. Η επιλογή του Γκωτιέ Βελισσάρη (Πολύδωρος) είναι ακόμη μεγαλύτερη ανατροπή, καθώς πρόκειται για έναν τραγουδοποιό που παίρνει την κιθάρα του κι έρχεται από έναν άλλον κόσμο! Και η Ιωάννα Φόρτη (Νένα) είναι η σχεδόν μόνιμη τραγουδίστρια του Χρήστου Λεοντή τα τελευταία χρόνια.
Είναι αυτό το πρώτο σου εκτενές έργο;
Για μένα είναι μεγάλο το στοίχημα. Δύο ώρες μουσικής με πολλά τραγούδια και λάιτ μοτίφ... Είναι πραγματικά κάτι μεγάλο! Μέσα από την τριβή συνειδητοποίησα πως το μουσικό θέατρο είναι από τα πιο δύσκολα είδη. Δεν έχεις ελευθερία όπως στα συμφωνικά έργα. Εδώ λειτουργείς ως δραματουργός που πρέπει να εξυπηρετήσει ρόλους και να μπει σε βαθιά νερά. Το στοίχημα είναι να έρθει ο κόσμος και να δει ένα έργο που θα το απολαύσει, γεμάτο ωραίες μουσικές κι εκπλήξεις και να μην καταλάβει για πότε πέρασαν αυτές οι δύο ώρες.
