«Ο Σαίξπηρ, που σαν κίσσα έκλεβε χαρακτήρες και πλοκή από άλλους, δίχως άλλο θα ενέκρινε!» σημείωνε ο κριτικός του New Statesman για το «Χάσμα του Χρόνου», το μυθιστόρημα που έγραψε η διακεκριμένη Βρετανίδα συγγραφέας Τζάνετ Γουίντερσον εμπνευσμένη από το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του άγγλου βάρδου. Το σχόλιό του μοιάζει να δικαιώνει όλο το εγχείρημα του Hogarth Shakespeare Project, βάσει του οποίου τα θεατρικά έργα του άγγλου βάρδου «ξαναγράφονται» από διάσημους και βραβευμένους σύγχρονους συγγραφείς, για λογαριασμό των ιστορικών εκδόσεων Hogarth που δημιουργήθηκε από την Βιρτζίνια Γουλφ και τον σύζυγό της, Λέοναρντ. Όλα αυτά, στο πλαίσιο των 400 χρόνων από το θάνατο του Σαίξπηρ και της συνεργασίας των εκδόσεων Hogarth με το Penguin Random House. Η σειρά κυκλοφορεί σε 25 χώρες. Στην Ελλάδα, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, οι οποίες μας συστήνουν τα …μετα-σαιξπηρικά αυτά μυθιστορήματα σε ιδιαίτερα προσεγμένες μεταφράσεις-ιδανικά δώρα για θεατρόφιλους (και όχι μόνο).
Ιλαροτραγικό και παράξενο, σπανίως παιγμένο, το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ αποκαλύφθηκε σε μένα, αυτά τα Χριστούγεννα, αγνώριστο και όμως ιδιαιτέρως απολαυστικό, σαν μια μεταμοντέρνα ιστορία διασαλευμένων σχέσεων –οικογενειακών, ερωτικών και φιλικών- και εξίσου διασαλευμένων ταυτοτήτων. Το αποτέλεσμα; Τόσο παραμυθένιο και αδυσώπητο όσο και το σαιξπηρικό πρωτότυπο. Αυτό πέτυχε κατά τη γνώμη μου η Γουίντερσον διασκευάζοντάς το ελεύθερα ως «Το Χάσμα του Χρόνου» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά). Στο δικό της σύμπαν, οι αριστοκράτες του άγγλου βάρδου μετατρέπονται σε βαθύπλουτους επιχειρηματίες, μπλέκονται με τους τυπικούς macho αντι-ήρωες της Αμερικής και της Ευρώπης αλλά παραμένουν εξίσου ζηλότυποι και αυτοκαταστροφικοί όσο και στο θεατρικό έργο. Ο φθόνος, η απώλεια, η συγχώρεση και ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι ίσως οι αληθινοί ήρωες τόσο του Σαίξπηρ όσο και της Γουίντερσον.
Αυτό ήταν το πρώτο και, για μένα, το καλύτερο από τα τρία βιβλία του Hogarth Shakespeare Project που διάβασα μέσα στις γιορτές -έχουν και τα τρία μεταφραστεί και εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Τα άλλα δύο είναι «Το όνομα μου είναι Σάιλοκ» (μτφρ. Ν. Παναγιωτόπουλος), η εκδοχή του Howard Jacobson στον «Έμπορο της Βενετίας» και το «Ξιδοκόριτσο» (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ), μια ελεύθερη διασκευή της Anne Tyler στο «Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι». Αν, μάλιστα, οι εκδόσεις Μεταίχμιο συνεχίσουν την ωραία αυτή συνεργασία, τότε, μέσα στο 2017, θα δούμε, μεταξύ άλλων τη μεταγραφή της «Τρικυμίας» από τη φοβερή και τρομερή Καναδή Μάργκαρετ Άργκουντ όσο και του «Μάκβεθ» δια χειρός του Νορβηγού μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, Τζο Νέσμπο…
