ΛΙΒΑΔΙ

Στο βάθος ο Όλυμπος, πότε ανταριασμένος και πότε ηλιόλουστος. Αριστερά μας τα Πιέρια Όρη, μονίμως καταπράσινα. Χιονίζει, αλλά ποιος νοιάζεται; Όταν είσαι σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, τίποτα δεν σε πτοεί.

Χειμώνας στο Λιβάδι. Και μη σας ξεγελάει το όνομα. Ούτε πράσινα λιβάδια βλέπεις ούτε ανοιχτούς κάμπους. Ετούτο το Λιβάδι είναι ριζωμένο σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, στην καρδιά του Τιτάριου Όρους, και έχει το προνόμιο να είναι ένα από τα καλύτερα μπαλκόνια απ' όπου αγναντεύεις τον Όλυμπο. Αυτό θα σε τραβήξει εδώ στην αρχή. Αλλά καθώς μπαίνεις στην καρδιά του χωριού και αρχίζει η κατηφόρα προς την πλατεία του, μοιάζει σαν να ανακάλυψες ένα ξεχασμένο στα όρη διαμάντι, ένα χωριό-έκπληξη από τα λίγα της Ελλάδας.

Και η ομορφιά και η ιστορία του χωριού είναι πασιφανείς καθώς περιδιαβαίνεις τα υπέροχα λιθόστρωτα μονοπάτια. Η αισθητική μιας άλλης εποχής λάμπει κάτω από το φως του χειμωνιάτικου ήλιου. Τα υπέροχα (μέχρι και τριώροφα) αρχοντικά, αλλά και τα πιο λιτά λαϊκά σπίτια, είναι φτιαγμένα με ό,τι η φύση προσφέρει. Πέτρα, ξύλο και αργιλικό χώμα είναι τα κύρια υλικά δόμησης. Σύμφωνα με την ιστορία του χωριού, τα αρχοντικά της ανώτερης τάξης των εμπόρων και των τσιφλικάδων χτίστηκαν από τα ξακουστά ισνάφια των Δυτικομακεδόνων και Ηπειρωτών μαστόρων, ενώ τα λαϊκά σπίτια φτιάχτηκαν από ντόπιους Λιβαδιώτες μαστόρους. Και οι δύο τύποι αυτών των υπέροχων δειγμάτων λαϊκής αρχιτεκτονικής σώζονται στο χωριό και είναι παρήγορο το γεγονός ότι αυτή η λογική υπηρετείται και από τους σημερινούς κατοίκους, που διατηρούν σαν κόρη οφθαλμού την αρχιτεκτονική παράδοση.

Καρδιά του Λιβαδιού δεν είναι μια πλατεία, αλλά ένας δρόμος, ο κεντρικός, που στην ουσία τέμνει το χωριό στα δύο. Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα καταστήματα, οι ταβέρνες και οι υπηρεσίες. Σημείο αναφοράς είναι το Κιόσκι, ένα διαμορφωμένο πευκόφυτο πάρκο, σαν μεγάλος εξώστης με θέα προς τον κάμπο του Σαραντάπορου και το μεγαλοπρεπή Όλυμπο. Εδώ, αν ο καιρός είναι καλός, συναντάς παρέες από παππούδες, που ντυμένοι με την παραδοσιακή βλάχικη στολή το ρίχνουν στην κουβεντούλα. Και μην προσπαθήσετε να καταλάβετε τι λένε, γιατί απλά δεν θα πιάσετε λέξη, εκτός κι αν έχετε βλάχικη καταγωγή. Το χωριό δεν έχει τουρισμό και οι κάτοικοι ανοίγονται εύκολα κι εγκάρδια στους λιγοστούς επισκέπτες. Και γύρω από τα τραπέζια της ταβέρνας, όπου υπερισχύει η κρεατοφαγία, με το τσίπουρο και το κρασάκι οι γλώσσες λύνονται. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε τα δύο μουσεία του χωριού: το Λαογραφικό Μουσείο (στεγάζεται στο σπίτι του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Γεωργάκη Ολύμπιου) και το Βυζαντινό Μουσείο.

Το Λιβάδι απέχει 36 χλμ. από την Ελασσόνα. Θα μείνετε στον ξενώνα Κιόσκι που βρίσκεται στην ομώνυμη πλατεία. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι καθαρό και φιλικό (24930/41377).Εάν θέλετε κάτι καλύτερο, αναζητήστε τον ξενώνα Δημάτη (23510/84202) με τη γνωστή και πολύ καλή ομώνυμη ταβέρνα στο χωριό Άγιος Δημήτριος (κοντά μισή ώρα απόσταση από το Λιβάδι).