Ο Αλέξης Σταμάτης σταχυολογεί σοφιστικέ spa εμπειρίες και συνδυάζει τη χαλάρωση με βόλτες στη σικάτη και... καυτή ανατολικοευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Tο αεροπλάνο της Malev ανυψώνεται με χάρη πάνω από τα σύννεφα του αττικού λεκανοπεδίου. Είναι χαράματα, προτίμησα την πρωινή πτήση για να έχω ολόκληρη τη μέρα μπροστά μου, και απλώνομαι στο εξαιρετικά άνετο κάθισμα χαζεύοντας τις καλειδοσκοπικές αποχρώσεις του ουρανού. Κατευθύνομαι στη Βουδαπέστη, θά ’ναι η πρώτη φορά που θα δω το «Παρίσι με Δούναβη», όπως μου σύστησε την πόλη μια καλή φίλη, μια και η βασική μου σχέση με την Ουγγαρία έως τώρα περιοριζόταν σε δύο μεγάλους μου ήρωες, τους δύο βιρτουόζους Φέρεντς που έδρασαν στον τόπο: Τον Φέρεντς (και όχι Φραντς) Λιστ και τον Φέρεντς Πούσκας (αν και Ολυμπιακός!).
Βέβαια, ξέρω πως είναι μια χώρα-παλίμψηστο, η οποία πρωτοκατοικήθηκε από τους Κέλτες, για να ακολουθήσουν οι Ρωμαίοι, οι βάρβαροι και τελικά οι Μαγυάροι, μια φινο-ουγγρική φυλή με ρίζες στα Ουράλια. Το εθνολογικό κρεμμύδι, όμως, έχει κι άλλες πολύχρωμες φλοίδες. Η Ουγγαρία είχε κι αυτή τη μίνι Τουρκοκρατία της, ύστερα παρασύρθηκε στη χλιδή των Αψβούργων, για να βυθιστεί μεταπολεμικά στον υπαρκτό σοσιαλισμό μέχρι τη δική της «βελούδινη επανάσταση» του ’90, η οποία ξεκίνησε από μια περίοδο «κομμουνισμού γκούλας», ήτοι κόμμα με ολίγην από ελεύθερη οικονομία. Σε δυο από τους κατακτητές της, στους Ρωμαίους και τους Τούρκους, αλλά και στις φυσικές θερμές πηγές της οφείλεται η παράδοση των λουτρών, τα οποία αναγορεύουν τη Βουδαπέστη ως μία από τις μεγαλύτερες λουτροπόλεις της Ευρώπης – βασικό θέμα εξερεύνησής μου σε αυτή μου την επίσκεψη.
Λίγες ώρες αργότερα έχω φτάσει στο κέντρο της Πέστης, μίας από τις τρεις πόλεις που απαρτίζουν την πρωτεύουσα. Ο κραταιός Δούναβης διχοτομεί τη Βουδαπέστη, δημιουργώντας δύο διακριτές περιοχές. Δυτικά δεσπόζει η μεγαλοπρεπής Βούδα με τον κατάφυτο λόφο, τα παλάτια και το Κάστρο, μαζί με την Οβούδα, την παλιά πόλη, ενώ ανατολικά υπάρχει η όμορφη Πέστη με το κοινωνικό κέντρο και τα διοικητικά κτίρια, όπου εκτυλίσσεται το κυρίως παιχνίδι της ζωής.
βόλτα στην Πέστη
Το ξενοδοχείο μου, ένα καμάρι της αλυσίδας Mercure είναι στη Vaci Utca (Βάτσι Ούτσα), έναν ιδιαιτέρως posh πεζόδρομο, διάσπαρτο με δυτικά brand καταστήματα (από Ζara έως Τop Man), μπουτίκ, κομψά καφενεία, περίτεχνες κρήνες και αγάλματα. Σε μια ώρα πίνω καφέ στο ζαχαροπλαστείο Gerbeaud με τον Παντελή Θέμελη, ιδιοκτήτη του πρακτορείου Update Travel, ξεναγού μου στην πόλη. Μιλάμε για ένα ονειρεμένο καφέ, από τα πιο παραδοσιακά της Ευρώπης, θρύλο της πόλης, το οποίο ιδρύθηκε το 1858. Πλούσια γύψινη διακόσμηση, υπέροχοι πολυέλαιοι, η σφραγίδα του elegant.
Γύρω μου απλώνεται μια πόλη που, παρά την καταστροφή από την πολιορκία του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού κατά των ναζί το ’44-’45, έχει διατηρήσει εκείνον το fin de si+cle χαρακτήρα. Η κοσμοπολίτικη αρ νουβό αρχιτεκτονική δεν απειλείται από την παρουσία ολιγάριθμων γυάλινων κτιρίων γραφείων, ενώ τα τρόλεϊ ταξιδεύουν ήσυχα δίπλα από στενούς δρόμους γεμάτους όμορφα caf+s.
Η βόλτα στην Πέστη αρχίζει από το Κοινοβούλιο, ένα νεογοτθικό αριστούργημα, τρίτο σε μέγεθος στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία, σχεδιασμένο από τον Ούγγρο αρχιτέκτοντα Imre Steindl. Ξαφνικά βλέπω σωρό τις γαλλικές σημαίες… Η επίσκεψή μου συμπίπτει με εκείνη του… Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος μαθαίνω πως στην ομιλία του αναφέρθηκε στις ουγγρικές του ρίζες. Η ξενάγηση μου αποκαλύπτει ένα εκτυφλωτικό εσωτερικό, με υπέροχα κλιμακοστάσια και μια αίθουσα κοινοβουλίου που κάνει την πολύπαθη Βουλή μας να μοιάζει με ενοικιαζόμενο «δυαράκι».
Στάση νούμερο δύο, η νεοαναγεννησιακού ρυθμού βασιλική του Αγίου Στεφάνου, αφιερωμένη στον πρώτο Ούγγρο χριστιανό βασιλιά, σχεδιασμένη στο σχήμα ελληνικού σταυρού, με τον υπέροχο τρούλο ορατό απ’ όλη τη Βουδαπέστη. Στο υπόγειο, ο τάφος –ποιου άλλου;– του αθλητικού θρύλου της χώρας Φέρεντς Πούσκας, ο οποίος έκανε τους Άγγλους να χάσουν την μπάλα στο περίφημο 6-3 μέσα στο Γουέμπλεϊ πίσω στη δεκαετία του ’50. Συνεχίζω τη βόλτα προς την κεντρική οδό Andr"ssy, ενώ δίπλα μου, στις ειδικές λωρίδες, ο κόσμος κυκλοφορεί καβάλα στα ποδήλατα. Σε κάποιες γωνιές, άστεγοι – θύματα της αλλαγής του καθεστώτος, άνθρωποι που δεν προσαρμόστηκαν στη νέα τάξη πραγμάτων.
Τη ζοφερή εικόνα διαδέχεται το άλλο άκρο του φάσματος, το υπέρκομψο κτίριο της Όπερας, της οποίας την αριστουργηματική όψη κοσμούν αγάλματα δεκαέξι μεγάλων συνθετών. Εκεί, όμως, που μένω άφωνος είναι στο εσωτερικό. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε έργο εποχής του Λουκίνο Βισκόντι με τη Ρόμι Σνάιντερ ντυμένη πριγκίπισσα να κατεβαίνει, όπου νά ’ναι, το πολυτελές κλιμακοστάσιο. Δεν είναι τυχαίος ο συνειρμός, μια και η αυτοκράτειρα Σίσι που υποδύθηκε η αδικοχαμένη ηθοποιός έχει εδώ και δική της αίθουσα και δικό της θεωρείο.
Ανεβαίνω την Αντράσι που σταδιακά διευρύνεται από ένα μεσαίου μεγέθους δρόμο σε μια ανοιχτού τύπου λεωφόρο, για να καταλήξει στο περίφημο πάρκο της πόλης όπου δεσπόζει η Πλατεία των Ηρώων, με εμβληματικό στοπ το Μνημείο της Χιλιετίας με τα αγάλματα όλων των θρυλικών ηγετών της Ουγγαρίας. Δίπλα, μια λίμνη που το χειμώνα μετατρέπεται σε ένα πανέμορφο παγοδρόμιο. Στην ευρύτερη περιοχή βρίσκεται το Μουσείο Καλών Τεχνών, ο αρ νουβό ζωολογικός κήπος, το Κάστρο Vajdahunyad (Βάινταχουνιαντ) – ένα παραμυθένιο συνονθύλευμα γειτονικών κτιρίων, που, ενώ εκτυλίσσονται σε μια ενότητα το καθένα, είναι χτισμένο σε διαφορετικό αρχιτεκτονικό ρυθμό: ρομανικό, γοτθικό, αναγεννησιακό, μπαρόκ. Και, τέλος, υπάρχουν τα περίφημα λουτρά Szechenyi (Σέτσενι). Από εδώ, λοιπόν, αρχίζει η «υδάτινη» περιπέτειά μου στη Βουδαπέστη.
η κουλτούρα των λουτρών
Συμβουλή: Αν βρεθείτε στα ζεστά νερά της Βουδαπέστης –υπάρχουν 123 θερμές πηγές–, κάντε εκείνο που κάνουν οι γηγενείς εδώ και εκατοντάδες χρόνια: ριλάξ. Το θαυματουργό θερμό ύδωρ σάς αναμένει σε διάσπαρτα spa και λουτρά σε ολόκληρη την πρωτεύουσα. Όπως οι Παριζιάνοι συναντιούνται στα caf,s της Rive Gauche και οι Φιλανδοί κουρνιάζουν στην οικογενειακή σάουνα, έτσι και οι κάτοικοι της Βουδαπέστης δεν χάνουν ευκαιρία να επισκεφθούν τα κοινόχρηστα λουτρά, για να αναζωογονηθούν και να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Για όσους δεν αρκούνται στο θερμό μούλιασμα, υπάρχουν πάντα τα κάθε είδους μασάζ, για να συμπληρώσουν την πρωτότυπη αστική νιρβάνα. Όμως, ένα ατμόλουτρο στην ουγγρική πρωτεύουσα δεν έχει απλώς κοινωνικά και ψυχολογικά αβαντάζ. Οι γιατροί εδώ δίνουν όρκο πως το ασβέστιο, το μαγνήσιο, το κάλιο, το φθόριο, το νάτριο και τα άλλα ευεργετικά μεταλλικά στοιχεία που υπάρχουν στις θερμές πηγές της Βουδαπέστης έχουν μαγική επίδραση στους πάσης φύσεως μυς του οργανισμού.
Η κουλτούρα των λουτρών εδραιώθηκε κατά την Τουρκοκρατία, το 16-17ο αιώνα, αν και στην πόλη έχουν βρεθεί χαλάσματα ενός ρωμαϊκού λουτρού του 2ου μ.Χ. αιώνα. Στα τέλη 19ου-αρχές 20ού χτίστηκαν στη Βουδαπέστη εξαιρετικά λουτρά με ιαματικές πηγές, δημιουργώντας αυτή την ξεχωριστή παράδοση.
Tα κοινόχρηστα λουτρά εδώ είναι πάμφθηνα (η είσοδος κοστίζει μόλις 500 φιορίνια, 2 ευρώ, και λειτουργούν από τις 6 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα), ενώ ένα 15λεπτο μασάζ κοστίζει επίσης 500 φιορίνια. Γραμμή λοιπόν για τα Λουτρά Σέτσενι (Sz,chenyi), τα οποία είναι χτισμένα σε μια ιαματική πηγή που διαθέτει τα θερμότερα νερά στην πόλη. Όλα αυτά δε, εμβαπτισμένα σε ένα υπέροχο νεομπαρόκ περιβάλλον. Οι τεράστιοι πολυέλαιοι στο λόμπι, τα αγάλματα του Ποσειδώνα και της Αφροδίτης περιτριγυρίζουν διαφορές ανοιχτές πισίνες. Τα λουτρά, τα οποία θεωρούνται το μεγαλύτερο σχετικό συγκρότημα στην Ευρώπη, πήραν την ονομασία τους από τον κόμη Ίστβαν Σέτσενι, ο οποίος δούλεψε σκληρά για την ανάπτυξη της πόλης το 19ο αιώνα. Αρχίζω με ηλιοθεραπεία (ναι η μέρα είναι καταύγαστη) και συνεχίζω με μια βουτιά στο ευεργετικό ύδωρ, ενώ δίπλα μου μακάριοι τύποι επιδίδονται σε αγώνες «υδάτινου» σκακιού! Έχω χαλαρώσει τόσο ώστε αργότερα να πάρω κι ένα μικρό υπνάκο στον ειδικό χώρο.
Gell΄ert: λόφος κορυφής
Για το απόγευμα, ο Παντελής προτείνει Βούδα, τη δυτική όχθη του Δούναβη με την ιστορική ομορφιά. Για να φτάσω στη Συνοικία του Κάστρου, παίρνω το περίφημο Sikl<, το ανακαινισμένο τελεφερίκ του 19ου αιώνα. Αφού περιηγούμαι στα αξιοθέατα, το Βασιλικό Ανάκτορο που σχεδόν ισοπεδώθηκε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τις μάχες της Βέρμαχτ με τον Κόκκινο Στρατό, την κρήνη του Ματθία, την υπέροχη Εθνική Πινακοθήκη, τη νεογοτθική εκκλησία του Αγίου Ματθία, το φανταστικό ξενοδοχείο Χίλτον –χτισμένο στα ερείπια μιας μονής–, επιστρέφω στο λόφο του Gell,rt, ο οποίος υψώνεται 140 μέτρα πάνω από το Δούναβη και παρέχει μια τρομερή πανοραμική θέα σε ολόκληρη τη Βουδαπέστη. Περνάω από το τεχνοτροπίας σοσιαλιστικού ρεαλισμού Μνημείο της Απελευθέρωσης και καταλήγω στο πανέμορφο ξενοδοχείο πολυτελείας Gell,rt, για τι άλλο; Για τα περίφημα αρ νουβό λουτρά του. Το ξενοδοχείο, χτισμένο το 1913, διατηρεί ακόμα το στιλ και το σέρβις της εποχής του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ, εξού και η υψηλότερη τιμή εισόδου (1.000 φιορίνια), η οποία φυσικά δεν πτοεί κανέναν Ευρωπαίο θαμώνα. Μπαίνοντας, βρίσκομαι σε έναν ΟΗΕ επισκεπτών, από Ιταλούς φοιτητές ως Ιάπωνες μπίζνεσμαν, οι οποίοι συνωστίζονται στο λόμπι για να θαυμάσουν τα υπέροχα διακοσμητικά, όπως τους πανέμορφους κύκνους που ανοίγουν τα φτερά τους στο μωσαϊκό πάτωμα.
Έχω, όμως, έρθει εδώ για να ξεκουράσω κι αλλά σημεία του σώματός μου, εκτός από τα μάτια μου… Βυθίζομαι στην ημικυκλική πισίνα με το νερό στους 36°C. Τριγύρω άνθρωποι όλων των ηλικιών σε μια κοινή νιρβάνα. Αργότερα πηγαίνω για παιχνίδι στην Πισίνα των Κυμάτων, όπου ο μηχανισμός ταραχής των νερών (υπήρχε από το 1927 παρακαλώ!) δημιουργεί ένα πρωτότυπο σερφ εφέ, λες και είμαστε στην Καλιφόρνια! Σε μισή ώρα είμαι ξαπλωμένος στο ειδικό δωμάτιο, με τη συμπαθέστατη Ζούζα να με αλείφει αιθέρια έλαια, αποσπώντας από την πλάτη μου κούραση μηνών. Για το τέλος, αφήνω τη βεράντα ηλιοθεραπείας για το απόλυτο ζεν.
Το βράδυ μπαίνω στη σήραγγα του χρόνου και ταξιδεύω στο παρελθόν για ένα «ιπποτικό» δείπνο. Όλα αυτά στο εστιατόριο Sir Lancelot, σε ένα πέτρινο θολωτό υπόγειο διακοσμημένο με σπαθιά, κράνη και εμβλήματα, όπου υπό τους αναγεννησιακούς ήχους κιθάρας και φλάουτου δοκιμάζω τεράστιες ποικιλίες κρεάτων, τρώγοντας ουσιαστικά με τα χέρια, μια και πιρούνι δεν προσφέρει το μαγαζί… Πρόσθετες ατραξιόν, χορός της κοιλιάς και τύπος που καταπίνει φλόγες.
από το thai στο belcanto
Είπαμε, όμως, ήρθαμε εδώ για τα λουτρά. Δεύτερη μέρα, γραμμή για την τουρκική εκδοχή. Τα Kir"ly είναι τα παλαιότερα τουρκικά λουτρά της πόλης, έργο του Πασά Αλπ Αρσλάν και του διαδόχου του Σοκόλι Μουσταφά. Μέσω μιας μια μαρμάρινης σκάλας οδηγούμαι σε μια αίθουσα που στεγάζεται κάτω από ένα ατμοσφαιρικό θόλο. Όχι, δεν είμαι σε ισλαμικό ναό, είμαι σε λουτρό, ωστόσο η εμπειρία είναι κι εδώ υπερβατικού χαρακτήρα. Η ομίχλη από τους ατμούς με ταξιδεύει σε ένα ευτυχισμένο trance. Οι γύρω μου παλεύουν την αρθρίτιδα ή τους ρευματισμούς, εγώ παλεύω με το χρόνο – είμαι ήδη στο 16ο αιώνα...
Μετά τα γαστρονομικά και υπερβατικά ταξίδια σε περασμένους αιώνες, λέω να επισκεφτώ ένα σύγχρονο spa στο Νησί της Μαργαρίτας. Το Νησί, στο κέντρο του Δούναβη, είναι το πιο όμορφο πάρκο της πόλης, μια καταπράσινη όαση για υπέροχους περιπάτους. Φτάνω στο ξενοδοχείο Grand Margitsziget (Γκραντ Μαργκίτσιγκετ) περνώντας από έναν απίθανο γιαπωνέζικο κήπο, με εξωτικά φυτά, βροχήκηπο και καταρράκτες. Στο spa του ξενοδοχείου βιώνω το απόλυτο ταϊλανδέζικο μασάζ με τη λιλιπούτεια Ανατολίτισσα να στέκεται με όλο της το βάρος πάνω στην πλάτη μου. (Μη φοβάστε, σε μισή ώρα νιώθετε άλλος άνθρωπος.)
Βράδυ, αυτή τη φορά έχει «Belcanto», δηλαδή ένα καταπληκτικό εστιατόριο εποχής δίπλα στην Όπερα, όπου συμβαίνει το εξής μοναδικό: Τα γκαρσόνια που σου σερβίρουν από καιρού εις καιρόν πιάνουν το μικρόφωνο και τραγουδούν άριες τη συνοδεία κλασικής ορχήστρας. Μιλάμε για ταλεντάρες και, απ’ ό,τι καταλαβαίνετε, πολλοί από αυτούς δεν αργούν να διανύσουν την απόσταση «ποδιά και στολή σερβιτόρου» σε «κοστούμι εποχής και συμβόλαιο με τη Λυρική Σκηνή».
Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στα λουτρά και τα spa, το μέλλον των οποίων βρίσκεται πλέον στα σύγχρονα ξενοδοχεία. Τρίτη μέρα και γραμμή για το Kempinski Hotel, το οποίο δεν διαθέτει μεν την αρ νουβό φινέτσα του Gell,rt, ωστόσο παρέχει σύγχρονα facilities που χαρίζουν στο σώμα σας τη μακαριότητα που του αξίζει.
Εδώ, έχω χρόνο μόνο για ένα γρήγορο τζακούζι, γιατί στο Corinthia Grand Hotel Royal –ένα πεντάστερο διαμάντι στο κέντρο της Πέστης όπου υπάρχει ένα από τα ομορφότερα κλιμακοστάσια που έχω δει ποτέ μου– με περιμένουν για το full treatment: Σάουνα, ατμόλουτρο, υδροθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία και αερόμπικ στο νερό. Μιλάμε για τρεισήμισι ώρες στον παράδεισο σε ένα πολυτελέστατο περιβάλλον μόλις με 80 ευρώ!
Η πτήση της επιστροφής είναι βραδινή, χαρίζοντάς μου και πάλι μια φουλ μέρα. Οπότε την επομένη, με αποτοξινωμένο τον οργανισμό, χαλαρούς τους μυς, απαστράπτουσα επιδερμίδια και αναζωογονημένο ψυχισμό, βολτάρω ελεύθερα στην πόλη, με το βλέμμα να χάνεται στα όμορφα σοκάκια, στο μεγαλοπρεπή ποταμό και τις μεγαλειώδεις γέφυρες.
Προτού πάω στο αεροδρόμιο, περνάω από το υπερπολυτελές Caf, New York, το πλέον classy καφέ της Βουδαπέστης, στο ισόγειο ενός παλιού αρ νουβό δημαρχείου ανακτορικών διαστάσεων: Μυθικό εσωτερικό, ήταν κάποτε το στέκι των λογοτεχνών της πόλης.
Τελευταίο ποτό και πίσω στην Αθήνα, με τις αισθήσεις γεμάτες άρωμα Δούναβη, ιαματικών νερών ομορφιάς και καλαισθησίας. Μια πόλη σαν υδατογραφία, κολλάει πάνω σου και δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ…
πώς θα πάτε
Ο εθνικός αερομεταφορέας της Ουγγαρίας, η Malev (210 3241116), αναλαμβάνει να σας «πετάξει» στη Βουδαπέστη. Αναχώρηση (05.00 - 06.10 άφιξη Βουδαπέστη, και 16.30 - 17.30 άφιξη Βουδαπέστη.). Επιστροφή (23.20 - 2.25 άφιξη Αθήνα, 12.50 -15.50 άφιξη Αθήνα). Τιμή από € 99, συν τους φόρους.
χρήμαΓια ένα ευρώ παίρνετε περίπου 250 ουγγρικά φιορίνια. Πολλά μαγαζιά και εστιατόρια δέχονται και ευρώ. Μην αλλάξετε, φυσικά, στη μαύρη αγορά!
μετακίνησηΤαξί να παραγγέλνετε μόνο από το ξενοδοχείο! Για το μετρό υπάρχει η τριήμερη κάρτα που βολεύει (2.500 φιορίνια)
* Utca σημαίνει οδός, ut λεωφόρος, t,r και kβrοt πλατεία, v"ra κάστρο.
πού θα μείνετεKempinski Hotel Corvinus. Στο κέντρο, στην καρδιά του εμπορικού πεζόδρομου, είναι δυο βήματα από το Δούναβη και την Όπερα. Απλώς υπέροχο και με το περίφημο spa. (Erzs,bet t,r 7-8, +361 8012700, από € 150-700)
Grand Hotel Royal. Ένα σύμβολο ιστορίας, κουλτούρας αρχιτεκτονικής. Υπερπολυτελές, με ένα επίσης εκπληκτικό spa. Στο κέντρο. (Erzs,bet k;rHt 43-49, +36 1 479 4000, € 140-400 )
Mercure Budapest City Center. Η πλέον συμφέρουσα λύση για το κέντρο. Πρακτικό, λειτουργικό και με... Έλληνα υποδιευθυντή (Πέτρος Ψημμένος). (V"ci utca 20, (+36)1/4853100, € 100-140€)
Danubius Hotel Gell,rt. Ένα αρ νουβό στολίδι. Ξενοδοχείο και spa στη συσκευασία του ενός, με μεγαλειώδη θέα.
(1111 Budapest, Szent Gell,rt t,r 1, +36 1 889-5500, € 75-250)
City Hotel Pilvax. Μια οικονομική λύση, ένα κομψό «οικογενειακό» ξενοδοχείο τριών αστέρων, στην καρδιά της πόλης. (Pilvax k;z 1-3, € 60-140)
πού θα φάτεGzndel. Το πιο διάσημο ρεστό της πόλης. Παραδοσιακή ουγγρική κουζίνα, αλλά και ευρωπαϊκές ψαγμένες σπεσιαλιτέ και «ιστορικό» κελάρι με κρασιά. (I, Allatkerti ut 2, 468-4040,www.gundel.hu)
Sir Lancelot. Αναγεννησιακό στιλ, 100 τύποι ουγγαρέζικου κρασιού. (Η-1065 Podmaniczky utca 14, 00361 3024456, www.sirlancelot.hu)
Belcanto Restaurant. Όπερα και καλό φαγητό στη συσκευασία του ενός. (VI. Dalszinhaz u. 8, 2692786, 2693101)
Onyx Restaurant. Στο κτίριο του Gerbeaud, ένα κλασικό, κομψό, αλλά και hip εστιατόριο, με εκπληκτικό εσωτερικό ντιζάιν βασισμένο στον όνυχα. Γκουρμέ πιάτα.
Rivalda. Στη συνοικία του Πύργου. Θεατρικό ντεκόρ, σύγχρονη διεθνής κουζίνα, τζαζ. (Szf
="" fausto’s.="" Ψηφίστηκε="" ως="" το="" καλύτερο="" ιταλικό="" ρεστοράν="" του="" 2006,="" στα="" Βραβεία="" best="" of="" budapest.="" (vii.="" dohany="" 5,="" 322="" 7806,="" 269="" 6806,="" www.fausto.hu="" index.php="" en)
="" bνsulγ="" juhΘsz.="" Αντιστοίχως,="" ψηφίστηκε="" υπαίθριο="" εστιατόριο="" για="" 2006.="" (h-1118="" budapest,="" kelenhegyi="" ut="" 58,="" 2091649)=""
=""
Cafe Gerbeaud. Tο πλέον διάσημο old style caf, της Βουδαπέστης. Τα γλυκά του είναι σκέτη αμαρτία. (V. V;r;smarty t,r 7, 429 9000, www.gerbeaud.hu)
Cafe Miro. Τρέντι καφέ στη Βούδα (συνοικία Πύργου) με jazzy, χαλαρό εσωτερικό που παραπέμπει στον
Χουάν Μιρό. (I. Uri utca 30, 375 5458, www.cafemiro.hu/var)
New York Kavehaz. Στο ξενοδοχείο Boscolo New York Palace, υπέροχο νεομπαρόκ εσωτερικό, για ραντεβού
με στιλ. (VII. Erzs,bet k;rHt 9-11, 322 3849)
