aroma secreta

Την αγαπάς θες δεν θες. Γενναιόδωρη σε όλα της, δεν παύει να εκπλήσσει, με shopping ευρέος φάσματος, στέκια καθημερινής πολυτέλειας, εμπειρίες ενός λούσου βαθύτατα ευρωπαϊκού και ανοιχτόκαρδου. Η Νατάσα Ρουχωτά οσφραίνεται το διαπεραστικό άρωμα της Ρώμης, μιας πόλης, που ξέρει να κρατάει τα μυστικά της…

Tι είναι η Ρώμη; Είναι η αίσθηση του αιώνιου, του ατέλειωτου χρόνου και των αλλεπάλληλων αλλαγών, που όμως δεν σβήνουν αυτό που προϋπήρξε. Αν έρθεις διαβασμένος, αυτή η πόλη θα σου ανεβάσει το ηθικό, θα σε κάνει να νιώσεις σε αρμονία με το σύμπαν, θα σε συμφιλιώσει με το αναπόφευκτο τέλος, μια που διδάσκει ότι κάθε τέλος είναι απλώς και μόνο μια καινούρια αρχή.

Η ιστορία της Ρώμης –ή μάλλον ένα σύνθετο παζλ από απομεινάρια της ιστορίας της– είναι παρούσα σε κάθε γωνιά. Ήδη, κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό Roma Termini, που μοιάζει πλέον με ένα πολυτελές shopping center, μπορεί κανείς να γευτεί ένα εκρηκτικό mix ιστορίας: μέσα στα Λουτρά του Διοκλητιανού, η βασιλική της Santa Maria degli Angeli, η εκκλησία που σχεδίασε ο Μιχαήλ Άγγελος, στην απέναντι πλευρά της Piazza della Reppublica ένα ημικύκλιο από κτίρια του 19ου αιώνα. Παίρνοντας τη via Cavour προς το κέντρο, αξιοπερίεργα τα δίδυμα ξενοδοχεία Mediterraneo και Atlantico, που διατηρούν το αυθεντικό στιλ του τριακονταετούς φασισμού. Αρχιτεκτονική δύναμης, εμπνευσμένη από τη ρωμαϊκή αρχαιότητα, με αυστηρή γεωμετρία και βαρείς όγκους. Επιβλητικές είσοδοι, απέριττοι παρ' όλα αυτά χώροι, με ομοιόμορφο στιλ, που αποπνέουν αυτοκρατορική ισχύ.

Η via dei Serpenti είναι ο δρόμος των μονομάχων: από δω ανηφόριζαν για το Κολοσσαίο. Σήμερα η μόνη γεύση που έχει μείνει είναι εκείνη της απλής ρωμαϊκής γειτονιάς, με τα σχετικά γαλακτοπωλεία και τα ραφτάδικα, με τα μπαρ όπου καπουτσίνο και κορνέτο (κρουασάν) δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από την αυθεντικότητά τους – λίγο είναι;

Εδώ έχει κανείς περισσότερες πιθανότητες να πιει τον καφέ του καυτό, όπως πρέπει να έρχεται ο ιταλικός καφές. Και να τον συνοδεύσει με κορνέτο, τραγανό στο σωστό βαθμό. Σε τέτοιους χώρους θα συναντήσετε τους μόνιμους και πραγματικούς κατοίκους της Ρώμης, τους Romani de’ Roma, και θα ακούσετε τη «χρωματιστή», βαριά διάλεκτό τους. Αν όμως θέλετε και κάτι πιο trendy, στην Piazza San Silvestro θα βρείτε το καφέ της Mercedes Benz. Περιβάλλον στο χρώμα του αλουμινίου, αλλά συγχρόνως ζεστή ατμόσφαιρα, καθαριότητα, εξυπηρέτηση, χαμηλές τιμές. Μεζεδάκια για φανατικούς της δίαιτας, μεζεδάκια για αυτούς που απεχθάνονται τη δίαιτα, για χασομέρηδες και για βιαστικούς.

Και το απόγευμα, συγγνώμη, la sera, βραδάκι για τους Ιταλούς, από τις έξι μέχρι τις εννιά, happy hour: απεριτίφ μετά μουσικής με 3 έως 5 ευρώ, όσο και αν φορτώσετε το πιατάκι σας με ορεκτικά. Προσοχή στο κάπνισμα (ακόμα καπνίζετε;), γιατί δεν επιτρέπεται παρά μόνο στους ειδικά αφιερωμένους χώρους για τους καπνιστές. Πράγμα που ισχύει κατ' εξαίρεσιν στους πιο «λαϊκούς» χώρους, είναι όμως ο κανόνας στα πιο καινούρια και προσεγμένα caf,s και εστιατόρια.

Τα στενά δρομάκια της Ρώμης που φέρνουν τον επισκέπτη στο κέντρο της, είναι γεμάτα με μαγαζιά. Πιστά στη μεσογειακή αναρχία της πόλης, ποικίλλουν εξαιρετικά στην παρουσίαση της βιτρίνας τους. Αυστηρές και μίνιμαλ τύπου Belfe & Belfe (Via del Gambero 9) και Calvin Klein (Via Borgognona, 42b) –μαύρο άσπρο, άσπρο μαύρο και τανάπαλιν– γειτονεύουν με θεότρελες, όπως της Fornarina (Via dei Condotti 36-37), ή με τις… σινεμαδίστ, σαν αυτές με τα παπούτσια του Ungaro (Via Bocca di Leone 24). Όποια κυρία καταφέρει να αναρριχηθεί πάνω τους, έχει εξασφαλίσει τα ανδρικά βλέμματα...

Προσωπικά, εκτιμώ τα μαγαζιά που αναδύουν κάτι από την ατμόσφαιρα της Ρώμης και που δεν μοιάζουν με κακέκτυπα του Μιλάνου. Στη via dei Condotti τα πράγματα είναι δύσκολα από αυτήν την άποψη, καθότι όλοι οι μιλανέζικοι οίκοι είναι μεν εδώ, αλλά είναι σαν να έχουν χάσει το στιλ που τους χαρακτηρίζει στην ομιχλώδη γενέτειρά τους. Εκτός έδρας Prada, Missoni, Armani, μοιάζουν να χάνουν σε γκλάμουρ. εξαιρώ τον Valen-tino, που ταιριάζει τέλεια στις μπαρόκ υπερβολές. Σαν να λέμε, Roma vs Stilisti, σημειώσατε 1!

Η ατμόσφαιρα της πλανεύτρας πόλης υπερτερεί του shopping. Πώς οι καημένοι οι μόδιστροι να συναγωνιστούν τη θέα πάνω από τα σκαλιά της TrinitS dei Monti, εκεί όπου ανάμεσα από στέγες και πεύκα διαφαίνονται οι τρούλοι των μπαρόκ εκκλησιών και που ο ήλιος βασιλεύει σκορπίζοντας γύρω του ανταύγειες στο χρώμα του αίματος όλων αυτών που θυσιάστηκαν, για να γίνει η Ρώμη Caput Mundi;

Α questo punto, στρέφω την προσοχή μου σε τομείς που συνάδουν περισσότερο με τα ενδιαφέροντα της ιταλικής αριστοκρατίας. Δηλαδή κοσμηματοπωλεία, υψηλή ραπτική, αντικέρ…

Πειράζει που θεωρώ τη βιτρίνα του Bulgari (via Condotti 10) σαφώς πιο ενδιαφέρουσα από το απέναντι caff, Greco, στο νούμερο 86 του ίδιου δρόμου; Διάσημο μεν το δαιδαλώδες caf,, αφού στις αίθουσές του έπιναν τον καφέ τους ο Λόρδος Βύρων και ο Γκαίτε, ενώ συναντιόνταν ο Βάγκνερ με τον Φραντς Λιστ, πλην όμως καταθλιπτικό, έτσι καταδικασμένο καθώς είναι σε αιώνιο λίφτινγκ, προς χάριν των νοσταλγών τουριστών.

Πειράζει που τα κοστούμια του Brioni (via Barberini 79) –σε ποιον άντρα δεν μπορεί να πέσουν κουτί τέτοια ρούχα;– και τα βραχιόλια του Federico Bucellati (via dei Condotti 31) μού φαίνονται πιο απόλυτες, αιώνιες σαν το εκρηκτικό ηλιοβασίλεμα αξίες, σε σχέση με τις νεοϋορκέζικες αυστηρότητες του Calvin Klein και τις… «εξεζητησιές» του Gucci (via dei Condotti 8); Πειράζει που η φίρμα Gattinoni (Piazza di Spagna 91), υψηλή ραπτική (πιο υψηλή δεν γίνεται), παρέα με τις μυθικές αδερφές Fontana (Via S. Seba-stianello 5), ταιριάζουν περισσότερο στο τοπίο μου – αν και γνωρίζω πόσο δύσκολη είναι η πρόσβαση σε τέτοιες maison; Ίσως μάλιστα αυτή η δυσκολία της πρόσβασης να με κάνει να αγαπώ πιο πολύ την πραγματική χλιδή της Ρώμης…

Με αυτήν την τακτική και τη νοοτροπία, φτάνοντας στην Piazza di Spagna, αντί για το χαριτωμένο Babingtons –ένα εγγλέζικου στιλ tea room στα ριζά της σκαλινάτας, που σερβίρει στη λιτή, ιστορική, σάλα του άπειρες ποικιλίες τσαγιού, όμως η ατμόσφαιρά του έχει κάτι από Μις Μαρπλ– προτιμώ να χαζέψω τις σοκολάτες Godiva, χωμένες σε ένα πολύ χαμηλού προφίλ palazzo, απέναντι. Η κλάση δεν κρύβεται, κάνει μπαμ! Όπως το διπλανό κοσμηματοπωλείο Menichini, στο νούμερο 1 της piazza.

Τώρα έχω κέφι για αυθεντικό Settecento (περίοδος 1700), και τι καλύτερο από το να πάρω σβάρνα τη via del Babuino–πρόσφατα αδελφοποιημένη με τη Madison avenue της Νέας Υόρκης– με τα υπέροχα μαγαζιά των αντικέρ το ένα δίπλα στο άλλο. Τοπία σε λάδι και γκραβούρες, μυθολογικές σκηνές, πορσελάνες και αντικείμενα, που καμιά άλλα χρησιμότητα δεν έχουν, από το να σε σπρώχνουν στη γλυκιά αριστοκρατική νωχέλεια του dolce far niente (το γλυκό-κάνω-τίποτα). Στο ίδιο τριπ και ο διπλανός λιθόστρωτος δρόμος, η via Margutta. Palazzi παμπάλαια, πνιγμένα στον κισσό, με ξεχασμένες ώχρες και κάδμια να μην εννοούν να παραδοθούν στο χρόνο και να «σβήσουν».

Παύση με σοβαρό καπουτσίνο χωρίς σαντιγί, τέτοιες προσμίξεις είναι άγνωστες στην Ιταλία, στο φλορεάλ και μαζί αποικιακό La Caffettiera (via Margutta 61a) . Ντόπιες νοστιμιές με ονόματα των ιστορικών πλατειών της πόλης: Piazza di Spagna (φιλέτο σολομού στη σχάρα με φασολάκια και ραδίκι Λατούγκα), Piazza del Popolo (ζε-στό κατσικίσιο τυρί, με ρόκα και σαλάτα indivia).

Κατεβαίνοντας προς την Piazza del Popolo, συναντάμε το περίφημο Hotel de Russie. Απαλοί τόνοι παντού, το μπεζ σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, ελάχιστοποιημένο ντεκόρ, με μιά φοβερά σκηνογραφική αυλή, ένα salon d’hiver με φόντο τους «κρεμαστούς κήπους» all’italiana. Με θαυμαστή επίγνωση της ομορφιάς της πλατείας del Popolo, το ξενοδοχείο αυτό διάλεξε να μη μπει στη διαδικασία του ανταγωνισμού, αλλά να προτείνει τη δική του διακριτική πινελιά. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι λίγο πράγμα να βρίσκεται κανείς σε απόσταση αναπνοής από δύο εξαιρετικούς Carravagio, που μπορείς να θαυμάσεις στο ναό της Santa Maria del Popolo. Κρυμμένοι έντεχνα από τα βλέμματα των τουριστών, σας περιμένουν να τους ανακαλύψετε. Πρόκειται για τη «Σταύρωση του Αγίου Πέτρου» και το «Όραμα του Σαούλ» (1601-1602). Στην ίδια πλατεία, στο νούμερο 5, το caff, Rosati. Αυθεντικό, απλό, τέλειο για μιά ηλιόλουστη ανάπαυλα στα τραπεζάκια έξω, ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα.

Ρώμη, Ρώμη! Άγιος Πέτρος και Βατικανό, Capella Sistina: πώς να αγνοήσει κανείς τις τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου – και μάλιστα με τα καινούρια λαμπερά χρώματα που αποκάλυψε η τελευταία συντήρησή τους; Castel Sant' Angelo – από εδώ έπεσε και σκοτώθηκε η Τόσκα, η ηρωίδα του Πουτσίνι. Piazza Navona, η κοσμική. Palazzo Farnese, για λεπτά γούστα. Σε κάθε της γωνιά πέρασε, έμεινε, έγραψε, δημιούργησε ένας μεγάλος λογοτέχνης, ποιητής, καλλιτέχνης… Παρατηρήστε καθ’ οδόν τις μικρές χάλκινες επιγραφές στα κτίρια. Εδώ, ο Ίψεν, εδώ ο Άντερσεν, ο Πιραντέλo, ο Γκογκόλ… Εδώ ο Μπορομίνι, ο Μπερνίνι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Πιντουρίκιο, ο Καράτσι, ο Ραφαήλ, α, ναι, ο Ραφαήλ και η αισθησιακή του «Φουρνάρισσα» στο Palazzo Barberini. Αν είναι δυνατό να προσπεράσεις!

Αγαπώ όμως και τη Ρώμη της λαϊκής γειτονιάς. Εκεί όπου η coda alla vaccinara (ουρά βοδινού), η amatriciana, η carbonara, η puttanesca, είναι θεσμοί. Κι έτσι, εξερευνώ την Ρiazza Antonio Ancini, προσιτή με διάφορα λεωφορεία από τον Άγιο Πέτρο (Νο 280), από το σιδηροδρομικό σταθμό (το κλασικό Νο 910), από το Piazza le Flamino (No 2). Χαζεύω το πάρκο της Villa Borghese, καθώς το λεωφορείο τρέχει πλάι στα τείχη του βασιλιά Τούλιο (6ος π.Χ. αι.). Στην πλατεία Mancini, ανακαλύπτω το bed & breakfast της κυρίας Γιούκιε. Η Γιαπωνέζα κυρία έχει διαρρυθμίσει τρία άνετα δωμάτια μιας συμπαθητικής αρ νουβό κατοικίας σε B & B. Το ένα δωμάτιο είναι γιαπωνέζικης έμπνευσης, το δεύτερο σε απαλά ροζ χρώματα, το τρίτο μια κρεβατοκάμαρα του 1800. Καθετί –κουρτίνα, καρέκλα, λάμπα, κλινοσκεπάσματα– έχει επιλεγεί με προσοχή από την κυρία Γιούκε, είναι κομμάτι αυθεντικό, συχνά μοναδικό, τοποθετημένο με την πρόθεση να καταλάβει ένα συγκεκριμένο χώρο. Όλο το σπιτικό αποπνέει άνεση και θαλπωρή. Το μεγαλύτερο ατού; Η ησυχία! Σε μια πόλη έντονων και απανωτών συγκινήσεων, ένας τέτοιος χώρος ξεκούρασης αποτελεί πραγματικό προνόμιο.

Αγαπώ τη Ρώμη. Την απέραντη, την ατέλειωτη, την αιώνια. Τα σιντριβάνια της (παρατηρήστε αυτό στη via Fontana 4 γωνία με την XX Settembre!). Τα πεύκα της. Τα ονόματα των λεωφορείων της: Nomentana, Fori Imperiali, via Labicana. Τα ταβερνάκια του Trastevere. Τις αψίδες, τα ερείπια, τη φτώχεια και τη χλιδή της, τους αριστοκράτες της και τους parvenus της. Τους βουλευτές που συναντάς σε κάθε βήμα και τους ατίθασους πιτσιρικάδες της με τα θορυβώδη μηχανάκια τους. Αγαπώ τα περίχωρά της, ακόμα και τις υποβαθμισμένες της περιοχές, αυτές που κατέγραψε στο σελιλόιντ ο Παζολίνι. Mamma Roma!

ένας καλός λόγος για να πάτε τον ιανουάριο

Η Ρώμη μετά τις γιορτές επανέρχεται στους πραγματικούς, μη τουριστικούς, ρυθμούς της. Εκδηλώσεις και εκθέσεις ξεκινούν με ό,τι καλύτερο παρουσιάζει

η χρονιά, ενώ στις βιτρίνες βλέπουμε ήδη τη μόδα της Άνοιξης! Οι εκπτώσεις ξεκινούν στα μέσα του μήνα.

ΠΥΞΙΔΑ ρώμη

κωδικός κλήσης 003906

πώς θα πάτε

Με Ολυμπιακές Αερογραμμές, Alitalia και Aegean, κατευθείαν πτήσεις για το Leonardo Da Vinci (Fiumicino). Από εκεί, με μετρό για την πόλη (€ 18 aller-retour), με λεωφορείο ή ταξί.

διαμονή

Hotel de Russie

Ξενοδοχείο-θέσφατο, με ονόματα όπως του Στραβίνσκι, του Κοκτό, του Πικάσο στη λίστα επισκεπτών. Πρόσοψη και κήπος σχεδιασμένα από τον φημισμένο Valadier, αβίαστη κομψότητα στιλ ’40s και πραγματικά κοσμοπολίτικο κοινό. Κλασάτο το εστιατόριο Jardin de Russie, μοναδικοί οι κήποι του. (Via del Babuino 9, 328881, από € 600 το δίκλινο, σουίτες από € 1.050, www.roccofortehotels.com)

Westin Excelsior

Το ξενοδοχείο των αστέρων. Η μεγαλύτερη σουίτα στην Ευρώπη, η Villa La Cupola, βρίσκεται εδώ. Αντίκες παντού και ιδιαίτερη έμφαση στην άνεση του ύπνου: οι γνώμες συγκλίνουν στο ότι τα «θεϊκά κρεβάτια» του πραγματοποιούν όσα υπόσχονται. (Via Veneto 125, 47081, τιμές… top secret!)

Intercontinental de la Ville

Με θέα 3000 χρόνια ιστορίας. Ποιος δεν θα ήθελε να ονειρευτεί μέσα σε ένα αναπαυτικό κρεβάτι εποχής, σε ένα δωμάτιο με απαλούς τόνους και πινελιές από το στιλ της Πομπηίας; (Via Sistina 69, 67331, από € 219 το δίκλινο, από € 359 η σουίτα, www. rome.intercontinental.com)

Hotel Art

Καλή επιλογή, αν θέλετε ένα ξενοδοχείο νεανικό, σε καίρια θέση για ψώνια και αξιοθέατα, και παράλληλα ντιζαϊνάτο και «ευέλικτο». Ήσυχο, με ικανή δόση σύγχρονης τέχνης. Φινετσάτα δωμάτια μέτριου μεγέθους, χωρίς θέα, αλλά με όμορφη επίπλωση και ιταλικό… φινίρισμα (κεφαλάρι από φλωρεντινό δέρμα, λινά σεντόνια, μπάνια με ψηφιδωτά). Η ρεσεψιόν τιμά τα δύο της κλειδιά… (Via Margutta 56, 328711, από € 250 το δίκλινο, www.hotelart.it)

Atlantico

Συνεπές στιλ φασιστικής μεγαλομανίας, εμπνευσμένο από την αρχαία ρωμαϊκή τέχνη, κράμα ιταλικότητας και αποικιακού στιλ, για λάτρες της αρχοντιάς made in Italy. Σε απόσταση 100 μ. από το μετρό για αεροδρόμιο. (Via Cavour 23, 485951, από € 200 το δίκλινο, www.bettojahotels.it)

Hotel Cavour

Οικονομικό, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις. Απλό, καθαρό, οικογενειακό, χαμηλού κόστους, κοντά στο σταθμό. Πρόσφατα ανακαινισμένο. Ατού, η χαμηλή τιμή και το ήσυχο περιβάλλον του.

(Via Cavour 47, 4827318, από € 80 το δίκλινο)

Yukie Yokoo

Σπιτικό Β&Β, με το χρώμα της γειτονιάς. Ιδεώδες για δύο ή τρία ζευγάρια, που ταξιδεύουν παρέα. (Piazza Mancini 4, 3200808, από € 75 το δωμάτιο)

φαγητό

Ρομαντικά τα ρεστοράν πλάι στον Τίβερη, για εκλεκτικά γούστα η συνοικία Παριόλι. Τα πιο λαϊκά μέρη θεωρούνται πολύ trendy από ανθρώπους του σινεμά, από πολιτικούς και πρίγκιπες, που είναι τόσο εύκολο να συναντήσεις σε αυτή την πόλη. Να θυμάστε ότι η κράτηση τραπεζιού είναι σχεδόν πάντα απαραίτητη και ότι μετά τις 11 το βράδυ, κινδυνεύετε να… ατυχήσετε.

Agustarello

Κλασική κουζίνα της Ρώμης, με αποκορύφωμα πατσά με δυόσμο, ουρά βοδινή, ριγκατόνι με παγιάτα. Το προτιμούν πολλοί VIPs, και για τα καλά ντόπια κρασιά του. Εδώ βρίσκετε και την καλτ μπίρα Menabrea. Κλείστε έγκαιρα τραπέζι. Κλειστά Κυριακή, Δευτέρα μεσημέρι. (Via G. Branca 98, 5746585, €40-50)

La Scala

Κλασικό ρεστοράν της αριστοκρατικής γειτονιάς Παριόλι. Πιάτα ιταλικής κουζίνας, με κορυφαίο τις πένες με κόκκινο (!) πέστο αλά σιτσιλιάνα. Η κουζίνα κλείνει 11.30 μ.μ. Κλειστά την Τετάρτη. (Viale Parioli 79d, 8083978, € 25-36)

Pasta Love

Σπεσιαλιτέ του, τα οστρακοειδή. Τα λιγκουίνι με αστακό προσφέρονται κάθε Παρασκευή στην τιμή των

€ 15. Υπέροχες οι ορεκιέτες με γαρίδες και ανθούς κολοκυθιού. Απαγορεύεται το κάπνισμα. Δεν γίνονται δεκτές οι πιστωτικές κάρτες. Η κουζίνα κλείνει στις 11 μ.μ. Κλειστά Δευτέρα βράδυ και Σάββατο μεσημέρι. (Via Palermo 63, 4740171)

Augusto

Χαρακτηριστική ταβέρνα του Trastevere. Χάρτινα τραπεζομάντιλα και ρωμαϊκή κουζίνα, δηλαδή μακαρόνια με σάλτσα αματριτσιάνα, αβάφτιστο αρνάκι (αμπάκιο), κυνήγι. Δεν χρειάζεται κράτηση. Δεν γίνονται δεκτές οι πιστωτικές. Κλειστά Σάββατο βράδυ και Κυριακή. (Piazza de’ Renzi, Trastevere, 5803798, € 16-25)

Da Lucia

Το must αυτής της τρατορίας, τα σπαγκέτι με τυρί cacio και πιπέρι. Δοκιμάστε πένες all' arabbiata και μπακαλιάρο. Η κουζίνα κλείνει στις 11.30 μ.μ. Δεν γίνονται δεκτές οι πιστωτικές. Κλειστά τη Δευτέρα. (Viale del Mattonato 2b, Trastevere, 5803601, € 16-25)

Da Romolo

Η καλύτερη πίτσα της Ρώμης! Περιβάλλον λαϊκό και χαρακτηριστικό, πίτσα καταπληκτική σε τιμές ανάλογες του χώρου. Συμβουλή: δοκιμάστε πίτσα Ορτολάνα με λαχανικά. Kλειστά τη Δευτέρα. (Via Fosse di Castello 19, Trastevere, 6897072, € 10-15)

Boccondivino

Κοντά στην Piazza Navona, θραύσματα από αρχαίες κολόνες δίπλα σε μοντέρνα τέχνη, και αντίστοιχα μοντέρνα κουζίνα. Τεράστια ποικιλία τυριών και προτάσεις που ακολουθούν τα εποχικά υλικά. Συνιστάται

η κράτηση. Ανοιχτά από Δευτέρα έως Σάββατο, το μεσημέρι 1 μ.μ.-3.30 μ.μ. και από τις 7 μ.μ. έως τα μεσάνυχτα. (Piazza Campo Marzio, 68308623, περίπου € 40)

Obika

Ένα mozzarella bar με μεζεδάκια, φωτεινό περιβάλλον. Οι πάλλευκες μοτσαρέλες, στη βιολογική τους εκδοχή, καταφθάνουν καθημερινά από την πατρίδα τους, τη Νάπολη. Το όνομά του σημαίνει «Να ’μαστε!» Από 8 π.μ. έως 12 το βράδυ (Via dei Pre-fetti 26 A, 6832630 € 20-30)

για ποτό

Oppio caffe

Ποτά, αλλά και κάποια πιάτα. Live μουσική, ματς από το Sky ΤV, post modern περιβάλλον. Ατού, η θέα προς το Κολοσσαίο και το Φόρουμ. Ανοιχτό κάθε μέρα 7 μ.μ.-2 π.μ. Τη Δευτέρα κλείνει στις 8 το βράδυ. (Via delle Terme di Τito 72, 4745262)

Supperclub

Ντίσκο-μπαρ-κλαμπ. Μοιάζει με το ομώνυμο κλαμπ του Άμστερνταμ. Συχνές περφόρμανς και «θεματικές» βραδιές. Ανοιχτό κάθε μέρα. (via de' Nari 14, 68807207)

Centrale Ristotheatre

Για δείπνο με ελαφρύ θέαμα βαριετέ. Κλειστά Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη. (Via Celsa 6, 67805019, € 35-40/άτ.)

Νατάσα Ρουχωτά