στα ιστορικά ξενοδοχεία της Ευρώπης
Οι φωταγωγημένες προσόψεις τους δεσπόζουν στις κεντρικότερες λεωφόρους των ευρωπαϊκών πόλεων, από τα κόκκινα χαλιά τους έχουν περάσει οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα. Δεν είναι απλώς πολυτελή ξενοδοχεία, αλλά ιστορικά μνημεία που δικαιούνται ένα τουλάχιστον κλικ από τη φωτογραφική μηχανή των χριστουγεννιάτικων διακοπών μας.
Tην πρώτη φορά που πέρασα έξω από το Savoy στο Λονδίνο νόμιζα ότι βρίσκομαι μπροστά σε κάποιο μουσείο ή ανάκτορο της πόλης. Δεν ήταν μόνο οι σειρές των Jaguar και οι σαν από ταινία του Άιβορι καμαρότοι της εισόδου, αλλά και οι ουρές των Γιαπωνέζων τουριστών που συνωστίζονταν στο φαρδύ πεζόδρομο του Strand όχι για να κάνουν check-in στο ξενοδοχείο, αλλά για να ακούσουν τον ξεναγό τους να τους διηγείται ιστορίες από την εποχή που έμενε εδώ ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και η Μέριλιν Μονρόε. Ξενοδοχεία σαν το Savoy του Λονδίνου ή το Ritz του Παρισιού αποτελούν πλέον ιστορικά μνημεία, άρα και αξιοθέατα της πόλης, ενώ τα παλιά βιβλία των επισκεπτών τους θεωρούνται αρχεία της ιστορίας της Ευρώπης και του τουρισμού. Το να σε υποδεχθεί υποκλινόμενος ο doorman και να παραμερίσει για να περάσεις τη χρυσοποίκιλτη πόρτα τους και να κάνεις μια βόλτα στο λόμπι με τους αστραφτερούς πολυέλαιους είναι εμπειρία ανάλογη με μια επίσκεψη στο Big Ben ή στον Πύργο του Άιφελ. Απολαμβάνοντας το status του τουριστικού αξιοθέατου, τα ιστορικά ξενοδοχεία της Ευρώπης δεν λειτουργούν ως κλειστά club, αλλά δίνουν την ευκαιρία ακόμη και σε όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να μείνουν εδώ (οι τιμές μπορεί να φτάνουν συχνά τα € 1.000 τη βραδιά), να τα επισκεφτούν και να πάρουν μαζί τους κάτι από το μύθο τους: απολαμβάνοντας ένα τελετουργικό English Tea υπό τους ήχους του πιάνου στο σαλόνι, κλείνοντας τραπέζι για ένα πρωτοχρονιάτικο δείπνο στο γκουρμέ εστιατόριο ή απλά κάνοντας μια βόλτα στο λόμπι και αγοράζοντας το λεύκωμα της ιστορίας του ξενοδοχείου. Κάθε ευρωπαϊκή πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει ένα τουλάχιστον τέτοιο ξενοδοχείο χτισμένο στα τέλη του 19ου ή στις αρχές του 20ού αιώνα, συνήθως σε μια από τις κεντρικές λεωφόρους ή πλατείες του ιστορικού κέντρου. Εμείς επιλέξαμε τα πιο ιστορικά από αυτά και όσα διατηρούν περισσότερο την αίγλη του παρελθόντος και σας δίνουμε το κλειδί για να κλέψετε κάτι από το μύθο τους κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών σας στις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις.
Ritz - Παρίσι
Η creme de la creme της hotel culture του 20ού αιώνα. Ανοίγοντας το Ritz εν έτει 1898, ο Ελβετός Cesar Ritz δεν οραματιζόταν απλώς ένα ξενοδοχείο, αλλά περισσότερο ένα κέντρο συνάντησης της καλής κοινωνίας της πόλης, ένα αναπόσπαστο μέρος της ζωής του Παρισιού. Πράγματι, ο μύθος του Ritz δεν έχει να κάνει τόσο με τους rich and famous που έχουν ακουμπήσει κατά καιρούς τις Louis Vuitton τους στις χρυσές συρόμενες μπαγκαζιέρες, αλλά κυρίως με το ότι η αφρόκρεμα του Παρισιού το έκανε αμέσως δεύτερο σπίτι της. Στα σαλόνια και το μπαρ του σύχναζε με τις ώρες
ο Μαρσέλ Προυστ αναζητώντας έμπνευση για τις συνήθειες της παριζιάνικης αριστοκρατίας, η Κοκό Σανέλ όχι μόνο προτιμούσε τις σάλες του για τις επιδείξεις της, αλλά είχε εγκατασταθεί κανονικά σε ένα από τα δωμάτιά του, ενώ ο Φρεντ Αστέρ είναι ένας μόνο από όσους έχουν χορέψει στο club του ξενοδοχείου τραγουδώντας μάλιστα το «Putting on the Ritz». Εκτός από το να το χαζεύετε βολτάροντας στην Place Vendome, σας συμβουλεύουμε να μπείτε για ένα ποτό στο Hemingway Bar –εκτός από τα malt ουίσκι και τα ισπανικά tapas που αγαπούσε τόσο να απολαμβάνει εδώ ο συγγραφέας, θα βρείτε μια εξαιρετική κάρτα με κοκτέιλ– ή να κλείσετε τραπέζι στο γκουρμέ εστιατόριο L'Espadon που συνεχίζει την παράδοση του θρυλικού σεφ και συνεργάτη τού Cesar Ritz Auguste Escoffier, ο οποίος θεωρείται ο εφευρέτης κλασικών πιάτων της γαλλικής κουζίνας όπως το Peche Melba.
0033 0 143163070-2, www.ritzparis.com
Savoy - Λονδίνο
Ένα pre-theatre dinner στο αγαπημένο meeting point του Λονδίνου Savoy Grill σε τίποτα δεν θυμίζει την εποχή που ο ιδρυτής του Savoy Richard D' Oyly αποφάσισε να χτίσει ένα ξενοδοχείο για να κοιμίσει το όλο και αυξανόμενο κοινό του Savoy Theatre. Η διακοσμήτρια Barbara Barry, που κλήθηκε εσχάτως να δώσει μια πνοή ανανέωσης στο εστιατόριο-θεσμό της πόλης, έχει επιλέξει ένα κλασικό μεν, αλλά ταυτόχρονα μοντέρνο look. Ο καλύτερος τρόπος να ξαναγυρίσεις στην εποχή που η Μέριλιν Μονρόε άφηνε το Chanel No 5 στίγμα της στα σαλόνια του ξενοδοχείου ή, ακόμη παλιότερα, τότε που ο Ουίνστον Τσόρτσιλ αποφάσιζε για τις τύχες του κόσμου γύρω από ένα πριβέ «στρογγυλό τραπέζι», είναι να κάνεις κράτηση στο σαλόνι για English Tea. Καθώς θα περιμένεις τα σάντουιτς με τυρί και αγγουράκι να έρθουν πάνω στο βαρύ ασημένιο δίσκο διαβάζοντας τους Times, δικαιούσαι ακόμη και να δυσανασχετήσεις που το μελάνι αφήνει ίχνη στα χέρια σου – μα καλά δεν σιδέρωσε την εφημερίδα ο μπάτλερ; Αν και προηγήθηκε του Ritz σχεδόν μια δεκαετία, το Savoy ζήτησε αργότερα από τον ξενοδόχο Cesar Ritz και το σεφ Auguste Escoffier να βάλουν κι εδώ το χεράκι τους συνεισφέροντας στο management και την τεχνογνωσία. Η ιστορία τους δικαίωσε – το Savoy έγινε έκτοτε το απόλυτο meeting point των σταρ κάθε εποχής, από τους Gershwin που παρουσίασαν εδώ το «Rhapsody in Blue» για πρώτη φορά στο Λονδίνο μέχρι τον Έλτον Τζον που κατάφερε να πλημμυρίσει έναν ολόκληρο όροφο αφήνοντας τη βρύση του μπάνιου να τρέχει ενώ μιλούσε με τις ώρες στο τηλέφωνο.
0044/207-4202329, www.savoy-group.co.uk
Imperial - Βιένη
Αρκούν οι μνημειακές μαρμάρινες σκάλες του χολ για να μεταφερθείς στην εποχή που ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ ο Α΄ εγκαινίαζε εν έτει 1873 το Wurttemberg Palace, το οποίο έμελλε να στεγάσει το πιο θρυλικό ξενοδοχείο της Βιένης. Σε ένα από τα πιο επιβλητικά κτίρια του Ring, της περίφημης κεντρικής «λεωφόρου της κουλτούρας», και σε απόσταση αναπνοής από την όπερα, το Imperial έχει κατά καιρούς φιλοξενήσει όλους τους ηγέτες του περασμένου αιώνα, βασιλιάδες, πολιτικούς και αριστοκράτες. Η αυτοκρατορική αίγλη του παρελθόντος διαπνέει τους μεγαλοπρεπείς χώρους των σαλονιών, αλλά και τα δωμάτια που είναι διακοσμημένα με υπέροχες αντίκες. Αν η πιστωτική σας κάρτα έχει απεριόριστο απόθεμα, προτιμήστε να κλείσετε κάποιο από τα ψηλοτάβανα δωμάτια των τριών πρώτων ορόφων που ανήκουν στον αρχικό πυρήνα του παλατιού, αλλιώς μπορείτε πάντα να δώσετε ραντεβού με… την πριγκίπισσα Σίσι απολαμβάνοντας ένα κομμάτι imperial torte κι έναν καφέ βιενουά στο Imperial Cafe΄ , ή ένα ποτό στο ντυμένο στα κόκκινα βελούδα Maria Theresia Bar. Αν μάλιστα είστε τυχεροί και πετύχετε καμιά εκδήλωση όπως ο ετήσιος χορός των debutantes, δεν αποκλείεται να διασταυρωθείτε με την απόλυτη αριστοκρατική αυστριακή οικογένεια που συνοδεύει το καμάρι της στο χορό – από τη γιαγιά με τις πέρλες και τη σατέν τουαλέτα μέχρι το μικρό γιο με όλο το σετ του σμόκιν, των «αστείων» μυτερών λουστρινιών με τους τεράστιους φιόγκους συμπεριλαμβανομένων. 0043 1 501 100, www.luxurycollection.com/imperial
Adlon - Βερολίνο
«Χθες, η αυτού μεγαλειότης ο Κάιζερ μαζί με την αυτοκρατορική οικογένεια επισκέφτηκαν το εντυπωσιακό κτίριο του Hotel Adlon σε ένδειξη τιμής προς το ξενοδοχείο», αναφέρει το 1907 η Vossische Zeitung, ενώ η Berliner Morgenpost θα γράψει το 1929: «Στο λόμπι του Adlon μπορείς να ακούσεις ταυτόχρονα τις γλώσσες όλων των πολιτισμένων (sic) λαών της Ευρώπης». Το θρυλικό Adlon άνοιξε στις αρχές του 20ού αιώνα εκπληρώνοντας το όνειρο του Lorenz Adlon που, έχοντας στην κατοχή του μια σειρά εστιατόρια και ξενοδοχεία, είχε βάλει στόχο να φτιάξει το δικό του grand palace. Ο μεσοπόλεμος υπήρξε η χρυσή εποχή του. Τσάροι, βασιλείς, μαικήνες της νέας εποχής όπως ο Φορντ ή o Ροκφέλερ, αλλά και προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης, όπως ο Αινστάϊν ή ο Στράους, έμειναν στα δωμάτιά του, ενώ έξω από την πόρτα του ο Τσάρλι Τσάπλιν έχασε τα κουμπιά του παντελονιού του προσπαθώντας να ξεφύγει από το πλήθος των θαυμαστριών του, όπως διαβάζουμε στο βιβλίο της ιστορίας του ξενοδοχείου που μπορείς να αγοράσεις σήμερα.
Η γειτνίασή του με την πύλη του Βρανδεμβούργου, άρα και με το τείχος, έφερε σταδιακά την παρακμή του ξενοδοχείου, μέχρι που ήρθε η ανάστασή του με τον καλύτερο ίσως τρόπο, από τον όμιλο Kempinski. Αν και το Adlon έχει περάσει από ολοκληρωτικό λίφτινγκ, η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα old master ξενοδοχείο (κάτι σαν τον Μιχαήλ Άγγελο του hotelier) είναι αισθητή καθώς απολαμβάνεις το γκουρμέ δείπνο σου στο εστιατόριο Lorenz Adlon απολαμβάνοντας το άψογο σέρβις και ατενίζοντας την πύλη του Βρανδεμβούργου.
0049 30 2261-0, www.hotel-adlon.de
Negresco - Νίκαια
Ο εκκεντρικός ροζ τρούλος του είναι από μόνος του σήμα κατατεθέν της Νίκαιας. Χτισμένο στις αρχές του 20ού αιώνα πάνω στη διάσημη παραλία με θέα στον κινηματογραφικό Κόλπο των Αγγέλων, το Negresco έχει πλέον χαρακτηριστεί ιστορικό μνημείο της χώρας. O Νταλί το είχε χαρακτηρίσει «ξενοδοχείο-αστέρι» και μια βόλτα στα ενδότερα θα σας πείσει για του λόγου το αληθές. Αρκεί να μην ανήκετε στους εραστές του μίνιμαλ. Το Negresco θα μπορούσε να είναι το Metropolitan Museum των ξενοδοχείων: κάθε στυλ –από το Louis XIII ως την art deco– έχει τη θέση του στα «θεματικά» πολλές φορές δωμάτια και στους θεατρικούς κοινόχρηστους χώρους. Το ποπ άγαλμα «La Nana Jaune» της Niki de Saint-Phalle συνυπάρχει στο Salon Royal με τους μαρμάρινους κίονες και τις βαριές κουρτίνες – προς στιγμήν δεν ξέρεις αν έχεις μεταφερθεί στο χολ ενός παλατιού α λα Βερσαλλίες περιμένοντας να σε δεχθεί ο ευγενής οικοδεσπότης με την μπουκλέ περούκα ή αν είσαι σε ένα τζαζ χολ της Belle Epoque της Γαλλικής Ριβιέρα και σε λίγο ένα τραλαλά πλήθος θα σε παρασύρει σε ένα τσα τσα. Η πιο σύγχρονη όμως πρόταση του ξενοδοχείου (πάντα βέβαια σε ντεκόρ εποχής) είναι το εξαιρετικό εστιατόριο Le Chantecler, όπου ο βραβευμένος με δύο αστέρια Michelin σεφ Alain Llorca προτείνει μοντέρνες δημιουργίες.
0033 0 4-93 31166400, www.hotel-negresco-nice.com
Hassler - Ρώμη
Πάω στοίχημα ότι αν έχετε πάει στη Ρώμη στο παρελθόν, θα έχετε φωτογραφηθεί μπροστά του. Είστε σίγουροι; Για ξανακοιτάξτε το άλμπουμ σας. Να, σ' εκείνη τη φωτογραφία που έχετε παραταχθεί όλη η παρέα στις σκάλες της Piazza di Spagna. Η θέση του Hassler στην κορυφή των περίφημων σκαλιών δίπλα στην εκκλησία της Trinita dei Monti αρκεί για να το κάνει σήμα κατατεθέν της πόλης. Ούτως ή άλλως όμως πρόκειται για ένα πολυτελές ιστορικό ξενοδοχείο που έχει ζήσει από πρώτο χέρι την ιστορία του τουρισμού της πόλης και μετράει πολλές περιώνυμες υπογραφές στο «Golden Book» του. Οι παραταγμένες λιμουζίνες μπροστά στην είσοδο και οι αστραφτερές σάλες με τους πολυελαίους και τα καλογυαλισμένα μάρμαρα και ξύλα το επιβεβαιώνουν. Έχοντας κλείσει ήδη έναν αιώνα εν δράσει, το Hassler παραμένει ίσως το καλύτερο παλιό ξενοδοχείο της πόλης. Η θέα είναι βέβαια εξαιρετική τόσο από τα δωμάτια όσο κι από το κλασάτο εστιατόριο μεσογειακής κουζίνας στο roof garden, με το Κολοσσαίο, τον τρούλο του Αγίου Πέτρου αλλά και την περίφημη Via Condoti στο πιάτο. Αν έρθετε για Sunday brunch, θα συναντήσετε εδώ όλο τον καλό κόσμο της Ρώμης.
06 699340, www.hotelhasslerroma.com
