Καινούρια στέκια, παλιές αγαπημένες διαδρομές. Κλασικές ιστορίες, αλλά και νέα ραντεβού. Ένα τριήμερο καταγραφής/απογραφής στα Γιάννενα, την πιο χειμωνιάτικη πόλη της Ελλάδας...
Aργοπίνω ένα φλιτζάνι ζεστή σοκολάτα, έξτρα ενισχυμένη με σπιτικό λικέρ βύσσινο. Έξω η βροχή ξεπλένει το πλακόστρωτο της Παλαιολόγου, ενώ στον αέρα πλανάται αυτή η τόσο χαρακτηριστική χειμωνιάτικη οσμή της πόλης – κρύος βουνίσιος αέρας και ξυλόσομπα. Βρίσκομαι στο Φίλοιστρο, στην καρδιά του κάστρου. Ίσως ακούγεται περίεργα, ένα ταξιδιωτικό άρθρο που ξεκινάει από ένα καφέ, αλλά το Φίλοιστρο ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των μαγαζιών, που δίνουν ψυχή στις γειτονιές τους. Στεγάζεται σε ένα παλιό, πέτρινο, εβραίικο σπίτι, και η νεο-ρετρό διακόσμησή του παίζει ανέμελα με τη γοητεία του παλιατζίδικου. Είναι στέκι φοιτητών, που αράζουν με τις ώρες στην πάνω σάλα του με τα παράταιρα ξύλινα έπιπλα, καθηγητών, Γιαννιωτών, κάποιων τουριστών που έρχονται «συστημένοι» στην πόλη. Ο κατάλογός του με τα ασυνήθιστα «σερμπέτια» (ζεστά αφεψήματα με αλκοόλ), τις παχύρρευστες σοκολάτες και τα σπιτικά γλυκά αποτελεί το ένα βασικό του θέλγητρο. Το δεύτερο είναι το σκηνικό, που σου διηγείται ιστορίες της μικρής του πόλης, σου δίνει ένα κλειδί για να ανακαλύψεις αυτή την εσωστρεφή γειτονιά που περιτριγυρίζεται από τα τείχη του Αλή Πασά. Είχα δέκα χρόνια να έρθω στα Γιάννενα. μου φάνηκαν πολύ αλλαγμένα, ίδια σε ομορφιά, αλλά πιο ανοιχτά, με περισσότερες επιλογές στη διασκέδαση, το φαγητό, το night life.
Το κάστρο είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Κάποιες επεμβάσεις (π.χ. πλακοστρώσεις δρόμων), αλλά και αναπαλαιώσεις σπιτιών, τονίζουν την cult ομορφιά του οικισμού, ενώ η λειτουργία δύο ξενώνων (Φιλύρα και Κάστρο) και δύο καφέ σού δίνουν τη δυνατότητα να μείνεις όσο γίνεται περισσότερο εντός των τειχών. Όταν περπατάς στην απόμερη οδό Ιουστινιανού, σύρριζα στα τείχη, ο χρόνος μοιάζει να γυρίζει πίσω: η βαριά και σχεδόν πάντα κλειστή πόρτα της συναγωγής, κάποια ερειπωμένα αρχοντικά, οι χορταριασμένες πέτρες των τειχών μοιάζουν να επιβραδύνουν τη ροή του χρόνου. Μόλις όμως στρίψεις για την Παλαιολόγου,
η εικόνα αλλάζει – ταξιδιώτες φοιτητές, ντόπιοι (το κάστρο αποτελεί μια ολοζώντανη γειτονιά), μόνιμοι κάτοικοι και περαστικοί, παλιοί και καινούριοι διασταυρώνονται στα σοκάκια του. Σταματάμε στο νούμερο 41 της Παλαιλόγου, κοντοστεκόμαστε, μέχρι που ο κύριος Κώστας μάς καλεί να μπούμε μέσα και να γνωρίσουμε το εργαστήριό του – φτιάχνει μπουζούκια χειροποίητα. Μας εντυπωσίασαν αυτά που ήταν κατασκευασμένα από ξύλο τσουκνίδας (έτσι αποκαλούν ένα είδος σημύδας, αν κατάλαβα καλά). Άλλη μια γοητευτική ιστορία το εργαστήριο του Κώστα... Ανηφορίζουμε για τις δύο Ακροπόλεις του κάστρου, σημειώνοντας και εδώ τις αλλαγές. Στην πρώτη, επισκεπτόμαστε το τζαμί του Ασλάν Πασά, που από χρόνια λειτουργεί ως λαογραφικό μουσείο αφιερωμένο στις τρεις μεγάλες κοινότητες της πόλης, των ρωμιών, των εβραίων και των μουσουλμάνων, ενώ με ευχάριστη έκπληξη σημειώνουμε ότι δίπλα ακριβώς, στο τούρκικο κτίριο του Μεντρεσέ στεγάζεται ένα ακόμη μουσείο, η ιδιωτική συλλογή όπλων του Φώτη Ραπακούση. Στο Ιτς Καλέ, πάλι, γνωστό και ως βυζαντινή ακρόπολη, επισκεπτόμαστε το σύγχρονο και εξαιρετικά κατατοπιστικό βυζαντινό μουσείο. Θα θέλαμε να είχαμε καθίσει και στο μικρό καφενείο του χώρου, για το οποίο είχαμε ακούσει πολλές θερμές περιγραφές, αλλά το βρήκαμε ερμητικά κλειστό. ελπίζουμε ότι θα λειτουργήσει πάλι σύντομα. Μια τελευταία ματιά από τα τείχη (υπέροχο το κάδρο της λίμνης και των βουνών που την περιτριγυρίζουν) και ο δρόμος μάς οδηγεί έξω από το κάστρο, στο Μώλο. Καραβάκια πηγαινοέρχονται συνδέοντας την πόλη με το νησάκι, ενώ ο κόσμος κατακλύζει τα καφέ. Αν και τον τελευταίο καιρό οι Γιαννιώτες έχουν αρχίσει να επανεκτιμούν τα καφέ της σύγχρονης πόλης στην οδό Δωδώνης, πέριξ της νομαρχίας, ο Μώλος παραμένει αδιαφιλονίκητη all-day πιάτσα: από τον καφέ του πρωινού στο εντυπωσιακό Πλωτό, με την εντέχνως ερειπιώδη πρόσοψη, και τον κλασικό Μακρή, μέχρι το βραδινό ποτό στο φοιτητικό Αδιέξοδο, με τα live, και το Σταθμό (στέκι με ονομασία προέλευσης, καθότι είναι φτιαγμένο από την ομάδα που λειτούργησε ένα από τα πιο θρυλικά μπαρ της πόλης, το Ματζάτο).
Tου κάστρου και της λίμνης
Ο Μώλος είναι μια παιδική χαρά για όλες τις ηλικίες. Το ευφρόσυνο πηγαινέλα του σε κάνει να θέλεις να αγοράσεις μαλλί της γριάς από τους μικροπωλητές, να μην πω και ένα cd με ηπειρώτικα χιτ (δεν μπορώ μανούλα μ’, δεν μπορώ) από τους υπαίθριους μουσικούς πάγκους, που διαλαλούν την πραμάτεια τους χειμώνα-καλοκαίρι. Εδώ γίνεσαι τουρίστας θες δεν θες. Κάνεις όλα αυτά τα κλασικά πράγματα, προσπαθείς να δελεάσεις με τα ψίχουλα του κουλουριού σου τα νεροπούλια της λίμνης, παίρνεις το καραβάκι για το νησί, όπου θα επισκεφθείς τη Μονή Φιλανθρωπινών και το σπίτι που σκοτώθηκε ο Αλή Πασάς, θα ρίξεις μια ματιά στα μαγαζιά με τα ασημικά, και άλλη μια στα ενυδρεία των τουριστικών εστιατορίων που διαφημίζουν με αυτό τον τρόπο τα «ολοζώντανα πιάτα» τους. Ίσως αγοράσεις και ένα λικέρ από κράνα από τα δύο μαγαζιά με είδη τοπικών συνεταιρισμών. Κυρίως ευχαριστιέσαι τη διαδρομή με το καράβι, τη λίμνη με τις αγριόπαπιες που πετάνε σε χαμηλούς σχηματισμούς, τους κωπηλάτες που κάνουν προπόνηση, τις κορυφογραμμές των Τζουμέρκων που διαγράφονται στο βάθος.
Επιστροφή στο Μώλο. Να καθίσουμε για έναν καφέ στην κυρά Φροσύνη, όπου στεγάζεται και το εν Ιωαννίνοις Spuntino, ή να περπατήσουμε την παραλίμνια διαδρομή της Διονυσίου Σκυλοσόφου; Η διαδρομή με τα γυμνά πλατάνια, αυτή η λωρίδα δρόμου ανάμεσα στα τείχη και τις όχθες της λίμνης, μας κερδίζει. Τα πεντακόσια ίσως πιο όμορφα μέτρα των Ιωαννίνων, που καταλήγουν σε ένα ακόμη στέκι της πόλης στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως. Θυμάστε τα Ναυτάκια; Αυτό το αγγελοπουλικό καφενείο με τους παππούδες που έπιναν τσίπουρο από τις δέκα το πρωί… Τώρα έχει ανακαινιστεί και μετατραπεί σε συμπαθητικό μπαράκι με ροπές όμως προς το «ελληνάδικο» τις μικρές ώρες. Απέναντι βρίσκεται το Σεράι, επίσης καλοφτιαγμένο και επίσης με ελληνική μουσική, και λίγο πιο πέρα η Σκάλα, ένα από τα παλιότερα ροκ μαγαζιά της πόλης.
Ο Μώλος και το κάστρο μονοπωλούν την προσοχή των τουριστών. Η ομορφιά τους είναι προφανής, αλλά η αποκάλυψη της πόλης βρίσκεται εκτός των τειχών, στην παλιά αγορά της οδού Ανεξαρτησίας: μαγαζιά με κουδούνια για πρόβατα και «κολάρα» για κατσίκια, οστεοφυλάκια (μεγάλη ποικιλία), παντόφλες γ΄ ποιότητας, αλλά και κανονικά σύγχρονα μαγαζιά με λευκά είδη, και ανάμεσα μπαρ, ξενυχτάδικα.... Η Ανεξαρτησίας αποτελεί ανερχόμενο στέκι. Η μεγαλύτερη γοητεία του δρόμου έγκειται στις ημιστεγασμένες στοές, που ανοίγονται κατά διαστήματα εγκάρσια σε αυτόν. Κάποιες είναι τελείως παρατημένες και γι’ αυτό γοητευτικά αυθεντικές, για παράδειγμα, η στοά Μαραμένο που στο βάθος της, αφού προσπεράσεις τη βιοτεχνία των κεριών και τον παρατημένο θερμοσίφωνα-αντίκα, φτάνεις στην κόκκινη ξύλινη πόρτα ενός καφέ που μοιάζει να ’χει ξεμείνει από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Κάποιες άλλες, όπως η Στοά Λιάμπεη, έχουν γίνει πιάτσες για μπαρ: εδώ θα βρείτε το Ananda, το μπαρ που μας έκανε περισσότερο «κλικ» στα Γιάννενα. Τέλος, το μεγάλο χιτ είναι η Στοά Λούλη, που έχει αποκατασταθεί από την αρχαιολογική εφορεία. Έχει στεγαστεί με ένα διαφανές στέγαστρο και έχει γίνει πολυχώρος, με καφέ, μεζεδοπωλείο, μπαράκι – μακράν το πιο ενδιαφέρον καινούριο στέκι της πόλης. Φιλοξενεί πολλές εκδηλώσεις, από Καραγκιόζη ως αυτοσχέδια γλέντια τα μεσημέρια του Σαββάτου, με μπουζούκια και μπαγλαμαδάκι. Σε μια στοά βρίσκεται και η λαϊκή αγορά – τα Γιάννενα έχουν τέλειες λαϊκές αγορές με γιαγιάδες που πουλάνε διάφορα «οικόσιτα», χορταράκια από το μπαξέ τους και ντόπιο αλεύρι από καλαμπόκι, κατά τη γνώμη μου το καλύτερο σουβενίρ από την πόλη.
Η οδός Ανεξαρτησίας αποτελεί και το σύνορο ανάμεσα στην παλιά πόλη και την καινούρια. Από κει και πάνω, απλώνονται οι πιο καινούριες συνοικίες και δύο βήματα παραπέρα το σύγχρονο κέντρο της πόλης, η οδός Δωδώνης και η νομαρχία, που τα σκαλοπάτια της αποτελούν σταθερό σημείο ραντεβού. Και εδώ θα έρθετε, έστω και μόνο για να φωτογραφηθείτε κάτω από το Ρολόι, για να επισκεφθείτε το πάρκο Λιθαρίτσια (τέλεια θέα προς τη λίμνη και τις στέγες της παλιάς πόλης), να δείτε το αρχαιολογικό μουσείο, άντε και να πιείτε και έναν καφέ στο Διεθνές. Πιάστε το πολυζήλευτο τραπεζάκι δίπλα ακριβώς στην τζαμαρία, για να μπορείτε να αγναντεύετε τις χιονισμένες κορυφές των βουνών…
Κυριακή μεσημέρι στα Γιάννενα, βροχή, μουντάδα, βαριά σύννεφα, αυτή η χαρακτηριστική ησυχία της μικρής πόλης. Για να αποχαιρετίσουμε τα Γιάννενα από ψηλά, παίρνουμε το αμάξι. Θα πάμε στους Λυγγιάδες, ένα χωριό μπαλκόνι προς την πόλη, σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Μιτσικελίου. Ταβέρνες, ξενώνες, όλα με ονόματα που υπογραμμίζουν το συγκριτικό πλεονέκτημα του οικισμού, τη θέα. Εμείς καθίσαμε στον Εξώστη. χειροποίητες πατατούλες, γαλοτύρι, παϊδάκια, μπουκιά και ματιά στο παράθυρο, πιρουνιά και θέα. Τα σύννεφα ξανοίγουν δύο δεσμίδες ηλίου, σαν επιφοίτηση, λούζουν με φως το κάστρο των Ιωαννίνων. Οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι αν δεις το κάστρο από ψηλά, το περίγραμμά του μοιάζει με το δικέφαλο αετό της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Κοιτάζω καλόπιστα, αλλά δεν βρίσκω ομοιότητα. Άλλος ένας μύθος της πόλης, μαζί με την κυρά Φροσύνη, τη Βασιλική και εκείνον τον Πασά –πώς τον έλεγαν;– που έφτασε χειμώνα στην πόλη, είδε μπροστά του πεδιάδα και πέρασε με όλο του το στράτευμα. Αργότερα τον ενημέρωσαν ότι είχε διασχίσει την παγωμένη λίμνη, που από θαύμα άντεξε το βάρος, και από ευγνωμοσύνη έχτισε ένα χριστιανικό μοναστήρι στις όχθες της πόλης – όταν ανεβαίναμε προς Λυγγιάδες, νομίζω ότι το διέκρινα… Η ώρα περνάει, η μια αφήγηση διαδέχεται την άλλη και η βροχή πυκνώνει. Λέτε να είμαστε τόσο τυχεροί, να χαλάσει ο καιρός τελείως και να αναβληθεί η πτήση της επιστροφής για Αθήνα;
ΠΥΞΙΔΑ γιάννενα
κωδικός κλήσης 26510
πώς θα πάτεΠτήσεις εκτελούν οι Ολυμπιακές Αερογραμμές (210 9666666) και οι Aegean Airlines (210 9988300, 801 11 20000).
διαμονή ξενοδοχείαEpirus Palace Το πολυτελέστερο ξενοδοχείο της πόλης βρίσκεται 7 χιλιόμετρα έξω από αυτήν, επί της Εθνικής Αθηνών-Ιωαννίνων. Μεταμοντέρνο κτίριο με κλασικίζοντα στοιχεία, ίσως κάπως επιδεικτικό, αλλά αναμφισβήτητα μια μονάδα που σου προσφέρει απλόχερα πολυτέλεια. Πολύ ωραία τα δωμάτια. τα σκούρα ξύλινα
έπιπλα «γλυκαίνουν» από τους γαιώδεις τόνους των υφασμάτων. Τα μπάνια είναι μαρμάρινα και τα κρεβάτια υπέρδιπλα. Οι σουίτες ασφαλώς ξεχωρίζουν – είναι μονόχωρες, αλλά σχεδιασμένες πολύ έξυπνα, ώστε να προσφέρουν αίσθηση ευρυχωρίας. Ωραία λεπτομέρεια, ο διαχωρισμένος χώρος του κρεβατιού βρίσκεται σε επίπεδο ψηλότερο κατά ένα σκαλί και περιβάλλεται από λευκές λεπτές κουρτίνες. (93555, www.epiruspalace.gr, € 167)
Hotel du Lac Το ωραιότερο μεγάλο ξενοδοχείο εντός της πόλης. Σε υπέροχη τοποθεσία, στον παραλίμνιο δρόμο.
οπωσδήποτε να εξασφαλίσετε δωμάτιο που να βλέπει λίμνη. Πάντως, λόγω του νεοπαραδοσιακού αρχιτεκτονικού ύφους, σπανίζουν τα δωμάτια με μπαλκόνι. Οι κοινόχρηστοι χώροι έχουν μάλλον συμβατική διακόσμηση, είναι παρ' όλα αυτά άνετοι σε τετραγωνικά και προσφέρουν όλες τις κλασικές επιλογές μιας μεγάλης μονάδας
– οι πιο cozy γωνιές είναι το μπαρ και το εστιατόριο. Τα στάνταρ δωμάτια επίσης είναι συμβατικά διακοσμημένα, το μαρμάρινο μπάνιο όμως και κάποιες χαρούμενες λεπτομέρειες, όπως τα πολύχρωμα κουβρ λι, δημιουργούν μια φιλόξενη τελική εικόνα. (Ακτή Μιαούλη & Ίκκου, 59100, www.dulac.gr, € 135)
Στην πόλη θα βρείτε ακόμη δεκάδες κλασικά ξενοδοχεία, ικανοποιητικές λύσεις τα καλοσυντηρημένα Olympic (Μελανίδου 2, 22233, www.hotel olymp.gr, από € 99) και Παλλάδιον (Ν. Μπότσαρη 1, 25856-9, www.palladionhotel.gr, από € 85). Τέλος, ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το Ξενία. Βρίσκεται στο καινούργιο κομμάτι της πόλης, μάλλον μακριά από τη λίμνη, σε προνομιακή όμως τοποθεσία, μέσα σε ένα μεγάλο κήπο, επί του κεντρικού δρόμου, της οδού Δωδώνης. Ωστόσο, μια συνολική ανακαίνιση κρίνεται πλέον απαραίτητη για τη μονάδα. (Δωδώνης 33, 47301, € 79)
ξενώνεςΠολιτεία Στην πολύβουη οδό Ανεξαρτησίας, στην καρδιά του παλιού εμπορικού κέντρου, ένα χαρακτηριστικό γιαννιώτικο σπίτι με εσωτερική αυλή αναπαλαιώθηκε και μετατράπηκε σε ξενώνα. Όλα τα δωμάτιά του απολαμβάνουν οικιακή ησυχία, καθώς βλέπουν στη γραφικότατη εσωτερική αυλή. Τα στάνταρ δίκλινα είναι πολύ απλά (προτιμήστε αυτά του πρώτου ορόφου, που διαθέτουν μπαλκονάκι), αλλά οι σουίτες είναι φτιαγμένες για να προσφέρουν σπιτική άνεση και κλασική πολυτέλεια. Νεανικός και σύγχρονος
ο χώρος του πρωινού, που τις υπόλοιπες ώρες λειτουργεί ως καφέ. Το πρωινό απλό, αλλά επαρκές, και η εξυπηρέτηση προσωπική. (Ανεξαρτησίας 109, 22235, www.etip.gr/politeia, από € 65, σουίτες από € 130)
Φιλύρα Ένας μικροσκοπικός ξενώνας τεσσάρων δωματίων στο κέντρο του Κάστρου, που στεγάζεται σε ένα παλιό πέτρινο σπίτι, πρόσφατα αποκατεστημένο. Διακοσμημένος απλά, αλλά με ευαισθησία. Σύγχρονα χαρούμενα δωμάτια σε ζεστούς χρωματικούς τόνους, με σιδερένια κρεβάτια, ευρύχωρα σε τετραγωνικά, με μικρά αλλά πολύ προσεγμένα μπάνια. Ξεχωρίζει το νούμερο 3, που διαθέτει πατάρι.
Κουκλίστικη η μικροσκοπική αυλή με τα φροντισμένα παρτέρια. Κάθε δωμάτιο διαθέτει τη δική του μικρή κουζίνα, που είναι εφοδιασμένη με όλα τα απαραίτητα για να φτιάξετε πρωινό. (Ανδρονίκου Παλαιολόγου 18, πάροδος, Κάστρο, 83560, 6932 257290, € 60)
Κάστρο Βρίσκεται στην είσοδο του Ιτς Καλέ, της βυζαντινής Ακρόπολης δηλαδή, και αποτελεί τον πρώτο ξενώνα που λειτούργησε εντός των τειχών. Στεγάζεται σε ένα λαϊκό γιαννιώτικο σπίτι, όπου η παραδοσιακή αρχιτεκτονική σμίγει με τα νεοκλασικά στοιχεία. Τα δωμάτια απλά, αλλά με γοητεία, καλύτερα αυτά του πάνω ορόφου.
Τα μπάνια τους είναι μάλλον άχαρα, ελπίζουμε σε κάποια μελλοντική ανακαίνιση… Μικρή ρεσεψιόν και χώρος πρωινού, καθώς και μια πανέμορφη σάλα στον πάνω όροφο, αποτελούν τους κοινόχρηστους χώρους της μονάδας. (Ανδρονίκου Παλαιολόγου 57, Κάστρο, 22866, 694 4772638, www.epirus.com/hotel-kastro, από € 76)
φαγητό
1900 Ίσως το πιο γοητευτικό εστιατόριο της πόλης. Απέναντι ακριβώς από την κεντρική είσοδο του Κάστρου, στεγάζεται σε ένα παλιό ισραηλίτικο σπίτι, που αποκαταστάθηκε με προσοχή. Η γλυκύτατη ρετρό διακόσμηση έρχεται να τονίσει ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα του κτιρίου. Ο Ισπανός σεφ προτείνει μεσογειακά πιάτα φτιαγμένα με ντόπια υλικά – ριζότο λαχανικών ή θαλασσινών, ψαρονέφρι με δαμάσκηνα, σκαλοπίνια με θυμάρι. Ο κάτω όροφος είναι διαμορφωμένος σε ατμοσφαιρικό μπαράκι, όπου μπορείτε να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, ακούγοντας τζαζ μουσική. (Νεοπτολέμου 9, 33131)
Ες Αεί Τις κρύες νύχτες του βαρύ γιαννιώτικου χειμώνα επιδιώξτε οπωσδήποτε να πιάσετε τραπέζι στην κεντρική αίθουσα με το διαφανές στέγαστρο και το κεντρικό τζάκι-νησίδα.
Ο κατάλογος, πραγματικά ατέλειωτος, προτείνει πιάτα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με ιδιαίτερη έμφαση στα σπιτικά προϊόντα, ξεκινώντας από το χειροποίητο ψωμί. Αρκετά μεγάλη λίστα εμφιαλωμένων κρασιών. Ένα μαγαζί με προσωπικότητα, που δικαίως κατατάσσεται ανάμεσα στα καλύτερα των Ιωαννίνων. (Κουντουριώτου 50, 34571)
Spuntino - Κυρά Φροσύνη Το κλασικό αναψυκτήριο της κυρά Φροσύνης έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε Spuntino, προσφέροντας απλά και νόστιμα ιταλικά πιάτα, δίπλα στη λίμνη. Κουκλίστικος, νεο-ρουστίκ ο χώρος του κυρίως εστιατορίου, όμως τις θερμές ημέρες σίγουρα θα προτιμήσετε να καθίσετε έξω, για να απολαύσετε την υπέροχη θέα. (Σκυλοσόφου 6, 73984)
Γάστρα Κανείς δεν φεύγει από τα Γιάννενα, αν δεν δοκιμάσει κατσικάκι ή αρνάκι στη γάστρα στο ομώνυμο μαγαζί.
Τιμήστε επίσης τα γιαπράκια του, το σπληνάντερο και τη γαρδούμπα. (Κωστάκη 16Α, Αγία Ελεούσα, 61530)
Ελένη Κούκηekouki@athinorama.gr
