Σέριφος | Ρένος Χαραλαμπίδης
Το ανορθόδοξο είναι το καλύτερο όχημα ταξιδιού. Και να απολαμβάνεις τις Κυκλάδες καβαλάρης στη βέσπα και όχι στο κύμα είναι ένας άλλος τρόπος να φεύγεις μακριά. Η βέσπα είναι αυστηρά αστικό μοτοσακό και έρχεται σε αντίθεση με την ακατέργαστη καλλονή της Σερίφου. Και επειδή με τη βεσπα μετακινούμαι σαν τον άνεμο, μπορώ να τρώω ελεύθερα, αφού μπορώ να βρεθώ παντού και σχεδόν αμέσως. Σε αντιφατικούς γευστικούς κόσμους μέσα σε ένα τόσο συμπαγές Κυκλαδονήσι, η κουζίνα της Σερίφου έχει μεγάλη γκάμα. Από τις ταβέρνες της Ψιλής Άμμου με τις χωριάτικες σαλάτες με άφθονη κάππαρη μαζεμένη από το νησί έως το «COCOMAT» στη Βαγιά με ένα δροσερό καλό λευκό κρασί και με ψάρια και θαλασσινά υψηλών προδιαγραφών. Αλλά και από το κοτόπουλο με σάλτσα μαύροδάφνης στο «Passaggio» (Λιβάδι, 2281052212), κοντά στο λιμάνι, μέχρι τον σιμιγδαλένιο χαλβά στο καφενείο του «Στράτου» στη Χώρα. Και όλα να τα κάνει πιο εύγευστα ο αέρας στη βέσπα μου, με το γύρο του νησιού να είναι σαν γαστρονομικός γύρος ενός προσωπικού μου κόσμου.
Σύμη | Μιρέλα Πάχου
Κάθε καλοκαίρι και Πάσχα εκεί: η αμφιθεατρική εικόνα του νεοκλασικού οικισμού, που ξεδιπλώνεται κάθε φορά που το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι, σου κόβει την ανάσα… Πάντα σαν να είναι η πρώτη φορά. Μια γρήγορη στάση για καφέ στο παραδοσιακό καφενείο «Ο Πάχος» (2241022881), λίγο πριν επιβιβαστώ στο καΐκι «Ποσειδών» για το γύρο του νησιού, που ξεκινάει καθημερινά γύρω στις 10. Τέσσερις στάσεις για κολύμπι σε κρυστάλλινα νερά. Η μεγαλύτερη στο νησάκι Σεσκλί, όπου στήνεται ένα υπέροχο μπάρμπεκιου, και η τελευταία στη συγκλονιστική παραλία του Άη Γιώργη του Δυσάλωνα, για καφέ και μία τελευταία βουτιά. Το βράδυ στον Γιαλό, ο «Παντελής» (6977261710) κάθε φορά μάς ταξιδεύει με τη φημισμένη αστακομακαρονάδα του αλλά και με πιάτα όπως κριθαρότο θαλασσινών, σεβίτσε και καλαμάρι με πέστο. Στο Χωριό (ναι, πάντα προτιμώ την ανάβαση με τα πόδια από την Καλή Στράτα) θα με περιμένει η παραδοσιακή ταβέρνα «Γιώργος και Μαρία» (2246071984), με πεντανόστιμες συμιακές συνταγές!
Κιτριές Μεσσηνίας | Μάξιμος Μουμούρης
Καλοκαίρι 2020. Πανδημία και περιορισμοί αλλάζουν τους οικογενειακούς προορισμούς των διακοπών και αποκλείουμε πλοία και αεροπλάνα. Πού φτάνει το αυτοκίνητο; Εκεί. Η Πελοπόννησος λοιπόν μπήκε ξανά για τα καλά στο πρόγραμμα και πιο συγκεκριμένα η Μεσσηνία, που γνωρίζουμε καλά λόγω καταγωγής της Νάντιας (σ.σ. Γιαννακοπούλου, της συζύγου του). Τις γνωρίζαμε τις Κιτριές. Για να σας κατατοπίσω γεωγραφικώς, είναι το όριο της ανατολικής άκρης του μεσσηνιακού κόλπου, πριν από την Καρδαμύλη. Από εκεί και πέρα, μόνο πράσινο και πέτρα, σήμα κατατεθέν της Μάνης. Το πρωί ξυπνάω και βουτάω στη θάλασσα πριν από οτιδήποτε άλλο, τόσο απλά. Αυτοκίνητο μόνο για ημερήσια εκδρομή προς Καρδαμύλη και Μάνη γενικότερα, που είναι πολύ εύκολη η πρόσβαση. Για κάποιους οι Κιτριές είναι για φακίρηδες λόγω του βότσαλου, αλλά, ακόμα και αν οι πατούσες σου είναι σαν μωρού, τα νερά και το περιβάλλον θα σε αποζημιώσουν. Ένα υπέροχο μικρό λιμανάκι που επικοινωνεί με επίσης μικρούς κόλπους από τη μία και τα τραχιά βουνά της Μάνης που χύνονται στον Μεσσηνιακό από την άλλη. Αφού καταφέρω να βγάλω τα παιδιά από το νερό, μεσημέρι πια, μεταφερόμαστε απλώς τρία βήματα δίπλα στον «Γαϊτανάρο» (2721058370), γνωστό για το πραγματικά φρέσκο ψάρι (ό,τι βγάλει ο ψαράς, αν έχει κωλοχτύπες δοκιμάστε οπωσδήποτε!), ή κάνουμε είκοσι βήματα στον «Μίμη» (2721058010) που έχει τα πάντα. Και οι δύο είναι κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα. Σαλάτες και ψαρικά με μπίρα είναι ό,τι απολαμβάνω περισσότερο. Η αλήθεια είναι, όμως, πως ό,τι κι αν φάμε, ό,τι και αν πιούμε, στις Κιτριές έχει άλλη γεύση. Μάλλον γιατί εκεί μπορούμε να νιώσουμε γαλήνη και ηρεμία, ιδίως όταν μένουμε μέχρι και το ηλιοβασίλεμα που ο ήλιος χάνεται ακριβώς απέναντί μας, πίσω από τα βουνά της Πυλίας.
Χανιά | Idra Kayne
Ένας από τους αγαπημένους μου καλοκαιρινούς προορισμούς είναι αδιαμφισβήτητα η Κρήτη. Οι τόσο φιλόξενοι άνθρωποι, οι μαγικές παραλίες και φυσικά το ονειρεμένο φαγητό. Μεγάλη μου αδυναμία η υπέροχη πόλη των Χανίων. Είχα την τύχη να περάσω πάνω από τρία καλοκαίρια εκεί, να τα εξερευνήσω και να τα ερωτευτώ. Όποιος έχει ταξιδέψει εκεί ξέρει ότι πρέπει να φάει σίγουρα έστω και μία φορά στο Χάνι στην Παλιά Πόλη. Πεντανόστιμη ελληνική κουζίνα για να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Επίσης πολύ αγαπημένο μέρος στα στενά της Παλιάς Πόλης, το «Boheme» (2821 095955) τόσο για το φαγητό και το ποτό όσο και για το φανταστικό κήπο αλλά κυρίως για τους ανθρώπους του. Οι ίδιοι άνθρωποι που είναι πίσω και από το «Carte Postale» (2821111486) με την πιο συγκλονιστική θέα της πόλης και τα ακόμη πιο συγκλονιστικά γλυκά! Άχαστο! Κι αν δε φας γλυκό εκεί, οφείλεις στον εαυτό σου να περάσεις από την «Κουκουβάγια» (2821027449) για τη θρυλική σοκολατόπιτα ή έστω την πορτοκαλόπιτα. Ένα ακόμη μέρος που πάντα θα επισκέφτομαι είναι η «Ταβέρνα της κυρά Ρήνης» (2821 039470) στα «εξωτικά» Χωραφάκια Χανίων. Κρητική κουζίνα άκρως μαμαδίστικη και πεντανόστιμη! Όσο γράφω αυτές τις γραμμές έρχονται στη μνήμη μου τόσες μυρωδιές και γεύσεις από την Κρήτη. Τι να πρωτο-γράψω; Για τη στάκα, το μπουρέκι, τα καλτσούνια; Ή τη βραστή γίδα και το γαμοπίλαφο; Μάλλον και φέτος το καλοκαίρι το σύνθημα θα είναι ένα: «Στην Κρήτη, αδερφές μου, στην Κρήτη»!
Αίγινα | Κίμωνας Φραγκάκης
Θα αναφερθώ μόνο στο φαγητό της Αίγινας, για να προφτάσω να σας δώσω αρκετές συμβουλές. Ας ξεκινήσουμε από το ταπεινό σουβλάκι και θα φτάσουμε στα κορυφαία θαλασσινά: ο «Μαύρος Γάτος» (2297026452), λίγο πίσω από την προκυμαία, έχει καλά τυλιχτά, εμπορικά μεν αλλά αξιόπιστα. Ο ηλικιωμένος κύριος «Νικόδημος» (2297029709) στη Βαγία, με τα θρυλικά καλαμάκια του, φέρνει ασπρόμαυρη αθωότητα περασμένων δεκαετιών. Μετά το σουβλάκι έρχεται η καντίνα, όπως το τίμιο μαγαζάκι του «Νίκου» (2297032369) στην Αγία Μαρίνα, με τραπεζάκια πάνω στο νερό, για καλαμαράκια, γαύρο και τα τοιαύτα. Καλτ κατάσταση είναι και στο ψαρομεζετζίδικο του «Γελαδάκη» (2297027308) στην ψαραγορά. Μια παρένθεση εδώ, για τα καφενεία: τα δύο παραδοσιακά καφενεία δίπλα στην αγορά και κάτω από το δημαρχείο είναι μνημεία ελληνικότητας, λες και τα ζωγράφισε ο Τσαρούχης. Πρόκειται περί θαύματος ότι όχι μόνο λειτουργούν ακόμα, αλλά και γεμίζουν. Τώρα στα μαγειρευτά, με πόνο μοιράζομαι μαζί σας το όνομα «Βατζούλιας» (2297022711), διότι είναι ένα συγκινητικά παραδοσιακό παλιό στέκι. Δεν σας λέω ούτε το χωριό ούτε τις ημέρες που είναι ανοιχτό, για να φτάσετε εκεί μόνο όσοι το λέει η καρδιά σας. Για μαγειρευτά σε οικογενειακή κατάσταση, ο «Αργύρης» στον Μεσαγρό είναι άξιος και off Broadway: Δεν θα δείτε τουρίστες ούτε Αθηναίους με τζιπ. Το καλύτερο μαγειρευτό φαγητό πάντως το έχει η «Όστρια» στον Μαραθώνα (2297027677): σπιτικά ντολμαδάκια, βελούδινη φάβα, μερακλίδικα σουτζουκάκια, δικά τους ζαρζαβατικά και λίγα φρέσκα ψάρια εγγυημένα. Παραθαλάσσιες ψαροταβέρνες υπάρχουν αρκετές, θα διαλέξω τρεις για να μη μακρηγορώ, την πολύ γλυκιά «Καβουρόπετρα» (2297023001), τον «Νώντα» (2297061233), που είναι ο κλασικότερος στην Πέρδικα, και την πιο σινεμασκόπ «Αιγινήτισσα» (2297061546) σε ένα πραγματικά ειδυλλιακό σημείο. Και φτάνουμε στο γκραν φινάλε: ο «Σκοτάδης» (2297024014) είναι το καλύτερο φαγάδικο του νησιού. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με μια νοικοκυρεμένη ταβέρνα και, εδώ που τα λέμε, αυτό είναι: αυτό που θα έπρεπε να είναι όλες οι ταβέρνες με φρέσκα πράγματα και μεράκι στο να μη σερβίρουν τα ίδια και τα ίδια. Αν όμως ψάξεις κάτω από την επιφάνεια –και πιάσεις επαφή με τον ιδιοκτήτη, Γιώργο–, ανοίγεται μπροστά σου ένα κορυφαίο ιχθυεστιατόριο με φοβερά ωμά, τόσο-όσο δημιουργικές συνταγές εκπάγλου ελληνικότητας, μια καλή επιλογή κρασιών και μια κορυφαία επιλογή ελληνικών αποσταγμάτων.
Από τη Μικαέλα Θεοφίλου
