Οι εποχές που γκρινιάζαμε για τα πλήθη των τουριστών που μας χαλούσαν τις άλλοτε «αυθεντικές» εμπειρίες μοιάζει πολύ μακρινή. Αυτές είναι μερικές μόνο ταξιδιωτικές εμπειρίες για χάρη των οποίων ευχαρίστως θα συνωστιζόμασταν ξανά (εμβολιασμένοι πλέον, φυσικά)!
Στο αειθαλές παζάρι του Camden Town
Να γίνουμε ένα με το πολύχρωμο πλήθος που αναζητά vintage θησαυρούς στη Λονδρέζικη αγορά - θεσμός ανάμεσα σε τουριστικά memorabilia και μυρωδιές αρωματικών στικ, χαζεύει τα τελευταία urban looks και τρωγοπίνει στους πάγκους με τα έθνικ street food ελπίζοντας να σταματήσει επιτέλους το ψιλόβροχο. Ή στο El Rastro της Μαδρίτης, ή σε όποιο άλλο παζάρι, βασικά.
Στο θέατρο δρόμου των Las Ramblas
Πιο τουριστικό δεν γίνεται, το ξέρουμε, αλλά υποσχόμαστε ότι δεν θα παραπονεθούμε την επόμενη φορά που θα κατηφορίζουμε τον αρχετυπικό πεζόδρομο της Βαρκελώνης με το άγαλμα του Κολόμβου στο βάθος, αναζητώντας τα μωσαϊκά του Μιρό και τα art nouveau κτίρια ανάμεσα σε κινέζους τουρίστες, street performers, κλουβιά με εξωτικά πουλιά και μουσικές. Ούτε για την ουρά για τα tapas bars της La Boqueria, της εμβληματικής food market πάνω στις Las Ramblas.
Στο larger than life φεστιβάλ Primavera Sound
Το να βρεθούμε στο κάγκελο μιας κανονικής συναυλίας και να γίνουμε μέρος ενός παλλόμενου πλήθους είναι στην κορυφή της λίστας με τα πολιτιστικά απωθημένα και αν προσθέσουμε και δόσεις ταξιδιωτικής απόλαυσης δεν μπορούμε να έχουμε καλύτερο από το εντυπωσιακό Parc del Forum, με φόντο τη Βαρκελώνη από τη μία και τη μπλε της Μεσογείου από την άλλη, με μόνο δίλημμα σε ποιo stage θα πρωτοδιακτινιστούμε για να απολαύσουμε live κορυφαία ονόματα του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος.
Στις υπαίθριες αγορές φαγητού της Ασίας
Ο Anthony Bourdain γύρισε όλο τον κόσμο για να εντοπίσει το καλύτερο πιάτο και το βρήκε σε ένα μπολ Pho (σούπα με νουντλς, μυρωδικά και κοτόπουλο ή μοσχάρι), καθισμένος σε ένα πλαστικό σκαμνί στη μέση του δρόμου, στο Ανόι του Βιετνάμ. Δυσκολευόμαστε να διαλέξουμε σε ποια από τις ασιατικές αγορές και υπαίθριες πιάτσες φαγητού θα θέλαμε να πρωτοβρεθούμε και αφήνουμε τα αρώματα λέμονγκρας και τσίλι να μας τραβήξουν από τη μύτη στα cult ταβερνάκια της Chinatown της Μπανγκόγκ, αλλά και στους πάγκους της θρυλικής Or Tor Kor Market στην ίδια πόλη, στα «hawker centers», τις αγορές φαγητού της Σιγκαπούρης όπως η Lao Pa Sat, στην Toyosu Market του Τόκιο με τα 400 διαφορετικά είδη θαλασσινών, στο πολύχρωμο και κοχλάζον στα όρια του γκροτέσκου παζάρι της Chinatown της Σέμαρανγκ στην Ινδονησία.
Στο σημείο L του Μαρακές!
Να είναι λέει απόγευμα και να έχουμε μόλις βγει από τον λαβύρινθο των 10.000 σουκ της Μεδίνα, της παλιάς πόλης του Μαρακές με πασούμια, μπαχαρικά κι ένα κοκαλάκι νυχτερίδας (ποτέ δεν ξέρεις!) στην τσάντα και να καταλήγουμε στην Jemaa el Fna. Η πλατεία-σύμβολο της παλιάς πόλης, σε σχήμα L, μοιάζει με ένα non stop ανοιχτό θέατρο που κορυφώνεται όσο το ηλιοβασίλεμα βάφει τη Ροζ πόλη ακόμη πιο ροζ! Πάγκοι με μυρωδάτα φαγητά, βερβέρικο καφέ και ξερά φρούτα, ακροβάτες και μουσικοί, χαρτορίχτρες, παραμυθάδες, γητευτές φιδιών, περίεργα ντυμένοι πωλητές νερού, λούστροι και πλανόδιοι με μαϊμούδες μαζεύουν γύρω τους χιλιάδες κόσμο, ενώ οι παραδοσιακοί νερουλάδες με τα μεγάλα κόκκινα καπέλα προσφέρουν νερό στους ντόπιους στις τσίγκινες κούπες τους για μερικά ντίρχαμ.
Στο ανθρώπινο ποτάμι της Shibuja
Το πιο πολυσύχναστο σταυροδρόμι στον κόσμο - που αλλού;- στο Τόκιο, με τις χιλιάδες κόσμου να περιμένουν, να περνούν, να περιμένουν, να περνούν, είναι τελικά μια διασκεδαστική εμπειρία και ένας τρόπος να κατανοήσεις την πόλη ή να χαθείς στην μετάφραση. Η γειτονιά της Shibuja είναι γεμάτη νέον φώτα, εστιατόρια, μπαρ, καφέ, μαγαζιά με βιντεοπαιχνίδια, καταστήματα Γιαπωνέζικης μόδας, και βέβαια τα αγαπημένα καραόκε μπαρ των Γιαπωνέζων. Σήμα κατατεθέν το άγαλμα του Hachico, του σκύλου που για 9,5 χρόνια πήγαινε κάθε μέρα στο σταθμό του μετρό για να συναντήσει το αφεντικό του που όμως είχε πεθάνει…
Ανάσταση στη Σπιανάδα
Κι από τη λαοθάλασσα του Τόκιο μεταφερόμαστε στο περίπτερο μεταξύ των δύο κτισμάτων του Λιστόν στην πόλη της Κέρκυρας, γνωστό και ως Κατάσκοπος (καθότι εποπτεύει το Λιστόν), νωρίς το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου καθώς όλες οι φιλαρμονικές του νησιού παίζουν Calde Laccrime του Michelli, Marcia Funebre από την Ηρωική του Μπετόβεν και στο αποκορύφωμα της κατάνυξης τον Amleto του Faccio συνοδεύοντας την περιφορά του Επιταφίου του Αγίου Σπυρίδωνα. Δυο ώρες μετά, στις 11 το πρωί η κατάνυξη δίνει τη θέση της στη γιορτή, και από το πεντοφάναρο στη Σπιανάδα απολαμβάνουμε τη θέα στα στολισμένα με μπορντό πανιά μπαλκόνια της πλατείας, απ’ όπου οι Κερκυραίοι πετούν τους μπότηδες (κανάτα) δαγκώνοντας ταυτόχρονα ένα παλιό κλειδί για να ξορκίσουν τα κακά πνεύματα. Αμέσως μετά, οι φιλαρμονικές παίζοντας το αλέγκρο μαρς «Μη φοβάστε Γραικοί» και χαρούμενες μάρτσιες, ενώ ο κόσμος καταχειροκροτεί τους μουσικούς επιβραβεύοντάς τους για την περφόρμανς όλων των προηγούμενων ημερών που λόγω πένθους δεν επιτρεπόταν το χειροκρότημα. Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου η κοινή Ανάσταση λαμβάνει χώρα πανηγυρικά στο πάλκο της Πάνω Πλατείας με τις ακολουθίες όλων των εκκλησιών, τυμπανοκρουσίες, εκπληκτικά πυροτεχνήματα και μπάντες.
Ας ευχηθούμε να είμαστε όλοι καλά να ξαναζήσουμε εμπειρίες σαν αυτές όταν και όπως μας το ξαναεπιτρέψουν οι συνθήκες και πάντα με γνώμονα τη συλλογική ασφάλεια.
