Τα μικρά μπιστρό με τις κόκκινες τέντες και τις ψάθινες καρέκλες στα πεζοδρόμια των φαρδιών λεωφόρων, τους καλοντυμένους σερβιτόρους αλλά και τους ιδιότροπους θαμώνες, μικρές πολιτισμικές κάψουλες ντόπιου χρώματος, επιμένουν να επιβιώνουν όχι μόνο από κάποια σοβινιστική διάθεση των Γάλλων. Αλλά και ως ένα γραφικό και άκρως αποδοτικό business model μπολιασμένο με την ταυτότητα του Παρισιού, που λειτουργεί σχεδόν σαν είσοδος σε μια εκδοχή της Ευρώπης εντελώς γουντιαλενική. Μια καρτ ποστάλ στην οποία Αμερικάνοι διασχίζουν ωκεανούς και ηπείρους και προσγειώνονται απλά και μόνο για να καρφώσουν πάνω σε μικρά θλιμμένα hamburgers, σαν σημαιούλα υπερηφάνειας, την αδιαπέραστη πανοπλία της κουλτούρας τους.
Ορισμός του πολιτισμικού μπρα ντε φερ αυτό, το συναντά κάποιος συχνά σε προορισμούς τόσο ειδωλοποιημένους από την ποπ κουλτούρα όσο το Παρίσι, πίσω από τα στερεότυπα όμως η Πόλη του Φωτός παραμένει η πόλη όπου όσο εύκολα μπορεί να πιαστείς σε τουριστοπαγίδα τόσο πιθανό είναι το επόμενο μπιστρό που θα πιάσει το μάτι σου να αραδιάζει στο μενού του τρυφερά βατραχοπόδαρα ή μεδούλι μοσχαριού... Αυτή η εκπληκτική τυχαιότητα ενέχει μιαν αίσθηση απελευθερωτική και, καθώς ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι, κάνει την πρωτεύουσα της Γαλλίας τόσο ερωτεύσιμη, ώστε νιώθεις έτοιμος να της παραδοθείς.
Το περιορισμένο διάστημα των δύο ημερών πιθανόν θα σας κρατήσει έξω από τα μεγαλύτερα μουσεία, όπως για παράδειγμα αυτό του Λούβρου. Ακόμη και μια βόλτα στις αυλές του παλατιού που το στεγάζει όμως είναι μια εμπειρία διαφωτιστική, την οποία συνήθως χάνει κάποιος όταν βιάζεται να πιάσει καλή θέση στην ουρά. Επιβλητικό και πολυπρόσωπο, με την μπαρόκ πρόσοψη να εναλλάσσεται με τις αναγεννησιακές και τις μοντέρνες προσθήκες του αλλά και τις μεγάλες αυλές και πλατείες του να δίνουν ανάσες, το Λούβρο είναι ένα άριστο δείγμα για εισαγωγή στην παριζιάνικη αρχιτεκτονική.
Στη βόρεια πλευρά του αναζητήστε τις μπρούντζινες πόρτες του «Café de l’Epoque» για να φάτε πρωινό σαν ντόπιοι, ενώ ακριβώς πίσω από το Λούβρο βρίσκεται το «Le Fumoir», ένα bar-resto που παντρεύει σκανδιναβικές και παριζιάνικες αναφορές σε διακόσμηση αλλά και πιάτα. Signature επιλογή οι ρέγγες μαριναρισμένες σε σέρι, ενώ τα φινετσάτα κοκτέιλ του το καθιστούν μια ασφαλή βραδινή επιλογή.
Στο ποτάμι, η άκρως ρομαντική Pont des Arts με τα αμέτρητα λουκέτα στα κάγκελα είναι ιδανικό spot για χάζι στο Isle de la Cite, το νησάκι που γέννησε το Παρίσι. Στο ανατολικό άκρο του δεσπόζει η Παναγία των Παρισίων· η ουρά κινείται γρήγορα και μια βόλτα στο εσωτερικό με τα εντυπωσιακά βιτρό και τις περίτεχνες αψίδες θα σας δώσει μια χαρακτηριστική ιδέα του πώς η αρχιτεκτονική προκαλεί δέος για το θείο.
Απέναντι από το ναό, στη νότια όχθη του ποταμού, βρίσκεται το βιβλιοπωλείο-προσκύνημα του Παρισιού: ένας φόρος τιμής στο Shakespeare and Company, λογοτεχνικό στέκι που άνοιξε το 1919 με θαμώνες όπως ο Τζέιμς Τζόις, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Έζρα Πάουντ και κατέβασε ρολά κατά τη γερμανική κατοχή. Το νέο ομώνυμο βιβλιοπωλείο ιδρύθηκε το 1964 και αποτελεί ζωντανή λογοτεχνική κιβωτό, με ιστορία τόσο πλούσια όσο τα φορτωμένα ράφια του.
Χαζέψτε τις second hand εκδόσεις του και ξεφυλλίστε την αγαπημένη σας στο café του ακριβώς δίπλα ή διασχίστε τη Rue Saint Jaque προς το κουβάρι από στενάκια, μικρομάγαζα και πολύχρωμα μπιστρό που συνθέτουν τη γειτονιά του Cluny και οδηγούν στο ιστορικό κτίριο του Πανεπιστημίου της Σορβόνης αλλά και στην μπουτίκ του για σοφιστικέ σουβενίρ.
Μερικά τετράγωνα μακριά, η λαμπερή σάλα του ιστορικού «Le Procope» με το παραδοσιακό γαλλικό μενού υποδέχεται επισκέπτες στα βήματα διάσημων θαμώνων όπως ο Βολτέρος και ο Ντιντερό, ενώ πίσω στο Ile Saint Louis, το έτερο πιο καλλιτεχνικό νησάκι του Σηκουάνα, το σικάτο «La Chaumiere» με τα τραπεζάκια έξω προσφέρει περιβάλλον πιο οικείο, για να ρουφήξεις τα αχνιστά του μύδια.
Από εδώ η Πλατεία του Δημαρχείου με την εντυπωσιακή πρόσοψη απέχει δέκα λεπτά με τα πόδια, με τα στενάκια του Marais, γεμάτα μπουτίκ, μπαράκια και μπιστρό, να οδηγούν στο Centre Pompidou, μουσείο σύγχρονης τέχνης και μνημείο μοντέρνας αρχιτεκτονικής της πόλης. Χαζολογήστε στην μπουτίκ του, φωτογραφηθείτε με τον inside out σκελετό του στο υπόβαθρο και –γιατί όχι;– ρίξτε μια ματιά στις εκθέσεις: ο κυβισμός είναι στο προσκήνιο μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου, ενώ μέχρι τις 17/2 μία από τις αίθουσες μετατρέπεται σε διαμέρισμα κομμουνιστικού μπλοκ – για μια ενδιαφέρουσα διαδραστική εμπειρία.
Για βραδινό προκρατήστε ένα από τα ελάχιστα τραπέζια του φινετσάτου «Le Louis» (31 Rue Coquillière, +33142335617), με αέρα φιλικό και κλίμα παρεΐστικο, όπου η ιδιοκτήτρια Σελίν σερβίρει μυρωδάτο μοσχαρίσιο ταρτάρ και ζουμερό cote de boeuf. Εναλλακτικά, στο κοντινό «Le Pied de Cochon» τα βατραχοπόδαρα είναι σκέτη λιχουδιά και οι πιατέλες με τα οστρακοειδή είναι απολαυστικές και πληθωρικές. Τελειώστε τη βραδιά στο «Duc des Lombards», το jazz bar επιλογής επιφανών επισκεπτών όπως ο Prince!
Την επόμενη ημέρα ρουφήξτε την μποέμ ατμόσφαιρα της Μονμάρτρης: Πικάσο, Χέμινγουεϊ, Φιτζέραλντ είναι μόνο μερικοί από τους θρύλους που κυκλοφορούσαν στα δρομάκια της, τα εμβληματικά σκαλιά της Basilique du Sacre Coeur εξακολουθούν να προσφέρουν ένα από τα πιο χορταστικά πανοράματα της πόλης, ενώ στην Place du Tetre με τα μιλιούνια των ζωγράφων και τη Rue Lepic με τα αμέτρητα μπιστρό θα δείτε το χρόνο να σταματάει. Αν καταφέρετε να αντισταθείτε στο χάζι που προσφέρουν οι μπρασερί της πλατείας, προτιμήστε να πάρετε το μεσημεριανό σας στο «Gisou», ένα κομψό wine bar με ιταλικό ταμπεραμέντο.
Στη συνέχεια κατευθυνθείτε προς την Αψίδα του Θριάμβου και σεργιανίστε τη Champs Elysee για το απαραίτητο προσκύνημα στις βιτρίνες των μεγάλων οίκων (δώστε προσοχή στην αρχοντική έδρα του Abercrombie & Fitch, με είσοδο που μοιάζει να σας οδηγεί σε ταινία του Κιούμπρικ) αλλά και στην πιο εστέτ Rue Vernet για τις διακοσμήσεις-υπερπαραγωγή της Dior.
Κατόπιν βάλτε πλώρη για τον Πύργο του Άιφελ. Προσεγγίστε τον όχι από το Τροκαντερό, αλλά από το μετρό του Bir Hakeim, καθώς αυτή η διαδρομή αποκαλύπτει τη χαρακτηριστική του «σιλουέτα» τμηματικά. Στρίψτε δεξιά στην Avenue de Suffren κι ετοιμαστείτε για ένα αποστομωτικό τετ-α-τετ από τη Rue de Buenos-Aires: ένα μικρό στενάκι από πενταόροφες πολυκατοικίες με γοτθικές προσόψεις φτιάχνει ένα ασφυκτικό κάδρο, από το οποίο θα «δραπετεύσει» το επιβλητικό παρουσιαστικό του πύργου και θα κυριαρχήσει στο οπτικό σας πεδίο.
Αν η δύση του ήλιου είναι κοντά, το γωνιακό «Le Castel» (5 Avenue de Suffren, +33147341698) είναι μια ασφαλής επιλογή για να περιμένετε με ένα ποτήρι Cabernet το ακριβώς της ώρας, οπότε τα χιλιάδες λαμπιόνια θα κάνουν τον Πύργο του Άιφελ να αστράψει σαν διαμάντι. Διαφορετικά αγνοήστε τις ατελείωτες ουρές του ασανσέρ για την κορυφή του (γιατί ποιος θέλει να δει το Παρίσι από ψηλά χωρίς τον Πύργο του Άιφελ στην εικόνα;) και κατευθυνθείτε προς τον Tour Montparnasse: εδώ η τιμή είναι πιο χαμηλή και η θέα πιο πλήρης, ενώ το champagne bar της κορυφής κάνει τη διαφορά.
Το βράδυ απολαύστε μια fine dining εμπειρία στο «Le Marché de Lucas», το αρ ντεκό και budget friendly μπιστρό του βραβευμένου Lucas Carton, και ύστερα απολαύστε την αποικιακή αίγλη του μικροσκοπικού «Bar Hemingway» (15 Place Vendôme, +33143163030), στα βάθη του μεγαλοπρεπούς λαβύρινθου των διαδρόμων του «Ritz» (το μπαρ χρωστάει το όνομά του στον πιο φανατικό θαμώνα του), δοκιμάζοντας ένα από τα διάσημα Clean Dirty Martini, παρασκευασμένο από τον κορυφαίο bartender Colin Field αυτοπροσώπως.
Εναλλακτικά κινηθείτε προς το έθνικ μενού του «Spoon» από την ομάδα του Alain Ducasse και στη συνέχεια δοκιμάστε την τύχη σας στο πριβέ μπαρ «Silencio», το οποίο ανοίγει για το κοινό μετά τα μεσάνυχτα, για να βυθίσει τους επισκέπτες του σε ένα παραισθητικό σύμπαν σχεδιασμένο από τον Ντέιβιντ Λιντς. Και μην πείτε «adieu», αλλά «au revoir».
Πού να μείνετε
Στη χρυσή τομή ρομάντζου και αριστοκρατίας κινείται η διακόσμηση του «Hotel des Grands Boulevards» στην περιοχή της Όπερας του Παρισιού· σοφιστικέ μινιμαλισμό και arty στοιχεία συνδυάζουν τα δωμάτια του «Crayon», σε στρατηγικό σημείο ανάμεσα στο Λούβρο και στα τρένα του Chatelet, ενώ στην καρδιά της παριζιάνικης bar σκηνής βρίσκεται το πλήρες τοπικού χρώματος «Le Pigalle» στη γειτονιά του «Moulin Rouge».
