Τοπία επιστημονικής φαντασίας, σπάνιες ιδιωματικές γεύσεις, κρασιά διεθνούς εμβέλειας^ ο Δημήτρης Αντωνόπουλος γύρισε ενθουσιασμένος από την Τήνο και σας την προτείνει για δυνατές φθινοπωρινές αποδράσεις.
Δεν θα ήθελα με τίποτε να είμαι παρών στην τιτανομαχία… Αν κρίνω από τους τεράστιους γρανίτες που είναι πυκνοσπαρμένοι σε αυτό το οροπέδιο ανάμεσα σε Ξώμπουργο, Φαλατάδο, Λιβάδα και Κακή Σκάλα στην Τήνο, πρέπει να έγινε χαμός όταν ο Δίας και οι ολύμπιοι ήρθαν στα χέρια με τους τιτάνες κι ένα από τα πεδία των μαχών φημολογείται ότι ήταν το κέντρο του νησιού. Το τοπίο είναι ασύλληπτο, εξωπραγματικό! Τεράστια αγκωνάρια που σχηματίστηκαν πριν από 15-25 εκατ. χρόνια και με τις μεταβολές της θερμοκρασίας, της υγρασίας καθώς και την τριβή από την αιολική ενέργεια διαβρώθηκαν και πήραν μύρια όσα σχήματα. Άλλα μοιάζουν με βόλους ολοστρόγγυλους (το διπλανό χωριό Βώλακας από αυτούς παίρνει την ονομασία του), άλλα μοιάζουν με παράξενα ζώα από άλλο πλανήτη... Οι συνειρμοί με τα αγάλματα της Νήσου του Πάσχα είναι θεμιτοί και η γλυπτική της φύσης ανεπανάληπτη. Σαν να επινόησε κάποιος θεός ένα project και να προσέλαβε εκατοντάδες... Henry Moore να σμιλεύουν αιώνες για να τα φτιάξουν.
Νιώθεις μια έκσταση περιδιαβαίνοντας αυτό το μοναδικό τοπίο, για τη δημιουργία του οποίου οι επιστήμες έχουν θεωρίες που φυσικά υπερβαίνουν το μύθο: έκρηξη ηφαιστείου, πτώση μετεωρίτη, αποκάλυψη υποθαλάσσιων βράχων, ό,τι κι αν είναι δεν συλλαμβάνει εύκολα το μυαλό πώς είναι δυνατόν αυτό το σκληρό πέτρωμα να γίνει άμμος από τη διάβρωση. Αυτή η άμμος είναι ιδιαίτερα ευεργετική για την αμπελοκαλλιέργεια και δίνει μεγάλη φινέτσα στα λευκά κρασιά. Αυτή μαζί με το τοπίο ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Αλέξανδρο Αβατάγγελο να ερωτευτεί το μέρος και να αποφασίσει να στήσει εδώ, ανάμεσα στους μονόλιθους της Τήνου, την οινοποιία του T-oinos.
Ύστερα από πειράματα άρχισε να φυτεύει το 2002 Ασύρτικο, Μαλαγουζιά, Μαυροτράγανο και Αυγουστιάτη έξω από τον Φαλατάδο, σε ένα αμπέλι στα 450 μ. υψόμετρο, που έδωσε τους πρώτους του καρπούς το 2008. Σύντομα ήρθε η διεθνής αναγνώριση. Ο Gerard Margeon, sommelier του ομίλου Ducasse, τοποθετεί τις πρώτες ετικέτες στα εστιατόρια του διάσημου σεφ που γίνονται παγκόσμια βιτρίνα περιωπής. Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει ο Olivier Poussier (καλύτερος sommelier στον κόσμο για το 2000), που δηλώνει ερωτευμένος με τη Μαλαγουζιά και το Μαυροτράγανο. Τα δοκίμασα όλα τα κρασιά του T-Oinos και δηλώνω κατενθουσιασμένος.
Η Μαλαγουζιά, όλο φρεσκάδα και νόστιμη μεταλλικότητα, είναι ένα υπέρκομψο κρασί απεριτίφ. Με το Ασύρτικο έπαθα πλάκα! Πίνοντας τη σοδειά του ’15, ένιωσα τα λεμονάτα αρώματα της φλούδας του και τις γουλιές του γεμάτες ώριμο φρούτο, γραμμένη οξύτητα, νοστιμάδα, πλούσιο σώμα – και όλα αυτά πάνω σε ένα «έδαφος» μεγάλης φινέτσας. Όταν δε ήπια του 2011, έμεινα με το στόμα ανοιχτό. αν δεν μύριζα τα αριστοκρατικά πετρελαιώδη αρώματά του ενωμένα με πληθώρα από φλούδες εσπεριδοειδών, θα νόμιζα ότι το κρασί είναι νεογέννητο – ας όψεται η ολοζώντανη ανθώδης φρεσκάδα μαζί με τη χαριτωμένη μεταλλικότητά του. Σίγουρα μέσα στο top 3 Ασύρτικων που έχω πιει. Και μετά έρχεται το υπέροχο Μαυροτράγανο Clos Stegasta, που θυμίζει Μαυροδάφνη με τα αρώματα του σύκου αλλά και μια γενναία δόση φρούτων του δάσους με πικάντικο καρύκευμα. στο στόμα οι τανίνες έχουν πολύ γλυκόπιοτο δάγκωμα, βουτηγμένες στα κόκκινα φρούτα, βγαίνουν μέσα από ένα κρασί με πλούσιο σώμα.
Είναι συνώνυμο με ακραίες καταστάσεις το νησί της Τήνου, οπότε αν θέλετε τον απόλυτο γευστικό ιδιωματισμό, τότε θα πρέπει να ψάξετε να δοκιμάσετε καρίκι. Έτσι λένε την κολοκύθα-φλασκί, στην περίπτωσή μας όμως μιλάμε για το τυρί που ωριμάζει ερμητικά κλεισμένο μέσα της! Όταν την ανοίγουν ύστερα από τουλάχιστον τρεις μήνες, το φρέσκο τυρί έχει μετατραπεί σε ένα πεντανόστιμο, πικάντικο και πλούσιο μπλε τυρί, το οποίο θυμίζει διασταύρωση του ροκφόρ με το περίφημο pecorino di Fossa που ωριμάζει σε σπηλιές. Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που η παραγωγός του Αγγελική Βίδου-Ρουγγέρη έβγαλε λίγο κάτω από εκατό καρίκια. Τα προηγούμενα χρόνια έφτιαχνε μόνο για το σπίτι της. Είναι τόσο σπάνιο που, αν εξαιρέσεις τέσσερα χωριά (Φαλατάδος, Μέση, Στενή, Μυρσίνη) που το φτιάχνουν πάππου προς πάππου, στη Χώρα της Τήνου ήταν άγνωστο.
Ο Αλέξανδρος Κουρής της μπίρας Νήσος την παρακίνησε να το εμπορευτεί όταν το πρωτοδοκίμασε τον Αύγουστο του 2014 κι εκείνη άρχισε να μαζεύει καρίκια. Κόβει το καπάκι του φλασκιού, το καθαρίζει και το πλένει, βάζει μέσα τυρί πέτρωμα, το φρέσκο ντόπιο τυρί, κλείνει καλά το φλασκί ενώνοντας τα κομμάτια του με αλευρόκολλα και το αφήνει να ωριμάσει σε μια σταθερή θερμοκρασία 21°C. Δοκίμασα καρίκια 4μηνης και 6μηνης παλαίωσης που ήταν απίθανα. Το θέμα είναι να το βρεις. στα εστιατόρια «Ήταν ένα Μικρό Καράβι» και «Μαραθιά», πάντως, το σερβίρουν.
Οι συλλέκτες του ιδιόρρυθμου θα ενθουσιαστούν δοκιμάζοντας την «καφέ μάνα της κοπανιστής» στο «Θαλασσάκι». Η Αντωνία Ζάρπα τόλμησε να παρουσιάσει στο εστιατόριό της ένα μεζέ που απολάμβανε στο σπίτι ο παππούς της. Τρως λοιπόν έναν απίστευτο, πρωτότυπο κι εντυπωσιακό συνδυασμό και σου φεύγει η μαγκιά, καθώς μια γωνιά καψαλισμένου ψωμιού αλειμμένη με κοπανιστή βουτιέται σε ένα «κοκτέιλ» ελληνικού καφέ με πετιμέζι και πασπαλίζεται με ξηρούς καρπούς!
Αυτήν τη γήινη «γαλανόλευκη» ψυχεδέλεια θα τη δοκιμάσετε στην αυθεντική της μορφή τώρα που τα πράγματα είναι πιο ήρεμα στο νησί, διότι λόγω απαιτητικής προετοιμασίας δεν είναι εύκολο να βγει πάντα. Ο οδοστρωτήρας του τουρισμού έσπρωξε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια της γης, αλλά τώρα με την κρίση κάποιοι επαναδραστηριοποιούνται. Έτσι, λοιπόν, μπορεί τα ρεβίθια και η ρεβιθάδα να είναι διάσημα στη γειτονική Σίφνο, αλλά η Τήνος διαθέτει μια μικρόκαρπη, άνυδρη ποικιλία με βαθιά γήινη γλύκα.
Στο «Ήταν ένα Μικρό Καράβι» σερβίρουν τα ιδιαίτερα αυτά ρεβίθια με παστό μπακαλιάρο ποσέ, σάλτσα πράσινης πιπεριάς, φρέσκο κρεμμυδάκι και κάππαρη, πετυχαίνοντας έναν νεο-παραδοσιακό συνδυασμό για χειροκρότημα. Τελευταίο στη λίστα των τηνιακών extreme ένα κοκτέιλ που το ήπια στη «Μαραθιά» και μου άρεσε τα μάλα. Χτυπάνε καλά σε σέικερ 100 ml Τ-oinos Mavrose με 50 ml ρακί (χωρίς γλυκάνισο), 25 ml liqueur spicy mango και 20 ml passion fruit. Προσθέτουν ένα κουταλάκι του γλυκού μαρμελάδα από μούρα, φροντίζοντας να πάει στον πάτο του ποτηριού, και πασπαλίζουν την κορυφή με μια πρέζα αφυδατωμένο μελάνι σουπιάς. Το πίνεις και παθαίνεις πλάκα με τη φρουτώδη νοστιμιά και τη σπινθηροβόλα θαλασσινή ανορθογραφία του.
