Ένα σαββατοκύριακο στο «Porto Kea Suites» γίνεται η ιδανική αφορμή για να επιστρέψουμε στην αγαπημένη μας Τζια, να απολαύσουμε την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρά της, να τσεκάρουμε τις κλασικές αξίες αλλά και να πάρουμε μια πρώτη γεύση από τα νέα της σεζόν που ετοιμάζεται να ξεκινήσει.
Κάθε φορά που τυχαίνει να βρεθούμε Μάη μήνα σε κάποιο κυκλαδονήσι συνειδητοποιούμε το ίδιο πράγμα: αυτή η προχωρημένη άνοιξη, ή το πρώιμο καλοκαιράκι αν θέλετε, ταιριάζει γάντι στις Κυκλάδες. Απαλλαγμένες από την κοσμοσυρροή του Αυγούστου, με κόσμο τόσο όσο, λούζονται από ένα γλυκό ήλιο που δεν έχει προλάβει ακόμη να ξεράνει τα πάντα. Οι στερεοτυπικά γυμνές κυκλαδίτικες πλαγιές είναι ντυμένες στα πράσινα, παπαρούνες, μαργαρίτες και κάθε λογής αγριολούλουδα ξεπηδάνε ανάμεσα στις ξερολιθιές και το έδαφος μοσχοβολά χαμομήλι. Αυτή είναι και πάλι η αίσθησή μας, καθώς η μπουκαπόρτα του καραβιού ανοίγει και μπροστά μας καδράρεται η Κορησσία, το λιμάνι της Τζιας. Μόλις μία ώρα μακριά από την Αθήνα κι έχουμε ήδη συντονιστεί σε πιο ράθυμους ρυθμούς, ακολουθώντας το νωχελικό πηγαινέλα των ιστιοπλοϊκών που έχουν δέσει στην προκυμαία.
«Την Τζια είτε τη λατρεύεις είτε τη μισείς», μας λένε ο Γιώργος και η Ρούλα Δημητρίου, οι οικοδεσπότες μας για το σαββατοκύριακο. Οι δυο τους ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Πρωτοβρέθηκαν στο νησί πριν από 25 χρόνια, το ερωτεύτηκαν μεμιάς και πριν από μία δεκαετία δημιούργησαν το «Porto Kea Suites» (2288022870) πάνω στον παραλιακό δρόμο που συνδέει την Κορησσία με το κοσμοπολίτικο Βουρκάρι. Απλωμένο σε καταπράσινους κήπους, το ξενοδοχείο-μέλος των Small Luxury Hotels of the World και της HotelBrain αποπνέει μια χαλαρή κι ευχάριστη αίσθηση resort.
Χτισμένα από τζιώτικη πέτρα στα πρότυπα της αρχιτεκτονικής του νησιού, τα διώροφα bungalows στεγάζουν junior και μεγαλύτερες σουίτες με θέα στη μεγάλη πισίνα, στο λιμάνι και στην ανοιχτή θάλασσα. Η διακόσμησή τους, με ποιοτικά έπιπλα αποικιακού ύφους και μεγάλα μαρμάρινα μπάνια, δημιουργεί ένα περιβάλλον ήρεμης πολυτέλειας, το οποίο σιγοντάρουν τα έργα τέχνης που κοσμούν τους κοινόχρηστους χώρους, όπως τα υπέροχα μαρμάρινα χαρτόκουτα του Ανδρέα Λόλη. Το ευγενέστατο, όλο χαμόγελο προσωπικό και το προσεγμένο φαγητό παίζουν το δικό τους σημαντικό ρόλο στην καλοκουρδισμένη ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία έχει στιλ και χαρακτήρα.
Με ορμητήριό μας το «Porto Kea Suites» ξεκινάμε να κυκλώσουμε την Τζια με το αυτοκίνητο. Αγαπάμε να κάνουμε αυτήν τη δίωρη βόλτα, διότι μας επιτρέπει να ψηλαφίσουμε τα διαφορετικά πρόσωπά της. Το πιο κοσμοπολίτικο με επίκεντρο το Γιαλισκάρι (αβέβαιο, όπως μαθαίνουμε, το μέλλον του ατμοσφαιρικού beach-resto της όμορφης παραλίας) και το Βουρκάρι, στα μπαράκια του οποίου θα επιστρέψουμε το βράδυ, το πιο οικογενειακό στο βόρειο παραθαλάσσιο οικισμό του Οτζιά, το απόλυτα ήσυχο της ανατολικής πλευράς αλλά και το γεμάτο εξοχικές κατοικίες –και περίπτωση από μόνο του– Κούνδουρο στα νοτιοδυτικά.
Χειρόφρενο θα τραβήξουμε, όπως πάντα, τόσο στο μοναδικό μοναστήρι της Καστριανής όσο και στα Ελληνικά για εκείνο το πανοραμικό πλάνο με τις «γειτόνισσες» Κύθνο, Σέριφο και Σίφνο αραδιασμένες η μία δίπλα στην άλλη. Αν είχαμε λίγο παραπάνω χρόνο στη διάθεσή μας, σίγουρα θα περπατούσαμε το απαιτητικό μονοπάτι μέχρι την Αρχαία Καρθαία, τη μία από τις τέσσερις αρχαίες πόλεις του νησιού, ωστόσο μαγικός είναι και ο εύκολος περίπατος από τα ψηλά της Ιουλίδας (η αμφιθεατρικά χτισμένη Χώρα της Τζιας) μέχρι τον περίφημο αρχαίο Λέοντα και το ειδυλλιακό σκηνικό στις πηγές του Βενιαμίν, δίπλα στον αιωνόβιο πλάτανο.
Τέτοια εποχή οι μεθυστικές ανοιξιάτικες μυρωδιές από τις λουλουδιασμένες πλαγιές ανταγωνίζονται σχεδόν στα ίσα την υπέροχη θέα μέχρι τις ακτές της Λαυρεωτικής και τη Μακρόνησο που απολαμβάνουμε σε όλη τη διαδρομή. Πίσω στην κεντρική πλατεία της Χώρας, ολοκληρώνουμε τη βόλτα μας με τζιώτικες νοστιμιές στο «Οινοζυθεστιατόριον των Καλοφαγάδων» (2288022118), δίπλα στο νεοκλασικό κτίριο του δημαρχείου, σχεδιασμένο από τον Τσίλερ.
Τα νέα του νησιού
Ως new age ζαχαροπλαστείο το γνωρίσαμε στην προηγούμενη επίσκεψή μας, ως all day εστιατόριο μας υποδέχεται πλέον το στιλάτο «Οδαλέ» (2288029060) των αδερφών Οδυσσέα και Αλέξανδρου Τρακάδα στην Κορησσία. Έτσι μια πλειάδα καλοφτιαγμένων πιάτων από τα χέρια του σεφ Οδυσσέα, όπως τα καλαμαράκια στο τηγάνι με θυμάρι και κρεμμυδάκι, το αρνάκι λεμονάτο sous vide ή τα εξαιρετικά χειροποίητα ραβιόλια αστακού με καραβίδες και μπισκ, κάνουν καλή παρέα με τα ιδιαίτερα γλυκά του καταστήματος, όπως το ανάποδο προφιτερόλ, ενώ η φάση ξεκινάει από το πρωί με μια ντουζίνα επιλογές σε αβγά, pancakes, σάντουιτς και smoothies.
Σε πολύ καλή φόρμα βρήκαμε και την ατμοσφαιρική νεο-ταβέρνα «Μαγαζές» (2288021104) στην περαντζάδα της Κορησσίας, με ορισμένα νέα πιάτα, όπως οι αρωματικοί κολοκυθοκεφτέδες σε τραγανά πουγκάκια από φύλλο κρούστας και η fusion σαλάτα με τυρί φέτα, παξιμάδια και ντρέσινγκ από goji berries.
Διαρκώς ανήσυχος, ο Κώστας Καρούλης ανανεώνει τις παροχές του παραλιακού πολυχώρου «Porto Koundouros» (2288031111) στην κεντρική πλαζ του Κούνδουρου. Οκτώ βιλίτσες, που διαθέτουν από ένα μέχρι τρία υπνοδωμάτια, είναι η φετινή προσθήκη, ενώ στο εστιατόριο «Άλας» δοκιμάζουμε από μύδια καπνιστά και παστουρμά θαλάσσης από παλαμίδα μέχρι βραζιλιάνικο Passarinho, ένα έδεσμα που τρώγεται θαυμάσια και στις ξαπλώστρες της παραλίας, καθώς πρόκειται για μπουκιές κοτόπουλου με κρούστα μυρωδικών και ξύσμα από λάιμ. Ακριβώς δίπλα στον Κούνδουρο, στο Κουνδουράκι εδρεύουν οι Kea Divers (http://keadivers.com), με εμπειρία 20 χρόνων στο scuba diving.
Ένα ολοκαίνουργιο ιταλικό beach resto με Ιταλό σεφ ανοίγει σε δύο εβδομάδες στις Ποίσσες – ιδιοκτήτης ο γνωστός σκηνοθέτης της τηλεόρασης Νίκος Χατζηαγγελής, ο οποίος έχει και το «Spathi Beach Bar Restaurant» στη συγκλονιστικά όμορφη παραλία Σπαθί.
Στη Χώρα, σε φάση ανακαίνισης πετύχαμε το ιστορικό μπαράκι «Λέων», ενώ τη θέση του ρετρό ζαχαροπλαστείου «Πανόραμα» έχει πάρει ένα μοντέρνου ύφους καφέ-μπαρ με το ίδιο όνομα, πολλά γλυκά και μια βεράντα ιδανική για την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Η Αδαμαντία Πουλάκη είναι μια νέα παραγωγός θυμαρίσιου μελιού, η οποία έχει ριχτεί από το 2013 στον απαιτητικό στίβο της παραγωγής του εμβληματικού προϊόντος του νησιού. Το μέλι της είναι εξαιρετικό και το βρίσκουμε στο παντοπωλείο του λιμανιού, ενώ ένας παράδεισος τζιώτικων παραδοσιακών προϊόντων παραμένει ο Αρισταίος του Ανδρέα Μουζάκη, ανηφορίζοντας προς την Ιουλίδα.
