Το φετινό καλοκαίρι, αν και πεσμένο σε κίνηση, βρήκε το κλασικό κυκλαδονήσι ανανεωμένο, με αξιόλογες αφίξεις που εστιάζουν στην πλειονότητά τους σε ένα νέο, ψαγμένο κοινό το οποίο η Πάρος έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει.
Παρακολουθώντας το πολύ ενδιαφέρον φεστιβάλ Διαδρομές στη Μάρπησσα, το οποίο αξιοποίησε επιτυχημένα την τοπική παράδοση χωρίς να εξαντλείται σε ακόμη μία σειρά συναυλιών, σκεφτόμουν ότι αυτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Πάρου παρέμενε για χρόνια «κρυφός» στην πλειονότητα των επισκεπτών. Τα μονοπάτια γεμάτα σπάνια αγριολούλουδα, οι ρεβιθάδες στο φούρνο, τα άγνωστα μέχρι πρότινος στους πολλούς πανέμορφα παραδοσιακά χωριά και τα φρουριακά μεταβυζαντινά μοναστήρια σίγουρα δεν αποτελούσαν τουριστική σημαία ενός νησιού τουριστικά προσανατολισμένου στους teenagers, στις παραλίες και στο nightlife. Απολαμβάνοντας όμως τη σιγοψημένη για ώρες κάππαρη στη σαλάτα Caparese, την τοπική εκδοχή της Caprese, με ντομάτα και ξινομυζήθρα, στο δημιουργικό εστιατόριο «To Lemoni» στην Παροικιά ή βλέποντας δύο λαϊκά σπίτια του προπερασμένου αιώνα στον παραδοσιακό οικισμό Λεύκες να μεταμορφώνονται σε μοντέρνες σουίτες, συνειδητοποιείς ότι η «άλλη» Πάρος αρχίζει να αποκτά σάρκα και οστά και ως ταξιδιωτικό προϊόν. Πέρα από τους ξένους κι Έλληνες λάτρεις της κυκλαδίτικης παράδοσης που έχουν ανακαλύψει αυτήν την πτυχή τής εδώ και χρόνια (όπως ο Γιώργος Πίττας του «Lefkes Village» ή η Paulien Lethen, ιδιοκτήτρια της γκαλερί Holland Tunnel, που παρουσιάζει σύγχρονους ξένους καλλιτέχνες και jazz nights σε ένα υπέροχο παλιό σπίτι στην Παροικιά). Από τα νέα boutique hotels (δεν ευδοκιμούσαν στο νησί) που έχουν για σημαία την κυκλαδίτικη απλότητα μέχρι την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων (είτε πρόκειται για λαχανικά και σαλιγκάρια από το ολοκαίνουργιο «μποστανάκι» στο δρόμο Παροικιάς-Νάουσας είτε για την τοπική γραβιέρα που πωλείται ακόμη και σε φόρμα για τοστ στα σούπερ μάρκετ), τα σημάδια μιας νέας ταξιδιωτικής συνείδησης κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους.
Μετά τις ντιζάιν βίλες του ξενοδοχείου «Calme» που άνοιξε πέρυσι στον Δρυό, ακόμη ένα boutique resort νέας γενιάς, πολύ πιο χαλαρό και οικονομικό, έρχεται να προστεθεί στην κλασική ξενοδοχειακή υποδομή του νησιού. Το «Naoussa Hills», που αφίχθη στις αρχές του καλοκαιριού σε ένα ύψωμα έξω από τη Νάουσα, ακροβατεί ανάμεσα σε κυκλαδίτικο συγκρότημα πλήρως εξοπλισμένων κατοικιών και μικρό πολυτελές ξενοδοχείο, στοχεύοντας σαφώς προς το δεύτερο. Σχεδιάζουν, μάλιστα, να ανοίξουν μες στο χειμώνα και ένα εστιατόριο δημιουργικής κουζίνας με έμφαση στα τοπικά προϊόντα (2284055022, από € 70).
Άλλη μία ιδιαίτερη πρόταση για τους λάτρεις της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και της ατμόσφαιρας του «καλλιτεχνικού» χωριού Λεύκες είναι το επίσης ολοκαίνουργιο «Villas Byzantino», που μένει ανοιχτό όλο το χρόνο. Δύο όμορφα παραδοσιακά σπίτια στην καρδιά του χωριού (σε σημείο που δεν φτάνει αυτοκίνητο) έχουν μεταμορφωθεί σε αυτόνομες κατοικίες που κοιμίζουν 2-6 άτομα. Οι χώροι, παρά τις συμβάσεις των παραδοσιακών κτιρίων (ορισμένα δωμάτια είναι πολύ μικρά κ.λπ.), έχουν αναπαλαιωθεί με άποψη και συνδυάζουν το παραδοσιακό χρώμα με το μοντέρνο ντιζάιν. Διαθέτουν βεραντούλες με ωραία θέα, ενώ στη μία υπάρχει αυλή με τζακούζι και κουζίνα. Πρωινό δεν προσφέρεται (2284023187, από € 44).
Έντονη κινητικότητα παρατηρείται όμως και στην εστιατορική σκηνή. Το μεγάλο opening του καλοκαιριού, το «Aspro Galazio Damianos» (2284051100), έδωσε τονωτικές ενέσεις στην κλασική και ίσως κάπως παρωχημένη μέχρι πρότινος ψαροταβέρνα του Δαμιανού στον Αμπελά, που μεταμορφώθηκε –σε συνεργασία με το αθηναϊκό «Άσπρο Πιάτο» του Χαλανδρίου– σε μοντέρνο beach resto στους τόνους του λευκού, με άνετο setting, μεγάλο μπαρ κι ευχάριστη ατμόσφαιρα. Ακόμη κι αν οι τέσσερις σειρές reserve ξαπλώστρες, ο παρκαδόρος με το φωσφοριζέ γιλέκο και η συναυλία του Ρέμου δεν ταιριάζουν, κατά τη γνώμη μου, με το πάλαι ποτέ οικογενειακό λιμανάκι που χαριστικά το λες παραλία, τα πιάτα του σεφ Γιάννη Λιάκου (ίσως τον είχατε πετύχει στο παγκρατιώτικο «Ελλάς») είναι νόστιμα και πληθωρικά. Θα βρείτε από καλοφτιαγμένο burger με Black Angus μέχρι νόστιμο κριθαρότο με γαρίδες και πειραγμένο γαύρο τηγανητό με σόγια πάνω σε κριτσανιστή ωμή αλμύρα. Τα ιδιαίτερα αλίπαστα του Δαμιανού παραμένουν στο μενού μαζί με φρέσκα όστρακα από τις Κυκλάδες και ψάρια ημέρας. Και, βέβαια, το σέρβις τόσο στο εστιατόριο όσο και στην παραλία ανεβάζει τον πήχη στο νησί.
Στον αντίποδα της κοσμικής Νάουσας, η πάλαι ποτέ μαζική Παροικιά έχει κάνει τα τελευταία χρόνια lifting με νέα, προσωπικά στέκια και προσελκύει ένα πιο ανήσυχο κοινό. Ευχάριστη έκπληξη στην κατά τ’ άλλα τουριστική παραλιακή περαντζάδα «To Lemoni» (2284026666), όπου ο νεαρός σεφ Παναγιώτης Μπάτσος από την ομάδα του Μποτρίνι (ο Έκτορας έβαλε το χέρι του στο σχεδιασμό του μενού) υπογράφει μια κουζίνα ελληνική with a twist, με comfort και πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις, που έχει άποψη και καλή εκτέλεση. Δοκιμάσαμε αέρινα καλαμαράκια τηγανητά με κρέμα λεμονιού, νόστιμες σαρδέλες μπεκαφίκο (με γέμιση τυριού), αφράτους τυρολουκουμάδες με σπιρτόζικη μαρμελάδα ντομάτας, ενδιαφέροντα πιάτα ημέρας, όπως τα γεμιστά με θαλασσινά. Bestseller η σπαλομπριζόλα, που έρχεται από τη Λαμία – ο ιδιοκτήτης Βασίλης Τσαρουχάς προέρχεται από τη γνωστή οικογενειακή ταβέρνα/ξενώνα «Μπαλκόνι της Αγόριανης».
Στην άλλη άκρη της περαντζάδας, στα Λιβάδια, ο Σπύρος Παπαδημητρίου και ο Πάνος Μονόρι –με προϋπηρεσία χρόνων σε εστιατόρια της Πάρου– έφτιαξαν το «Little Green Rocket» (2284027560), ένα εντελώς d-i-y νεανικό all day cafe-resto, σερβίροντας πολυεθνικές συνταγές από τα χειμωνιάτικα ταξίδια τους. Δοκιμάσαμε πολύ νόστιμα burritos με χαλούμι και πέστο, καραμελωμένο σουβλάκι yakitori και δροσερή βιετναμέζικη λεμονάδα. Το σέρβις μπορεί να αργεί λίγο, αλλά γίνεται «με αγάπη», που λέει και ο Πάνος! Μιλώντας για αγάπη, η αγορά της Παροικιάς φρεσκάρεται διαρκώς, με πιο πρόσφατη άφιξη το Loved (2284027563), με πολύ ιδιαίτερα κοσμήματα από νέους σχεδιαστές αλλά και μια εκλεκτική συλλογή «σουβενίρ», όπως τα χειροποίητα σαπούνια Laouta από την Κάρπαθο με φυσικά υλικά και αρωματικά. Οι κλασικές αξίες όπως η Yria (με signature κεραμικά και όμορφα κοσμήματα) και τα Όνειρα (όπου η Carine Leclercq συγκεντρώνει εκλεκτά λευκά είδη με γαλλική και μαροκινή αισθητική, σαπούνια και ξεχωριστά δικά της πλεκτά) καλά κρατούν και ανανεώνονται διαρκώς.
Ακόμη μία νέα προσπάθεια με ενδιαφέρον στο χώρο της γεύσης είναι το εστιατόριο του κλασικού οικογενειακού ξενοδοχείου «Argonauta» στην πλατεία της Παροικίας (2284023442). Ο αεράτος, προνομιακός χώρος βάφτηκε σε γκρι τόνους, απέκτησε Ergon corner και σερβίρει ελληνικές γεύσεις με δημιουργικές πινελιές και τοπικά προϊόντα, όπως η δροσερή παντζαροσαλάτα με καρπούζι και λούζα Σύρου και το νόστιμο κριθαρότο με πέστο και καλαμάρι, όπως και πρωινά και σνακ με προσωπικότητα (φρουτάλια, σάντουιτς με κατσικίσιο τυρί Αντιπάρου κ.λπ.).
Η πιο sui generis ανακάλυψη του καλοκαιριού είναι πάντως το «Uva Nera» (6947617521), μια χειροποίητη τρατορία με τέσσερα τραπέζια σε ένα ήσυχο σοκάκι της Παλιάς Αγοράς της Παροικιάς. Ο Κώστας Μητρόπουλος με σπουδές φιλοσοφίας και μετάφρασης ζει εδώ κι ένα χρόνο μόνιμα στην Πάρο και φτιάχνει –με αργούς είναι η αλήθεια ρυθμούς– σούπερ λεπτοζυμωμένη πίτσα (must αυτή με το σολομό, την ελιά και την καυτερή πιπεριά) και 3-4 μακαρονάδες σε πολύ φιλικές τιμές.
Τέλος, μια διαφορετική πρόταση για εκδρομές με καΐκι, μακριά από τα κλασικά τουριστικά είναι το «Μιχαήλ Ζέππος», ένα παραδοσιακό τρεχαντήρι που χωράει μέχρι 25 άτομα και μπορείτε να το κλείσετε για παρεΐστικη εκδρομή, για ψάρεμα ή ακόμη και για το γάμο σας! Ο Δημήτρης Τριαντάφυλλος (6947817125) ανακαίνισε το οικογενειακό σκαρί και διοργανώνει εκδρομές σε γνωστές και άγνωστες γωνίες της Πάρου και στα γύρω μικρονήσια, με οικογενειακή περιποίηση και λιχουδιές-έκπληξη μαγειρεμένες από τη μαμά και τον μπαμπά, με τοπικά βιολογικά προϊόντα αλλά και την ψαριά της ημέρας. Έχετε ξαναφάει αμπελοντολμάδες, κριθαρότο με σουπιά και ρεβίθια στον ξυλόφουρνο on board;
σ.σ. μόλις μας γνωστοποιήθηκε πως η επιχείρηση «To Lemoni» άλλαξε ιδιοκτησία και δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί στο μέλλον
