Λουκάς Ζιάρας, LOOX©
Το έργο του Αμερικανού λογοτέχνη Κόρμακ ΜακΚάρθι (πρωτότυπος τίτλος: The Sunset Limited) φέρνει αντιμέτωπους δύο άνδρες: έναν αφροαμερικανό πρώην κατάδικο και έναν λευκό πανεπιστημιακό καθηγητή, σε μια πρόσωπο με πρόσωπο σύγκρουση γύρω από την ανθρώπινη κατάσταση και ιδιότητα. Ο αφροαμερικανός, έχοντας μόλις αποτρέψει την αυτοκτονία του καθηγητή στην αποβάθρα του τρένου, αναλαμβάνει σχεδόν εμμονικά την "αποστολή" να του εμφυσήσει εκ νέου την πίστη στη ζωή. Από αυτή την αφετηρία πυροδοτείται η σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κοσμοθεωριών: πίστη και απόγνωση, ελπίδα και μηδενισμός, ζωή και παραίτηση από αυτήν.
Πρόκειται για ένα έργο λόγου και υψηλής εσωτερικής έντασης· μια υπαρξιακή και φιλοσοφική "μονομαχία" χωρίς εξωτερική δράση, που στηρίζεται αποκλειστικά στη δύναμη του διαλόγου. Η μετάφραση του Αντώνη Καφετζόπουλου είναι επιτυχής, καθώς κατορθώνει να αποδώσει ένα κείμενο ρέον και θεατρικό, με σαφή —αλλά όχι επιτηδευμένη— διαφοροποίηση στη γλώσσα των δύο ανδρών, οι οποίοι προέρχονται από ριζικά διαφορετικά κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος ως σκηνοθέτης εξασφαλίζει έναν καλοζυγισμένο ρυθμό, αναδεικνύει τη φυσικότητα των ερμηνειών και ως ηθοποιός καλλιεργεί μια ιδιαίτερα δυναμική σκηνική χημεία με τον συμπρωταγωνιστή του. Ο Ζερόμ Καλούτα αποπνέει σιγουριά και πραότητα· λειτουργεί πράγματι σαν ένας "άγγελος", ένας σύγχρονος ιεραπόστολος ή κήρυκας του λόγου του Θεού. Ενσαρκώνει έναν άνθρωπο που έχει δει και βιώσει πολύ σκοτεινές όψεις της ζωής και έχει συνειδητά επιλέξει να ζει σε μία επικίνδυνη περιοχή, αφιερωμένος στη βοήθεια ανθρώπων του περιθωρίου. Ο Καφετζόπουλος, με αξιοσημείωτη σκηνική οικονομία και φυσικότητα, επωμίζεται τον ρόλο του Λευκού: ενός άνδρα που έχει απωλέσει κάθε πίστη στη ζωή, στους ανθρώπους και στην ίδια την έννοια της ευτυχίας, την οποία θεωρεί "ασύμβατη με την ανθρώπινη κατάσταση".
Η αντιπαράθεσή τους είναι ενδιαφέρουσα, σε σημεία τρυφερή ή και απρόσμενα χιουμοριστική· διακλαδώνεται ομαλά από θέμα σε θέμα, αγγίζοντας ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πίστη, την αγάπη, την ελευθερία. Ωστόσο, το έργο δεν παύει να αποτελεί μια "κλειστή", εγκεφαλική κατασκευή, όπου απουσιάζει η δραματική εξέλιξη με την κλασική έννοια. Η δράση είναι αποκλειστικά λεκτική, χωρίς σαφείς κλιμακώσεις, με τα ίδια θεματικά μοτίβα να επανέρχονται κυκλικά, δημιουργώντας την αίσθηση μιας διαλογικής λούπας. Το σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου αναπαριστά εύστοχα το στενάχωρο, σαν εγκαταλελειμμένο, διαμέρισμα του Μαύρου και οι ψυχροί φωτισμοί του Αντώνη Παναγιωτόπουλου εντείνουν την κλειστοφοβική και δυσοίωνη ατμόσφαιρα, υπογραμμίζοντας τη σκοτεινή υπαρξιακή διάσταση του έργου.
Περισσότερες πληροφορίες
Άσπρο Μαύρο
Το έργο του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα πραγματεύεται τη σπαρακτική σύγκρουση δύο αντιδιαμετρικών κόσμων — πίστης και απόγνωσης, φωτός και σκότους, με επίκεντρο τη φορτισμένη συνομιλία ανάμεσα σε δύο άνδρες -έναν βαθιά πιστό πρώην κατάδικο και έναν καθηγητή πανεπιστημίου που βρίσκεται στο χείλος της αυτοκτονίας.
