Το "Στο σώμα της" αποτελεί πρώτα απ' όλα μία θαρραλέα παράσταση και είναι σημαντικό που το θέατρο που προσέφερε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να γεννηθεί και να εκπληρωθεί είναι το Εθνικό, το πρώτο κρατικό θέατρο της χώρας. Πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, κατ' αρχήν δραματουργικά, καθώς κινείται σε μία ακατάτακτη περιοχή. Το έργο που συνυπογράφουν οι Ελένη Ευθυμίου, Σοφία Ευτυχιάδου και Νεφέλη Μαϊστράλη βασίζεται μεταξύ άλλων σε μαρτυρίες όμως δεν είναι θέατρο ντοκουμέντο˙ δεν αποτελεί παρ' όλ' αυτά ούτε μυθοπλασία, τουλάχιστον όχι αμιγώς. Δεν αφηγείται κάποια συγκεκριμένη ιστορία με πλοκή και χαρακτήρες, καταφέρνει παρ’ όλ’ αυτά να αφηγηθεί μία ιστορία. Είναι ένα μικτό κείμενο από προσωπικές εξομολογήσεις, ιστορικά στοιχεία, τραγούδια, αφήγηση και δράση, όπου πρωταγωνιστεί, όπως δηλώνεται, η γυναίκα και κυρίως το σώμα της, τα θαύματα και οι οδύνες του.
Μέσα από την πολυφωνική αφήγηση δώδεκα ερμηνευτριών, το έργο φέρνει στο προσκήνιο το πολυπρισματικό γυναικείο βίωμα, καθώς διασχίζει "σταθμούς" της ζωής μιας γυναίκας: την εφηβεία και την ενηλικίωση, την πρώτη περίοδο, την εγκυμοσύνη και τη λοχεία, την εμμηνόπαυση, τα γηρατειά˙ δια μέσω αυτών το κείμενο, χωρίς να αποτελεί ένα στείρο "κατηγορώ", μιλάει για τους πατριαρχικούς περιορισμούς, τη σεξουαλική βία, την αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος, την έξωθεν επιβεβλημένη ενοχή και ντροπή για τις φυσικές ανάγκες και λειτουργίες του, τους πολλαπλούς ρόλους που καλείται να εκπληρώσει μια γυναίκα, τον καρκίνο, τον εγκλωβισμό σε λάθος σώμα και τη φυλομετάβαση˙ ψηφίδες που διαμόρφωνουν ένα παλλόμενο, χυμώδες σύνολο. Είναι γεγονός ότι από αυτή την τόσο ζωηρή αποτύπωση μου έλειψε ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στην ηδονή, τη σεξουαλική χαρά, μια που το δραματουργικό υλικό που βρήκε το δρόμο της σκηνής αφορά κυρίως τις πιέσεις και τους καταναγκασμούς που έχει δεχτεί το γυναικείο σώμα, ενώ οι άνδρες παρουσιάζονται είτε ως φορείς κακοποίησης είτε κάπως κωμικοί.
Παρ' όλ' αυτά, ακόμη και αυτό το υλικό δημιούργησε τα θεμέλια για μία σκηνική γιορτή γεμάτη χιούμορ, τρυφερότητα, αμεσότητα, ειλικρίνεια, ποίηση. Η εκτέλεσή του, σκηνοθετημένη από την Ελένη Ευθυμίου, είναι κατακλυσμιαία και σαρωτική και τα συναισθήματα αναβλύζουν σαν τα "μαγικά υγρά" του γυναικείου σώματος που πρωταγωνιστούν στην παράσταση: το αίμα, το γάλα, τα δάκρυα, τον οργασμό, τις ορμόνες. Λίγα, ελάχιστα είναι τα αμήχανα σημεία, δικαιολογημένα ίσως μια που το έργο δημιουργήθηκε εκ του μηδενός μέσω μίας ομαδικής συνεργατικής διαδικασίας των συγγραφέων αλλά και των ερμηνευτριών. Πολύ ωραία δομημένα τα κεφάλαια, εναλλάσσουν το συναίσθημα μεταξύ δράματος και κωμικής λύτρωσης, απολύτως καθοριστικά τα τραγούδια, λειτουργούν ως δραματουργικό υλικό, αποφορτίζουν τις σκηνές, μιλάνε εύστοχα αλλά με λοξό τρόπο, ενισχύουν το ρυθμό και τη σκηνική θερμοκρασία. Αναλόγως, εξαιρετική η μουσική της Σοφίας Καμαγιάννη και η κίνηση από την Ξένια Θεμελή.
Μέσα στο καθαρτήριο σκηνικό ενός χαμάμ (σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ) τοποθετείται η δράση. Οι δώδεκα ερμηνεύτριες, κάθε ηλικίας, εναλλάσσονται στον κεντρικό "ρόλο" της Μαρίας, αφηγούνται, εξομολογούνται, ερμηνεύουν, λειτουργούν ως Χορός και ως Παράβαση, ως ρόλοι και ως αφηγήτριες. Η Αλίκη Αλεξανδράκη, η Φένια Αποστόλου, η Ξένια-Μαρία Γκιουλεμέ, η Αγγελική Δεληθανάση, η Ίντρα Κέιν, η Μαρία Κεχαγιόγλου, η Ιωάννα Μαυρέα, η Κατερίνα Παπανδρέου, η Χάρις Σερδάρη, η Νάνσυ Σιδέρη, η Μαρία Σκουλά και η Κωνσταντίνα Τάκαλου είναι οι άξιεςηθοποιοί˙ ίσως όχι ισάξιες ερμηνευτικά, καταφέρνουν όμως όλες με τον τρόπο τους να γεμίσουν τη σκηνή με αλήθεια. Και είναι, κυρίως, εκεί η μία για την άλλη, αποδεικνύονται μια αγκαλιά, δρουν μέσα σε ένα συγκινητικό πλαίσιο ασφάλειας, συνενοχής και συμμετοχής.
Περισσότερες πληροφορίες
Στο σώμα της
Ένας πολυφωνικός θίασος γυναικών ηθοποιών ενώνεται σε έναν εκρηκτικό Χορό γυναικών σε μια παράσταση-ύμνος στην αυτοδιάθεση, τις οδύνες και τις ηδονές των θηλυκοτήτων μέσα από το πρίσμα του γυναικείου σώματος. Αντλώντας έμπνευση από πραγματικά γεγονότα, το έργο επιχειρεί να μιλήσει με τόλμη, χιούμορ, ποιητική διάθεση και αλήθεια για θέματα όπως ο οργασμός, η περίοδος, η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση, ο αυνανισμός, η έκτρωση και η λοχεία, η φυλομετάβαση, το δικαίωμα στην ατεκνία, η ικανότητα του γυναικείου σώματος να μεταμορφώνεται, καθώς και οι καταπιέσεις στις οποίες υπόκειται για να θεωρείται επιθυμητό, όπως και η βία.
