Ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου αποδεικνύουν ότι κατέχουν καλά τη συνταγή της επιτυχίας. Το «Δικό μας σινεμά» είναι ένα έργο που κινείται σε πολλά επίπεδα, ξεπερνώντας με αξιοθαύμαστη ευκολία τις παγίδες που θα μπορούσαν να προκύψουν σε θέματα ρυθμού, δραματικής οικονομίας ή σαφήνειας όσον αφορά το story. Οι θεατές παρακολουθούν μια πρωτότυπη ιστορία που δανείζεται τη γλώσσα του είδους που τιμάει, του ελληνικού κινηματογράφου των δεκαετιών ’50, ’60 και ’70, και περιστρέφεται γύρω από δύο καλλιτεχνικά ζευγάρια και τις ερωτικές τους περιπέτειες.
Ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας έμμεσες αναφορές σε αληθινούς πρωταγωνιστές και σε γνωστές ταινίες της εποχής, το έργο μάς κλείνει το μάτι και, παράλληλα, αποτίνει φόρο τιμής στον ελληνικό κινηματογράφο «της χρυσής εποχής» και ειδικά στον Φίνο και στη Φίνος Φιλμς. Την ίδια στιγμή, το «Δικό μας σινεμά» τιμάει δίπλα όλους όσοι υπηρέτησαν την υπόθεση «ελληνικός κινηματογράφος» και τους ανθρώπους του θεάτρου που έδωσαν την ψυχή τους στο σανίδι, ενώ εμμέσως προσφέρει μια εν τάχει επισκόπηση της ιστορίας της Ελλάδας της εποχής.
Το έργο είναι αξιοσημείωτα εύρυθμο, έχει συναίσθημα και χιούμορ (αν και για το δεύτερο περιμέναμε περισσότερα από το ταλαντούχο δίδυμο), όμως δεν αποφεύγει την παγίδα να γίνει επιδερμικό, καθώς στηρίζεται στα κλισέ των ελληνικών ταινιών τόσο σε επίπεδο χαρακτήρων όσο και σύνθεσης της υπόθεσης. Αυτό αναμενόμενα επηρεάζει και το στήσιμο της παράστασης, που περιορίζεται στη διευθέτηση των αμέτρητων σκηνών που εναλλάσσονται πάντως με θαυμαστή ευρυθμία. Έπειτα, κάπως θολό καταλήγει το ιδεολογικό του πρόσημο, καθώς στο ευφρόσυνο κλίμα του εντάσσονται με μάλλον επιφανειακή διάθεση κάποια από τα κρίσιμα πολιτικά γεγονότα της Ελλάδας του 1960.
Εκεί όμως που το στοίχημα κερδίζεται απόλυτα είναι η σκηνική εκτέλεση. Η ποιότητα της παραγωγής, οι χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού, τα καλαίσθητα –εκατοντάδες στον αριθμό!– κοστούμια της Έβελυν Σιούπη που πλαισιώνουν σωστά κάθε σκηνή, η παρουσία της ζωντανής ορχήστρας (υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Ζαχαρίου), ο πολυμελής θίασος και το μπαλέτο συνθέτουν ένα υπερθέαμα που σέβεται και αποζημιώνει τους θαυμαστές του είδους, αλλά όχι μόνο.
Και, βέβαια, το παν οφείλεται στο δόσιμο των ηθοποιών, που παίζουν, χορεύουν και τραγουδάνε, επιδεικνύοντας εξαιρετική άνεση στον σπιντάτο ρυθμό και τις δεκάδες αλλαγές. Η ερμηνεία τους κάποιες στιγμές μοιραία εγκλωβίζεται στους στερεοτυπικούς χαρακτήρες, αλλά είναι όλοι 100% δοσμένοι: η τετράδα των βασικών χαρακτήρων (Δέσποινα Βανδή, Κώστας Κόκλας, Κατερίνα Λέχου, Σπύρος Παπαδόπουλος) πλαισιώνεται εξίσου ωραία από τους υπόλοιπους ηθοποιούς (Ελένη Γερασιμίδου, Μέμος Μπεγνής, Παύλος Χαϊκάλης, Παρθένα Χοροζίδου, Γιώργος Χρανιώτης κ.ά.), ενώ ο Γιώργος Κωνσταντίνου και η Πηνελόπη Πιτσούλη στους διακριτούς ρόλους τους μεταφέρουν το νοιάξιμο των συγγραφέων για τους ανθρώπους του θεάματος, αναγνωρίζοντας τη μοναξιά και της σκληρότητα που κρύβει ένα φαινομενικά λαμπερό επάγγελμα.
ΑΛΣΟΣ Ευελπίδων 4, Πεδίον Άρεως, Κυψέλη, 2108831487. Διάρκεια: 160΄.
Περισσότερες πληροφορίες
Το δικό μας σινεμά
Η άνοδος αλλά και η πτώση του ελληνικού κινηματογράφου ζωντανεύει επί σκηνής από έναν all star θίασο και 24μελές μπαλέτο, συνοδεία των τραγουδιών εκείνης της εποχής σε νέα ενορχήστρωση.
