Κοριολανός

Ο Κοριολανός παρουσιάζεται ως ασταμάτητη μηχανή πολέμου, ως πάροχος του αίματος, μέσα από μια δοξαστική τελετουργία στην οποία η διαφορά μεταξύ δοξολογίας και κανιβαλισμού είναι δυσδιάκριτη. Στο κείμενο του Σαίξπηρ, παρακολουθούμε ολόκληρη τη Ρώμη να δεσπόζει φαινομενικά άτρωτη χάρη σ’ έναν άνδρα που είναι «μάστιγα για τους εχθρούς και μαστίγιο για τον λαό». Η πραγματική του χρησιμότητα φαίνεται μέσα στα πεδία της μάχης. Έξω απ’ τις ματωμένες συρράξεις όμως, ο σκύλος του πολέμου έρχεται συχνά σε ρήξη με τον «πεινασμένο» λαό. Ο πραγματικός εχθρός του Κοριολανού είναι το πλήθος. Είτε αυτό είναι το πλήθος των πληβείων της Ρώμης που σαν φαντάσματα περιφέρονται πεινασμένοι κι οδηγούμενοι από τα ένστικτα και τις ανάγκες τους για τροφή και τελικά καταφέρνουν να τον εξορίσουν απ’ την πόλη, είτε είναι το πλήθος της στρατιάς των Βόλσκων που ηγείται ο Τούλος Αουφίδιος - ο μόνος άνδρας που μπορεί να ανταγωνιστεί τον Koριολανό στα πεδία της μάχης.

Από την ομάδα θεάτρου Σιμουλτανέ.